από την πτώση του βράχου που φράζει έναν ακόμη δρόμο προς την ανάπτυξη της Δυτικής Μακεδονίας.
Το Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας, είναι πλέον παρελθόν. Το αντίστοιχο ΤΕΙ, οδηγείται και αυτό σε αποδυνάμωση – απορρύθμιση και στην στη συνέχεια σε συρρίκνωση και διάλυση...
Ένα Πανεπιστήμιο που γεννήθηκε στους σκοτεινούς διαδρόμους της πολιτικής συναλλαγής από καιροσκόπους σαλτιμπάγκους της, τώρα αφανίζεται με συνοπτικές διαδικασίες στους ίδιους πάλι σκοτεινούς διαδρόμους. Η αναγκαιότητα (κοινωνική, οικονομική κλπ) δημιουργίας Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, βατεύτηκε στη κυριολεξία από τους σύγχρονους επιβήτορες των αδάμαστων πολιτικών φιλοδοξιών. Έγινε το τίμημα μιας ταχύτατης πολιτικής ανέλιξης τους, όχι στη βάση της προώθησης των συμφερόντων της περιοχής, αλλά της χειραγώγησης τους από την κεντρική εξουσία. Και σήμερα, όλοι αυτοί που εκλάβανε ως πανωπροίκι της κεντρικής εξουσίας τη δημιουργία του Πανεπιστημίου στην περιοχή, το επιστρέφουν τώρα με ελαφρά τη «συνείδηση» τους.
Οι κόκκινες παντιέρες, των ύστερων διαμαρτυριών τους, όχι μόνο δεν πείθουν πια, αλλά αντίθετα εξοργίζουν τους πολίτες, αφού διαπιστώνουν για μια ακόμη φορά την πλήρη αναποτελεσματικότητα τους. Οι ομολογίες περί αυτού, που ακούστηκαν από τους συστημικούς ακόλουθους, στο Δημοτικό Συμβούλιο Κοζάνης, αντικατοπτρίζει και το πλήρες αδιέξοδο στο οποίο έχουν υπεισέρθει. Η πρόταση που υποβλήθηκε για συνολική παραίτηση όλων των εκλεγμένων, έγινε, όχι στην προσπάθεια τους να πείσουν την κεντρική εξουσία να αλλάξει γνώμη, αλλά να περισώσουν τον εαυτό τους από την καθολική αποστροφή που εισπράττουν από το σύνολο των πολιτών της περιοχής. Νομίζουν ότι ένας νέος χορός Ζαλόγγου, αφού τους εξαγνίσει θα τους αναστήσει και πάλι για να εξακολουθήσουν το έργο που τους έχει ανατεθεί...
Δυστυχώς κύριοι, για άλλη μια φορά μετρηθήκατε και βρεθήκατε λιποβαρείς. Μπορεί το κεντρικό πολιτικό σύστημα να διαθέτει στην περιοχή αρκετά σημαντική μάζα πιστών ακόλουθων, αλλά δυστυχώς για αυτό, με πολύ μικρό ειδικό βάρος.