Μια λέξη που είναι φορτισμένη με την πορεία αυτού του έθνους εδώ και 3000 χρόνια.
Απέκτησε νόημα με ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΘΥΣΙΑ και ΑΙΜΑ.
o Δεν εμπεριέχει εξάρτηση, ούτε μιμητισμό.
o Δεν εμπεριέχει όρους συμβατικότητας και διπλωματίας.
o Δεν εμπεριέχει εσωστρέφεια ούτε ιδιοτέλεια γιατί «όποιος πολεμάει από ιδιοτέλεια είναι κιόλας νικημένος» (Γιανναράς).
o Δεν εμπεριέχει επιθετικότητα.
 Περιέχει αλήθεια δοκιμασμένη στο χρόνο.
 Περιέχει αρετή (κατά το αυτεξούσιο του Ηρακλή την ώρα που επιλέγει το δύσκολο δρόμο της).
 Περιέχει την αρχοντιά των μαρτύρων για την πίστη και πατρίδα με αυτόθυσιαστική διάθεση, με πηγαία και γνήσια χαρά για τα πιστεύω, τα ιδανικά και την ελευθερία.
 Περιέχει παιδεία, όχι ως συσσώρευση κάποιων γνώσεων που απαιτεί το σύστημα, αλλά ως ΗΘΟΣ, ως ΦΡΟΝΗΜΑ, ως ΔΙΑΡΚΗΣ ΑΤΟΜΙΚΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ, ως ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΚΑΙ ΠΡΑΞΗ ΑΡΕΤΗΣ .
 Περιέχει όραμα ζωής και μνήμη θανάτου (Πως θα ήθελα να αφήσω την Ελλάδα τη μέρα που θα πεθάνω για να τιμήσω τους προγόνους μου και να με μνημονεύουν οι επίγονοί μου;).
 Περιέχει οικουμενικότητα. Ο ελληνικός πολιτισμός ποτέ δεν αναπτύχθηκε για εσωτερική «κατανάλωση», αλλά αποκτά νόημα μόνο όταν διαχέεται.
 Περιέχει κοινωνία προσώπων και όχι στατιστικό άθροισμα ατόμων.
 Περιέχει ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ όπως γεννήθηκε σ' αυτό τον τόπο και όχι όπως μεταλλάχθηκε προς εξυπηρέτηση συμφερόντων και προκάλυψη ανοσιουργημάτων.
 Περιέχει υποταγή στη ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ (που εμπεριέχει ήθος και όχι αυτή που κουκουλώνει τις ιδιοτέλειες των ισχυρών που την ξεφτιλίζουν) με πρότυπα τον Σωκράτη και τους Τερτσέτη και Πολυζωΐδη.
 Περιέχει εθνική ενότητα σαν τις απαράμιλλες του '21 και του '40.
 Περιέχει αυταπάρνηση και αυτοθυσία που ξεκινά από τους 300 του Λεωνίδα και φτάνει στον Παύλο Μελά και στους Καραολή και Δημητρίου και των άλλων παιδιών στα φυλακισμένα μνήματα. Αυταπάρνηση και αυτοθυσία που εκφράζει διαχρονικά ο τιμημένος Άγνωστος Έλληνας στρατιώτης.
 Περιέχει όρους προσωπικής υπέρβασης και συναλληλίας με προϋπόθεση το αυτεξούσιο.
Πολλοί μιλούν για ριζοσπαστικές (επικοινωνιακή λέξη) λύσεις. Πρέπει να ξέρουν ότι αν σπάσουν οι ρίζες του δέντρου, για κάποιο μικρό διάστημα το δέντρο φαίνεται υγειές αλλά μετά νομοτελειακά ξεραίνεται. Αν όμως βρεθεί έστω και ένας να το κλαδεύει κόβοντας τα άρρωστα και τα ξερά κλαδιά και να το περιποιέται τότε και μόνο τότε δυναμώνει και προοδεύει.
Χρειάζονται ρίζες βαθιές στο χρόνο, σταθερό και δοκιμασμένο στην πράξη ιδεολογικό υπόβαθρο.
Που θα βρεθεί;
• Θα βρεθεί στις αρχές και τις αξίες του Ομήρου.
• Στον Αριστοτέλη και τον Θουκυδίδη.
• Θα βρεθεί στον επιτάφιο του Περικλή.
• Στους τραγικούς ποιητές.
• Θα βρεθεί στη στρατηγική και πολιτική σκέψη του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
• Στα κείμενα των Τριών Ιεραρχών που συνδέουν το αρχαιοελληνικό πνεύμα με την ορθοδοξία.
• Θα βρεθεί στον Μακρυγιάννη ως εκφραστή του γνήσιου και άδολου επαναστάτη - και για την ελευθερία και για το σύνταγμα - και στην ομιλία του Κολοκοτρώνη στην Πνύκα ως απαύγασμα της επανάστασης.
• Θα το βρεθεί στον Ελύτη και τον Παπαδιαμάντη.
• Θα το βρεθεί στο βίο και στις πράξεις του Καποδίστρια, του Ελευθερίου Βενιζέλου και των μεγάλων Ελλήνων ηγετών που εμφανίστηκαν κατά καιρούς, όχι ως θεωρητική προσέγγιση, αλλά ως ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ που φτάνει στο σήμερα και σιγοκαίει σαν σπίθα κάτω από τη στάχτη έτοιμη για νέα φλόγα.
• Θα βρεθεί στην επιλογή, χωρίς οίηση και εγωκεντρισμό, από ότι καλό έχουν να προσφέρουν και άλλοι λαοί στο διάβα της ιστορίας και την αφομοίωσή του.
