Γιατί η κατάξανθη Μαρία –ο «ξανθός άγγελος» της μιντιακής συναισθηματολαγνείας– αναγορεύτηκε ερήμην της, όπως γίνεται πάντα με τα λιλιπούτεια θύματα της ενήλικης βαρβαρότητας, σε σύμβολο των ημερών μας. Ηταν αρκετή η πρόκληση της χρωματικής αντίθεσης, τα άρια χρώματα της Μαρίας στο σκουρόχρωμο φόντο των Ρομά που τη μεγάλωναν. Και αναδείχθηκε αυτομάτως σε ιδανικό επικοινωνιακό «προϊόν» ενός κόσμου, ο οποίος αναζητεί με υστερική μανία τις ύστατες ψευδαισθήσεις της πολιτισμικής του ανωτερότητας. Και την ίδια στιγμή αποκαλύπτει, εντέλει, μόνο την προσκόλλησή του στις σκοταδιστικές προκαταλήψεις του.
Γράφτηκαν τόσο πολλά! Η φιγούρα της μικρούλας γιγαντώθηκε, πήρε διαστάσεις πέρα από κάθε έλεγχο, στο προσωπάκι της πρόβαλαν μανάδες τις ελπίδες τους για παιδιά που είχαν χάσει, άλλες τους τρόμους τους ερεθισμένους από τη μιντιακή μανία, φούντωσε ο ρατσισμός. Ενα λευκό παιδάκι που το έκλεψαν οι Ρομά, το εμπορεύτηκαν, το πούλησαν, θα το πουλούσαν κ.λπ. κ.λπ. Ισως όχι πολύ μακριά από την αλήθεια, αλλά που ποτέ και αυτή δεν μπορεί να είναι ολόκληρη όταν αφορά μια κοινωνία κλειστή, που παραμένει στην γκρίζα ζώνη του περιθωρίου, διαμορφώνοντας ήθη που βολεύονται από αυτό και ένα παιδί από την άλλη, το οποίο μεγαλώνει ζητώντας αγάπη και παιχνίδι και αγνοώντας τις βουλές και τους νόμους των ενηλίκων.
Ωστόσο, είδαμε όλοι στα καταγάλανα μάτια του μωρού που φιγουράρει εδώ και ημέρες, κεντρική είδηση σε εγχώρια και ξένα δελτία, να αντανακλώνται οι δυσλειτουργίες νόμων που ευνοούν τη σκοτεινή εκμετάλλευση ελλείψεων και αδυναμιών του πολιτισμικού μας οικοδομήματος. Αυτού που βαυκαλίζεται ότι σέβεται το παιδί, που το αναγορεύει σε μικρό άρχοντα για να το προσκυνήσει, υποτίθεται, λατρεύοντάς το. Σαν θέαμα μπορεί. Σαν «καθρέφτη» των καημών του ίσως. Αλλά, στην άγνοια της Μαρίας για όλο αυτό που συμβαίνει γύρω της, καθρεφτίστηκε εντέλει η άγνοια όλων μας. Και ο πανικός μπροστά στο φυσικό αίτημα των παιδιών, ξανθών και μελαχρινών, για χώρο. Περισσεύει;
Ανάμεσα σε «φωτογενή θύματα» και φωτογενή «θαύματα», ρόλοι που αναθέτει ο ενήλικος κόσμος σε παιδιά-σύμβολα, επειδή προβάλλει επάνω τους τις δικές του ανάγκες και ήττες, υπάρχει ο αληθινός κόσμος των παιδιών. Αυτός στη σκιά, ευάλωτος, σκοτεινός, γεμάτος τρόμους και ελπίδες, απορίες και ανάγκες.
Οσα μεγαλώνουν υπό την οικογενειακή προστασία έχει καλώς. Τουλάχιστον, έτσι θέλουμε να πιστεύουμε. Τα υπόλοιπα, έρμαια της ανάγκης τους, αν έχουν τύχη, πορεύονται ώς την ενηλικίωση υπό την ομπρέλα διαφόρων θεσμών που έχουν θεσπιστεί για να προστατεύσουν, αν όχι τα ίδια τα παιδιά, τουλάχιστον τους ενηλίκους από τη βουλιμική τους τάση να καταναλώσουν «παιδική αθωότητα».
Γιατί, αν η «υπόθεση Μαρία» σιγά σιγά περνάει στην ιστορία σαν μια ακόμη ανθρώπινη τραγωδία που έγινε μιντιακό, θριλερικό θέαμα, αυτό που μένει, γνώριμο και πέρα από κάθε συζήτηση, είναι η καταναλωτική φρενίτιδα του διεθνούς μιντιακού περιβάλλοντος για τραγωδίες «τύπου Μαρίας». Ανασύρθηκαν υποθέσεις χαμένων παιδιών από αρχεία και, «έκπληκτη», η Δύση «ανακάλυψε» ότι δίπλα της γίνεται εμπόριο βρεφών και εμπόριο οργάνων και εμπόριο δακρύων – σε αυτό το τελευταίο βεβαίως, άκρως αποδοτικό, επιδίδονται οι πάντες, από τα μεγάλα δίκτυα όπως το CNN μέχρι τη βιολογική μητέρα της μικρούλας, τη Ρομά από τη Βουλγαρία, που κάνει περιοδεία ανά τα βουλγαρικά πάνελα και θρηνεί για τη φτώχεια που την έκανε να αφήσει για μια χούφτα ευρώ το κοριτσάκι της σε Ελληνες Ρομά.
Ναι, χάρη στη Μαρία ανακαλύψαμε τη μαύρη τρύπα στον νόμο για τη νομιμοποίηση των παιδιών – όποτε θέλει ο καθείς και με δύο μάρτυρες, που θα τον βολέψουν. Ανακαλύψαμε πώς αξιοποιούνταν από βολικούς ληξίαρχους αυτού του είδους τα κενά. Φρίξαμε με τον πολιτικάντικο βαμπιρισμό για ψηφαλάκια που κρύβεται στα ληξιαρχεία. Χάρη στη Μαρία έγιναν έρευνες και βρέθηκαν στοιχεία για γέννες και πιστοποιητικά σε μαιευτήρια της χώρας που δημιουργούν υπόνοιες συστηματικής αξιοποίησης της εγχώριας έλλειψης ελέγχου. Χάρη στη Μαρία θυμήθηκε η διεθνής κοινότητα τα παιδιά που γεννιούνται δίχως μοίρα και αφήνονται στο πουθενά.
Ναι, ιδανικό μιντιακό προϊόν αυτή η μικρούλα, για να τσεκάρει ο πολιτισμός μας για μία ακόμη φορά «ειλικρινή» ευαισθησία και ετοιμότητα. Και να κρύψει πίσω από το τόσο φωτογενές ξανθό κεφαλάκι της την ντροπή για όλα εκείνα τα μελαχρινά, ξανθά ή κοκκινομάλλικα, ακόμη και της μικρής του αυλής, που εξακολουθούν να μην τον απασχολούν.
πηγη: εφ, ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