Δε στερούνταν πολιτικής θεώρησης η λαϊκή άποψη, αφού συνόψιζε την πολιτική ηθική, επικεντρώνοντας : στις αρχές – μπέσα του υποψήφιου, στο φιλότιμο-ανθρωπιά, στην καταδεκτικότητα-απλότητα, στην εντιμότητά του (δεν βάζει το χέρι στο μέλι), στη νοικοκυροσύνη, την ικανότητά του να οικονομεί τα εύκολα και τα δύσκολα και τέλος στις γνώσεις του.
Οι παραπάνω αντιλήψεις έχουν λίκνο την τοπικότητα, όπου αναπτύσσονται άμεσες ανθρώπινες σχέσεις και δίκαιες αποτιμήσεις.
Βασίζονται στο τοπικό καλό, στη διάχυση των κοινωνικών αγαθών αδιακρίτως σ΄ όλους τους πολίτες.
Έτσι τα πρόσωπα διαπερνούν τις συμπληγάδες του φανατισμού των διακρίσεων σε δικούς μας και άλλους και αποσπούν την τόλμη των συμπολιτών τους, απελευθερώνοντας δυνάμεις δημιουργικές και ευφάνταστες για το κοινό καλό.
Σε μια κομβική στιγμή για την Αυτοδιοίκηση, με την πατρίδα κατεστραμμένη, δε βάρυνε αρνητικά το καντάρι της τοπικότητας για
τον εν μία νυκτί αναγνωρίσιμο πανελλαδικά, υποψήφιο Περιφερειάρχη Δυτικής Μακεδονίας. Οι μαρτυρίες ήταν έξωθεν, από τις αθηναϊκές πολιτικές δυνάμεις και από υπερατλαντικές ακόμα.!!!
Γιατί τέτοια απομόνωση δυο αποσπασμάτων στα οποία ο υποψήφιος αυτοαδικείται, αφού το εύρος της σκέψης και της δράσης του από ένα αντιμνημονιακό κανάλι της ενδοχώρας, είναι σε αναντιστοιχία με τις καταγγελτικές ερμηνείες?
Γιατί τόση ώρα αφιέρωσης στο φειδωλό χρόνο των αθηναϊκών καναλιών, τόσες επαναλήψεις, τόσες δηλώσεις κομμάτων –εκτροφέων της διαφθοράς ?
Επειδή το κατεστημένο καταρρέει από τη διαφθορά, από την κωφότητα στους στεναγμούς του λαού, στις ωδίνες των ανέργων, των ασθενών, από την κλοπή των ονείρων της νέας γενιάς.
Επειδή σε μια γωνιά της πατρίδας δημιουργήθηκε μια σύμπραξη επικίνδυνη για τους κρατούντες, στη βάση των επιταγών που μας κληροδότησε η γενιά της Εθνικής Αντίστασης, όλοι μαζί εναντίον των εισβολέων, όλοι μαζί στη μάχη της σοδειάς.
Επειδή δημιουργήθηκε μια συνεργασία πνοής εναντίον της ιδιότυπης νεοκατοχής, εναντίον της επισιτιστικής κρίσης.
«Οι αποκαλύψεις» τους αποκάλυψαν την πολιτική της ανηθικότητας ως πάγια μέθοδο κάλυψης της ανικανότητας τους να χειριστούν τα δημόσια πράγματα, ως αποκλειστική μέθοδο να αποσοβήσουν την επερχόμενη κυβερνητική αλλαγή.
Οι επινοήσεις τους, τα τεχνάσματάτα τους δεν τρομοκρατούν το λαό πλέον, δεν αναδιπλώνουν, αλλά εκδιπλώνουν το αγωνιστικό φρόνημα για ανατροπή.
Μετασχηματίζουν την απόγνωση , την οργή σε μεθοδική συλλογική δράση, σφυρηλατώντας τη βάσιμη ελπίδα της δύσβατης εξόδου από την κρίση, αντί της δικής τους ελπίδας που μας έφτασε μέχρι τον αφανισμό.