Είναι χαρακτηριστικό της φυλής μας τελικά σε κάθε μεγάλο θέμα που δημιουργείται,να βιώνουμε και από ένα νέο διχασμό.Αυτή τη φορά θα είμαστε με τους καθηγητές ή με τους γονείς;Για πολλοστή φορά λοιπόν,καθισμένοι στους καναπέδες μας παρακολουθούμε από τα δελτία των 8 τη νέα μάχη της κυβέρνησης,αυτή τη φορά με την εκπαιδευτική κοινότητα.
Νέο πρόβλημα.Ίδια όμως η αντιμετώπιση του.Επιστράτευση και για τους καθηγητές με μία πρωτοτυπία.Γίνεται προληπτικά(!)χωρίς οι εκπαιδευτικοί να έχουν αποφασίσει τελικά αν θα απεργήσουν.Είναι όμως η σωστή λύση αυτή ή θα έπρεπε να προηγηθεί κάποιος διάλογος και με τις δύο πλευρές;Μεγάλη συζήτηση.
Πάντως έτσι όπως πάμε σε λίγο καιρό θα φτάσει η μέρα όπου η απεργία στο δημόσιο τομέα θα θεωρείτε ποινικό αδίκημα.Να μου το θυμηθείτε αυτό.
Σύντομα ξεκινούν οι Πανελλήνιες εξετάσεις.Μία αμφιλεγόμενη διαδικασία επιλογής μελλοντικών επιστημών και επαγγελμάτων.Όσον αφορά τη ”σπουδαιότητα” των πανελλαδικών θα προσπαθήσουμε να την αναλύσουμε κάποια άλλη στιγμή.
Στη δεδομένη χρονική συγκυρία λοιπόν,βρίσκουμε άλλη μία κοινωνική ομάδα στα χαρακώματα αλλά η μέθοδος απαξίωσης της ακριβώς η ίδια.Η ίδια ακριβώς μέθοδος,προβλέψιμη πια,αφού έχει εφαρμοστεί κατά κόρον και παλιότερα σε άλλους κοινωνικούς κλάδους και έχει σαν σκοπό να απαξιώσει μία άλλη εργασιακή κοινότητα.Είναι η γνωστή μέθοδος ”πες πες κάτι θα μείνει στο τέλος”.
Πριν αρχίσει ο καθένας από εμάς λοιπόν,να ρίχνει το ανάθεμα,οφείλουμε κατ’αρχάς να είμαστε δίκαιοι.Η πλειοψηφία των εκπαιδευτικών,ήθελε και θέλει να γίνουν οι εξετάσεις χωρίς προβλήματα.Πρώτη αλήθεια αυτήν.Η δεύτερη αλήθεια είναι ότι,ΝΑΙ,είναι λάθος της ηγεσίας της ΟΛΜΕ-παρά τα χίλια δίκια που ενδεχομένως να έχει- να επιμείνει σε απεργία,καθιστώντας ομήρους παιδιά που αυτή τη στιγμή το μόνο που θα πρέπει να τους απασχολεί είναι,πως θα προετοιμαστούν σωστά για τις εξετάσεις.Και η τρίτη αλήθεια είναι ότι,μέγα λάθος και της κυβέρνησης να προχωρήσει σε προληπτική επιστράτευση.Για πιο λόγο άραγε τη δεδομένη χρονική στιγμή,των πανελλαδικών, επιλέχτηκε και από ποιους να ανοίξει ένα τόσο σοβαρό θέμα;Δε γνώριζαν ότι θα υπάρξουν αντιδράσεις;Εκτός και αν βολεύει κάποιους.Άρα οι αλήθειες που ερμηνεύονται ένθεν κακείθεν βρίσκονται κάπου στη μέση.
Δε θα εξετάσω,εγώ,αν τα αιτήματα των εκπαιδευτικών είναι δίκαια ή όχι.Αυτά τα ξέρει ο κλάδος τους.Θεωρώ όμως λάθος το μέτρο της επιστράτευσης.
