Αλλά «Τι είναι ο χρόνος; Οταν κανείς δεν με ρωτάει, ξέρω τι είναι, μόλις με ρωτήσουν, δεν ξέρω πιά» έλεγε ο Ιερός Αυγουστίνος.
Συμπληρώνει ο Χ. Λ. Μπόρχες στο περί ''Χρόνου" δοκίμιο: Θυμάμαι εκείνους τους ωραίους στίχους του Μπουαλό: «Ο χρόνος περνάει τη στιγμή που είναι κάτι κι' όλας μακριά μου». Ετσι τους θυμάται ο Μπρχς. «Βιαστείτε, ο χρόνος φεύγει και μας παίρνει μαζί του./Η στιγμή που μιλώ, είναι ήδη μακριά μου" τους μεταφράζει ο μεταφραστής του Μπρχς Αχιλ. Κυριακίδης.
Τον καθημερινό χρόνο-ύλη εντυπωμένο στον κεντρικό πεζόδρομο με τις πικροκαστανές χρόνια τον περπατάς στο τώρα με τις επιθυμίες, τον ψηλαφείς στο χτες ως μνήμη, τον ελπίζεις στο αύριο της αβεβαιότητας.