να χρησιμοποιήσουμε με όποιο τρόπο τη δύναμη της σκέψης που διαθέτουμε. Και τι καταφέραμε; Να κάνουμε τη ζωή μας λιγότερη καλή, περισσότερο ανταγωνιστική, και πολύ λιγότερο ανθρώπινη. Αφεθήκαμε να υπάρχουμε, άκριτα, απαίδευτα, αόριστα και άβουλα. Κι ανάλογες ήταν και οι μίζερες απαιτήσεις μας. Όπως και όσα τις ακολούθησαν βέβαια.
Σαφώς η εποχή μας δεν ενδείκνυται για πολύ 'ψαγμένες' σκέψεις. Είναι άλλωστε γνωστό, «δεν είναι ικανός κανείς για υψηλές σκέψεις, όταν πρέπει να σκέφτεται πώς θα βγάλει το ψωμί του...» Έστω. Ας αφήσουμε τις υψηλές σκέψεις για άλλες εποχές, καλύτερες. Ας πιάσουμε τις πιο ταπεινές. Ας πάψουμε τουλάχιστον να είμαστε ο Έλληνας που εξακολουθεί να αρνείται να ενταχθεί σε οποιονδήποτε χώρο στοιχειώδους προβληματισμού, και μέσα στην άγνοιά του, γίνεται έρμαιο των γεγονότων, θύμα επιτήδειων εξουσιαστών, προπαγανδιστών, διαφόρων ανεξέλεγκτων ιδεολογιών κ.λ.π. Κι όλα αυτά, γιατί υπήρξε πρώτα απ' όλα θύμα του αδάμαστου 'εγώ' του.
Δυστυχώς ως λαός δε χρεοκοπήσαμε μόνο οικονομικά. Το θλιβερό είναι ότι χρεοκοπήσαμε πνευματικά. Σαν να ξαναζεί τρόπον τινά ο μεσαίωνας στη σκέψη της ελληνικής κοινωνίας, κι ο λαός περνάει τη ζωή του στα σκοτάδια, με φώτα τόσο παραπλανητικά να τον ζαλίζουν.
Για να ξεφύγεις από τα σκοτάδια σου χρειάζεται σκέψη και αυτογνωσία. Πρέπει να ξέρεις τι να κάνεις και πώς να το κάνεις. Εκεί κρύβεται η δύναμη. Φυσικά, το πνεύμα δεν είναι παντοδύναμο. Είναι όμως η καλύτερη κινητήριος δύναμη της αλλαγής και της δημιουργίας. Και ο πιο υγιής και σίγουρος τρόπος για να επιβληθείς στα πράγματα και να τα κατευθύνεις ανάλογα με τα δεδομένα σου.
Δεν είναι λοιπόν καιρός, μετά την πικρή εμπειρία αυτής εδώ της κατάπτωσης, να κάνει ο καθένας μας μια στροφή λίγων μοιρών στην υγιή σκέψη; Κανείς άλλωστε δεν αντέχει τόση ανεξέλεγκτη πτώση, τόση άλογη και παράλογη υποταγή στη μοίρα του.

Το κείμενο αναρτήθηκε στο προφιλ της στο https://www.facebook.com/dimitra.karayianni.1?fref=ts