Εγώ απλά θα προσπαθήσω να ερμηνεύσω τον κοινωνικό κανιβαλισμό και την ”ανθρωποφαγία” που έχει ποτίσει την κοινωνία μας,τα τελευταία τρία χρόνια και μας έχει εκτροχιάσει από τις αξίες μας.Αυτά τα δύο είναι που θα πρέπει να μας προβληματίσουν σοβαρά σαν κοινωνία,γιατί τα χειρότερα είναι μπροστά μας και μόνο ενωμένοι θα επιτρέψουμε την ελπίδα να γυρίσει πίσω.Θλίβομαι στην κυριολεξία,όταν συνειδητοποιώ με πόση ευκολία συνάνθρωποι μας εκτοξεύουν ύβρεις και με πόση ευκολία ρίχνουν τόνους λάσπης σε μία κοινωνική ομάδα που απλά προσπαθεί να προασπίσει τα κεκτημένα της.Κάθε μέρα συνειδητοποιώ,με πόση ευκολία πετάμε στα λιοντάρια και στην αρένα διαφορετική κάθε φορά κοινωνική ομάδα και μακαρίζουμε τον εαυτό μας που δεν είμαστε εμείς στη θέση τους…προς το παρόν..Εξάλλου τα τελευταία τρία χρόνια οι πιο πολλές κοινωνικές ομάδες,έχουν βιώσει τον εξευτελισμό και την απαξίωση,είτε στον ιδιωτικό είτε στο δημόσιο τομέα.Το τι ειπώθηκε,για παράδειγμα,για τους καθηγητές τις τελευταίες μέρες πριν στην ουσία αυτοί αποφασίσουν αν θα απεργήσουν,είναι να σε πιάνει θλίψη.
Λύστε μου όμως μία απορία.Αν οι ”τεμπέληδες” καθηγητές αποφασίσουν τελικά να μην απεργήσουν και οι πανελλαδικές γίνουν κανονικά,φαντάζομαι αυτόματα θα γίνουν-στα μάτια όλων μας-ξανά εργατικοί και υπεύθυνοι υπάλληλοι.Δηλαδή οι ”αμόρφωτοι” καθηγητές(γιατί ακούστηκε και αυτό) ξαφνικά θα γίνουν οι ”διαφωτιστές” του έθνους μας και αυτοί που θα έχουν προετοιμάσει σωστά τα παιδιά μας.
Δεν έχω καμία αμφιβολία πλέον πως με την ίδια ευκολία που διασύρθηκε στα τηλεπαράθυρα και στα πάνελ η εκπαιδευτική κοινότητα από τους γνωστούς τηλεδικαστές,με την ίδια ευκολία θα αποθεωθούν,εάν λάβουν τη ”σωστή” απόφαση να μην απεργήσουν.
Κακά τα ψέματα,η αναμέτρηση με τους καθηγητές θα κρίνει πολλά για ανάλογες κινητοποιήσεις στο μέλλον με άλλες κοινωνικές ομάδες και όποιος κατάλαβε κατάλαβε.
Φτάνουμε στο σημείο να αναρωτηθούμε τελικά,μήπως το πρόβλημα στη χώρα μας είναι ότι πάντα βλέπουμε και κρίνουμε τα γεγονότα,κοντόφθαλμα,ανάλογα πως μας βολεύει και με βάση τα συμφέροντα του μικρόκοσμου μας,επαγγελματικού,κομματικού,τοπικού κτλ;
Ο ερχομός της τρόικας και οι ”αιμοσταγείς” οριζόντιες απαιτήσεις της,εκτός του ότι φτωχοποίησε την ελληνική κοινωνία,έφερε στην επιφάνεια τη σαθρότητα του κοινωνικού μας ιστού και τις παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας.Πάντα πίστευα ότι ο έλληνας νοιάζεται πραγματικά για το συνάνθρωπο του και πως υπήρχε κοινωνική συνοχή!….Λάθος!!
