σύμφωνα με την οποία ο κ. Λιβιεράτος (καθηγητής ανωτέρας Γεωδαισίας και Χαρτογραφίας στην πολυτεχνική σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης) θα έχει τον κρίσιμο ρόλο του επιστημονικού υπεύθυνου του όλου έργου. Το αντικείμενο της σύμβασης είναι η διατύπωση και διερεύνηση των στρατηγικών και αναπτυξιακών στόχων της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Κοζάνης, προκειμένου να θεμελιωθούν και να αναλυθούν διεξοδικά, ώστε να προσλάβουν χαρακτηριστικά εφικτότητας, όπως αναφέρεται. Δείτε τη σύμβαση παρακάτω στο συνημμένο.
Η διάρκεια τη σύμβασης είναι οκτώ μήνες (αρχής γενομένης από την υπογραφή της) και το κόστος της 67.650 €(με Φ.Π.Α.).Η χρηματοδότηση της σύμβασης θα γίνει από το ειδικό αναπτυξιακό πρόγραμμα (ΕΑΠ) Νομού Κοζάνης 2007-2011.
Σύμφωνα, λοιπόν, με τη σύμβαση, αλλά και τα λεγόμενα των ιθυνόντων, ο δήμος μας επιθυμεί να διερευνήσει τις αναπτυξιακές δυνατότητες της νέας μας βιβλιοθήκης. Ορθώς πράττει κατά την άποψή μου, ωστόσο, αδυνατώ να καταλάβω: πρώτον γιατί επιλέγει την απευθείας ανάθεσή του έργου στο Α.Π.Θ., και δεύτερον, γιατί τοποθετεί επιστημονικό υπεύθυνό τον κ. Λιβιεράτο. Ο κ. Λιβιεράτος, όπως προαναφέρθηκε, είναι καθηγητής ανωτέρας Γεωδαισίας και Χαρτογραφίας και πολύ επιτυχημένος μάλιστα. Άλλωστε, έχει διατελέσει και υπουργός. Ωστόσο, δεν γνωρίζω καμιά βιβλιοθήκη στον κόσμο που να επέλεξε έναν τοπογράφο για να στήσει δίκτυα, να αναπτύξει νέα λειτουργικά και οργανωτικά πρότυπα, νέους και αποτελεσματικούς τρόπους μάρκετινγκ, ώστε να παίξει τον αναπτυξιακό της ρόλο. Όπως, αντιστοίχως, δεν φαντάζομαι στο τμήμα μάρκετινγκ και μάνατζμεντ μιας εταιρείας ή ακόμη και ενός μεγάλου εκπαιδευτικού οργανισμού να έχουν προτεραιότητα ειδικότητες, όπως λογιστής ή βιβλιοθηκονόμος, καθόλα απαραίτητες και καθοριστικές σε άλλους τομείς.
Γιατί δεν επιλέχθηκε η συνεργασία με καποιον μεγάλο, με εμπειρία, οργανισμό, όπως το Ίδρυμα “Σταύρος Νιάρχος” για παράδειγμα, γιατί όχι η μεταφορά τεχνογνωσίας, μέσω συνεργασιών με κάποια βιβλιοθήκη του εξωτερικού, γιατί όχι η εκπόνηση μιας μελέτης μέσω προκήρυξης ενός διαγωνισμού που θα ενέπλεκε όχι μόνο το ντόπιο δυναμικό, αλλά ακόμη ακόμη και φοιτητές-πολίτες άλλων χωρών με γνώση του αντικειμένου και εμπειρία σε αντίστοιχα εγχειρήματα; Στην τελευταία περίπτωση μάλιστα θα είχαμε καταφέρει να κάνουμε γνωστή τη βιβλιοθήκη μας και τον πλούτο της, πριν ακόμη επιχειρήσουμε να την προωθήσουμε προς τα έξω. Αυτό που αναρωτιέμαι, δηλαδή, είναι ποια ήταν τα κριτήρια με τα οποία έγινε η επιλογή. Μια επιλογή, που σημειωτέον, έγινε και πάλι με απευθείας ανάθεση.
Σύμφωνα με το Δήμο Κοζάνης, ο κ. Λιβιεράτος επιλέχθηκε (μεταξύ άλλων υποθέτω) και επειδή πέτυχε να αναδείξει τη Δημοτική Χαρτοθήκη Κοζάνης (Αρχοντικό Λασσάνη). Συμφωνώ απερίφραστα πως η Χαρτοθήκη ουσιαστικά στήθηκε χάρη σε αυτόν και στην επίπονη και εντατική δουλειά των συνεργάτιδών του. Ωστόσο, δεν κατανοώ από που πηγαζει η πεποίθηση πως η Χαρτοθήκη λειτούργησε ως πόλος έλξης για την πόλη, αλλά και ως πολιτισμικός και πολιτιστικός πολλαπλασιαστής. Η αποτελεσματικότητα ανάλογων εγχειρημάτων κρίνεται από τη διάρκειά τους και από την υπεραξία που δημιουργούν στο τόπο και στις δομές στις οποίες εφαρμόζονται, όχι από μερικές εκδηλώσεις των οποίων το αποτέλεσμα διαχέεται σε καμιά εκατοστή άτομα.
Και επειδή δεν αρκει μόνο να κρίνουμε, αν και από ότι φαίνεται κάποιοι έχουν βαλθεί να δίνουν συνεχώς δικαιώματα, αλλά πολύ περισσότερο να προτείνουμε, παραθέτω παλιότερο άρθρο μου με τίτλο “Η αναπτυξιακή διάσταση της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Κοζάνης”, το οποίο μπορείτε να διαβάσετε εδώ.
Και μιας και μιλάμε για τη Βιβλιοθήκη, γιατί η κατασκευή του νέου της κτηρίου έχει σταματήσει;
πηγη: http://www.pro-tasis.net