Η αρχαιοελληνική σκέψη (ως πολιτισμός και νομοτέλεια των πραγμάτων) συμπληρώνεται και εξιδανικεύεται από την ορθοδοξία (ως διέξοδος στο φιλοσοφικό ερώτημα για το νόημα ύπαρξης του πολιτισμού) και μας συνοδεύει ως σήμερα. Αποτελεσματικά και σίγουρα. Σε κάθε κρίση. Σε κάθε προσπάθεια επιβουλής ξένων δυνάμεων με οποιοδήποτε τρόπο.
Σε όλους τους προαναφερθέντες στυλοβάτες της Ελληνικότητας πρέπει να μνημονεύσουμε (ειδικά στις μέρες μας) και τη στάση του Αγίου Μάρκου του Ευγενικού στον 14ο αιώνα που μόνο αυτός δεν υπογράφει, στη σύνοδο της Φεράρας, την υποταγή της ανατολικής ορθοδόξου Ρωμανίας (δηλ. του Βυζαντίου) στην παπική δύση που εποφθαλμιούσε την ανατολική μεσόγειο με το πρόσχημα της οθωμανικής απειλής. (Παρακαλώ να κάνετε τις προβολές στο σήμερα σε Ελλάδα και Κύπρο).
Σε εξαιρετικά ακραίες διεθνείς συνθήκες και υπερβολικά σκληρές εσωτερικές πιέσεις, ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός, χωρίς να αμφιταλαντευτεί, αλλά με τη σιγουριά της διαχρονικής αλήθειας και με γνήσια αρχοντιά έδωσε την οριστική απάντηση στο δίλημμα ΔΥΣΗ ή ΑΝΑΤΟΛΗ. ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ ΑΤΟΜΩΝ ή ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΡΟΣΩΠΩΝ.
Με την ΚΟΙΝΩΝΙΟΚΕΝΤΡΙΚΗ επιλογή του απέδειξε το ψευδές του διλήμματος. Ταυτόχρονα αυτή η επιλογή του ΕΜΕΙΣ στη θέση του ΕΓΩ, της ΑΥΤΑΠΑΡΝΗΣΗΣ και όχι του ΕΓΩΚΕΝΤΡΙΣΜΟΥ, μας κράτησε σκλαβωμένους στο σώμα αλλά όρθιους στο πνεύμα 400 χρόνια.
Τέτοιες επιλογές δύσκολες αλλά κρυστάλλινες, σφραγίζουν τα ιδανικά και διασφαλίζουν την πραγματική ελευθερία του φρονήματος, την ελευθερία της ψυχής του έθνους.
Μας καθιστά ελεύθερους και ταυτόχρονα υπηρέτες.
Υπηρέτες της αλήθειας, της ελληνικότητας και της πνευματικής μας ταυτοπροσωπίας.
Η στάση αυτή αποτέλεσε τομή στην πορεία του ελληνισμού αλλά και της Ευρώπης έως και σήμερα.
Δεν ισχυρίζομαι ότι αποτελούμε το κέντρο του κόσμου. Η ιστορία, μας έχει επιφυλάξει το ρόλο του καταλύτη. Επιμένω όμως ότι το στίγμα μας πρέπει να είναι ευκρινές, σαφές και σταθερό. Ειδάλλως ο καταλύτης αδρανοποιείται και αντικαθίσταται.
Δυστυχώς κατά τη σύσταση του σύγχρονου ελληνικού κράτους δεν διδαχθήκαμε από τα παραπάνω. Επιλέχτηκε η προτεσταντική - ατομοκεντρική προσέγγιση των Κοραηκών και όχι η κοινονιοκεντρική προσέγγιση των λογίων της Πόλης και η αντίστοιχη οργάνωση και η θέσπιση θεσμών που προκύπτει από αυτή, η οποία κράτησε τον ελληνισμό στα δύσκολα.
Η αντίφαση αυτή, μας οδηγεί στην παγίδα των ξενόφερτων λύσεων του μιμητισμού, του μηρυκασμού και των ψευδεπίγραφων και αλλότριων συμφερόντων διλημμάτων. Η ιστορία όμως, απέδειξε ότι η λύση τους είναι έξω από αυτά.
Για αυτό η στάση της χώρας στην Ε.Ε. πρέπει να είναι στάση διακριτή και ισότιμη, όπως και για κάθε έθνος – κράτος, με ανοικτή καρδιά αλλά και σωφροσύνη.
Η ΕΕ δεν πρέπει να μεταλλαχθεί σε ομοσπονδία χυλό που εύκολα χειραγωγείται από τους θιασώτες του νεοφιλελευθερισμού στο όνομα των στατιστικών και της ευελιξίας των αποφάσεων.
• Αποφάσεις που πρέπει να παίρνονται γρήγορα στους ρυθμούς των αγορών.
• Αποφάσεις που παίρνονται όχι από πολιτικούς (όπως θα ήταν φυσιολογικό) αλλά από ειδήμονες – τεχνοκράτες ανάλγητους και αριθμολάγνους.
• Αποφάσεις όχι από όλους αλλά από τους οικονομικά ισχυρούς.
Αντί να ελέγχονται οι αγορές, ελέγχονται οι άνθρωποι. Έτσι, αναγάγανε τα νούμερα σε προτεραιότητα έναντι των ανθρώπων που τους φέρονται σαν νούμερα.
Έχει μέλλον η ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑ;

Το Α μέρος του κειμένου πατήστε εδώ για να το δείτε.

Γιάννης Β. Γκουντιός
Ηλεκ/γος Μηχ/γος Μηχανικός τεΣυνεχίζεται