Μαζί με τα Μνημόνια που μας επέβαλλε η τρόικα,μας έκανε να ”κουρέψουμε” και την αλληλεγγύη που είχαμε μεταξύ μας.Και δεν αναφέρομαι για την επιλεκτική ”αλληλεγγύη της μόδας” με τις δωρεάν σακούλες τροφίμων στα super markets ή τις life-style κοινωνικές δράσεις των δελτίων των 8 ή ακόμη τις δράσεις των αόρατων κρατικοδίαιτων ΜΚΟ.
Μιλάω για την αλληλεγγύη της μεσαίας τάξης,την αλληλεγγύη της εργατικής τάξης που είναι η ραχοκοκκαλιά της χώρας μας.Αδυνατώ να καταλάβω λοιπόν πως περάσαμε στο άλλο άκρο.Σ’αυτό της παντελούς αδιαφορίας και στον εμφύλιο πόλεμο όλων εναντίων όλων.
Από όλους ακούω τις τελευταίες μέρες να μιλάνε και να αγωνιούν για το μέλλον των παιδιών όπως και για να μη χαθεί ούτε ένα λεπτό από τις πανελλαδικές.Είναι το αυτονόητο αυτό και κατανοητό από όλους,άλλωστε ποιός θα υποστήριζε το αντίθετο;Μήπως όμως για ακόμη μία φόρα κοιτάμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος;Μήπως για ακόμη μία φορά πέσαμε όλοι στην παγίδα κάποιων επιτήδειων και από τις δύο μεριές και απλά όλοι μας παίρνουμε μέρος άθελα μας σε ένα στημένο παιχνίδι;Γιατί αν θέλετε τη γνώμη μου,οι εξετάσεις θα διεξαχθούν κανονικά.
Αυτό είναι το πρόβλημα όμως;Το πρόβλημα της πολύπαθης παιδείας μας δηλαδή,λύνεται αν τα παιδιά μας γράψουν στην ώρα τους τις πανελλήνιες;Σταματάει δηλαδή η αγωνία των γονιών για το μέλλον των παιδιών τους, με το πέρας των πανελληνίων;Είμαστε δηλαδή ήσυχοι,ότι μετά τα παιδιά μας θα βρούνε το δρόμο που τους αρμόζει;Όποιος τα πιστεύει αυτά,απλά κοροϊδεύει τον εαυτό του.Δε θέλω να απαξιώσω την προσπάθεια των εν δυνάμει νέων επιστημόνων,προς Θεού,αλλά θέλω να τονίσω ότι το ουσιαστικό πρόβλημα τελικά,είναι συνολικά της παιδείας και αυτό που προσφέρουμε στα παιδιά μας από τη μικρή τους ηλικία.
Εξάλλου μεταξύ μας,οι πανελλήνιες,τόσα παιδιά ”κατέστρεψαν” και αποπροσανατόλισαν επαγγελματικά από αυτό που αρχικά είχαν σπουδάσει.Επίσης,πάλι μεταξύ μας,το μέλλον των παιδιών μας κινδύνευε και όταν τα σχολεία,πριν λίγο καιρό,δεν είχανε βιβλία να διδάξουν.Και τότε έπρεπε να φωνάξουμε αλλά δεν το κάναμε.
Μας δίδεται σήμερα λοιπόν μία τρανή ευκαιρία να κάτσουμε σοβαρά μακρυά από κομματικές συντεχνίες και κοινωνικούς αφορισμούς να ασχοληθούμε επιτέλους με το εθνικό κεφάλαιο που λέγεται Παιδεία.
Προσωπικά θα πω κάτι σκληρό.Προτιμώ μία ”αναταραχή” που θα αναδείξει τα ουσιώδη προβλήματα και τα αδιέξοδα της παιδείας και θα θέσει σε προβληματισμό τα ήδη ”μουχλιασμένα” μυαλά όλων αυτών που αποφασίζουν και νομοθετούν,παίζοντας παιχνίδια στις πλάτες 18χρονων παιδιών και χαίρομαι επίσης που αρχίζει επιτέλους δειλά δειλά και αμφισβητείται απ’όλο και πιο πολλούς το ξεπερασμένο πια σύστημα των πανελλαδικών εξετάσεων όπου πάνω σ’αυτό στηρίχτηκε μία ολόκληρη βιομηχανία παραπαιδείας που τη δεδομένη χρονική στιγμή,ελέω Μνημονίων,η μέση ελληνική οικογένεια με τις περικοπές που δέχτηκε,αδυνατεί να τη συντηρήσει πλέον(την παραπαιδεία).
Οπότε ας είμαστε ειλικρινείς.Το μέλλον των παιδιών μας,που τόσο πολύ το ευαγγελίζονται όλοι και το θυμούνται ανάλογα πως μας συμφέρει,δεν κρίνεται από το αν γίνει ή όχι η απεργία των εκπαιδευτικών,ούτε κινδυνεύει αν παραταθεί για μερικές μέρες η περίοδος των εξετάσεων.Το μέλλον των παιδιών μας είναι ταυτόσημη έννοια με την παιδεία συνολικά.Ρωτήστε έναν μαθητή,έναν εκπαιδευτικό,έναν γονέα αν είναι ευχαριστημένοι με το σχολείο και γενικότερα με την παιδεία μας.Η απάντηση αυθόρμητα,είναι όχι.
Το ζητούμενο λοιπόν είναι(γιατί πιστέψτε με δεν έχουμε άλλα περιθώρια)η ίδια η παιδεία.Έφτασε λοιπόν η στιγμή να φτιάξουμε ένα σύστημα παιδείας αξιόλογο,αξιοκρατικό και ανταγωνιστικό των άλλων ευρωπαϊκών κρατών.Για να γίνει όμως αυτό πρέπει να συζητήσουν όλες οι πλευρές με ειλικρίνεια αφήνοντας έξω τις ύβρεις και τις κομματικές σκοπιμότητες.Ήρθε ή ώρα η πρώτη μεγάλη μεταρρύθμιση να μην ξεκινήσει από τη..ΔΕΗ και τον ΟΠΑΠ αλλά από την παιδεία,γιατί κακά τα ψέματα,οι μόνες ”μεταρρυθμίσεις” που έγιναν στη χώρα μας τα τελευταία 30 χρόνια ήταν …η κατάργηση της σχολικής ποδιάς και ο..πολιτικός γάμος!!
Το ηθικό δίδαγμα λοιπόν από όλη αυτή την ιστορία είναι ο έντονος κανιβαλισμός και η ”ανθρωποφαγία”που βιώνουμε σαν κοινωνία.Αυτό που πραγματικά πρέπει να μας προβληματίσει είναι ότι η επόμενη κοινωνική ομάδα που θα ”κριθεί”,μπορεί να είναι η δική μας και τότε και εμείς οι ίδιοι θα πρέπει να αποδείξουμε πως δεν είμαστε ελέφαντες,αλλά νομίζω πως μάταια θα ψάχνουμε για συμμάχους…γιατί όταν μας ζητήθηκε,επιλέξαμε να είμαστε απλοί θεατές.Η ζημιά θα έχει ήδη γίνει,στη διαλυμένη από το ”διαίρει και βασίλευε”,ελληνική κοινωνία.Όλα τ’άλλα είναι απλά,να ‘χαμε να λέγαμε για να εξυπηρετεί ο καθένας από την πλευρά του,ηθελημένα ή όχι,κομματικές στρατηγικές.
Όπως και να χει όμως σε λίγες μέρες οι περισσότεροι νέοι αυτής της χώρας,θα κληθούν να δώσουν ίσως την πρώτη πιο κρίσιμη μάχη της ζωής τους.Αυτό που έχω να πω εγώ σ’αυτά τα παιδιά τα οποία είναι και τα μόνα που δε φταίνε,ότι μία μάχη δεν καθορίζει την έκβαση του πολέμου και την αξία τους θα έχουν την ευκαιρία να την αποδείξουν σε όλη τη διάρκεια της ζωής τους.
Καλή επιτυχία σε όλα τα παιδιά λοιπόν και μακάρι να επιβραβευτεί ο κόπος τους!
**Το άρθρο αυτό γράφτηκε Τρίτη βράδυ,χωρίς να έχει αποφασισθεί ακόμη η απεργία των εκπαιδευτικών.