απέναντι στους πολίτες του Δήμου που θα κληθούν να αποφασίσουν για την επομένη
μέρα του κοινού οίκου τους, είναι η εφαρμογή των δυο(2) θητειών για όλες τις αιρετές
θέσεις. Από την θέση του δημάρχου και των δημοτικών συμβούλων έως και την θέση των
προέδρων των τοπικών κοινοτήτων.
Ένα αίτημα το οποίο ενώ συζητείτε έντονα, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, από
εξαιρετικά μεγάλο ποσοστό των πολιτών, παραδόξως δεν υπάρχει καν στις ατζέντες
της κεντρικής πολιτικής σκηνής και των κομμάτων.
Έχω την αίσθηση ότι ένας από τους πολλούς λόγους που οι σκεπτόμενοι πολίτες
αισθάνονται αδύνατοι και απογοητευμένοι και τηρούν στάση αναχωρητισμού και
ιδιώτευσης από την ενεργό πολιτική είναι γιατί πιστεύουν ότι τίποτα δεν μπορεί να
αλλάξει, βλέποντας για χρόνια ολόκληρα για γενιές ολόκληρες τους ίδιους και τους
ίδιους ανθρώπους να μοιράζουν τα τιμάρια της εξουσίας σαν να ' ταν προσωπικά
τους φέουδα και χωράφια , ενώ ταυτόχρονα οι ίδιοι άνθρωποι και οι μηχανισμοί που
τους υπηρετούν ,δεν έχουν να προτείνουν πια τίποτα πέρα από την συνέχιση της φυσικής
τους παρουσίας σε χώρους που είναι γεμάτοι μικροσυμφέροντα ,στεγανά και ιδιοτέλεια.
Ο πολίτης νοιώθει αδύναμος να αντιπαρατεθεί, πολύ δε περισσότερο να νικήσει την
μονιμότητα, την συνήθεια, το δεδομένο που του επιβλήθηκε από ένα σύστημα που
λειτουργεί όπως όλα τα βιολογικά και φυσικά συστήματα: προτάσσει το ένστικτο της
αυτοσυντήρησης και ζει, λειτουργεί και νομοθετεί με βάση αυτό το συμφέρον.
Είναι χαρακτηριστικό , για όσους θυμούνται, ότι εκεί στα τέλη του περασμένου αιώνα
το ελληνικό κοινοβούλιο ψήφισε νόμο για την υποχρέωση της τήρησης των δυο θητειών
στους αιρετούς νομάρχες. Η απόφαση αυτή υποχρέωσε να μην ξαναθέσουν υποψηφι-
ότητα αρκετοί εξ αυτών. ( Ίσως π.χ. αυτό να αφορά και τον τότε νομάρχη κ.Μητλιάγκα)
Όμως όπως ξαφνικά το ψήφισαν άλλο τόσο ξαφνικά το πήραν πίσω μην τυχόν και
βάλουν ψύλλους στα αυτιά του κοιμώμενου ''πόπολου'' που ζούσε σε ευτυχή πελάγη
χρηματιστήριου και δανεικής ευμάρειας και δεν είχε λόγο να ασχολείται με την διαχείριση
του οίκου του αφού είχε ανακαλύψει τον τέλειο διαχειριστή ,τον ''καταλληλότερο' κ.Σημίτη.
Θυμίζω επίσης ότι οι δυο θητείες ισχύουν για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, έναν θεσμό
μάλλον τιμητικά διακοσμητικό και ανώδυνο πλέον , ενώ και οι παντοδύναμοι πρόεδροι των
ΗΠΑ και της Γαλλίας υπακούουν στην υποχρέωση των δυο θητειών.
Στην Ελλαδα του 2014 η οικογενειοκρατία και η μονιμότητα του πολιτικού προσωπικού
ιδιαίτερα των δύο μεγάλων κομμάτων εξουσίας καλά κρατεί ακόμα και στο χώρο της τοπι-
κης αυτοδιοίκησης. Δείτε π.χ. στον δικό μας Δήμο: φεύγει ο μπαμπάς και αφήνει στο
''πόδι'' του ,μπας και μας λείψει το όνομα, τον γιο, τον γαμπρό, το βαφτιστήρι κλπ..
Τα κορυφαίο βεβαία παράδειγμα το δίνει η κεντρική πολιτική σκηνή με την οικογενειο-
κρατία να κρατά κοντά 60 χρόνια. Ενδεικτικά:
*1945 Πρωθυπουργός Παπανδρέου Γεώργιος
*1955 Πρωθυπουργός Καραμανλής Κωνσταντίνος
*1965 Πρωθυπουργός Παπανδρέου Γεώργιος
*1975 Πρωθυπουργός Καραμανλής Κωνσταντίνος
*1985Πρωθυπουργος Παπανδρέου Ανδρέας
*1995 Πρωθυπουργός Παπανδρέου Ανδρέας
*2005Πρωθυπουργος Καραμανλής Κώστας
(Ο Γιώργος παρότι έγινε πρωθυπουργός δεν δείχνει να κερδίζει στο στοίχημα για το 2015
ενώ οι ενδιάμεσοι μάλλον φαντάζουν ως κομπάρσοι στην φαρσοκωμωδία).
Στην Ελλάδα της κρίσης, του θυμού & της απογοήτευσης θα πρέπει να βρούμε τρόπους
για να πείσουμε πως η ενασχόληση με τα κοινά, με την πολιτική, με τις συλλογικότητες,
με τον συνάνθρωπο, με το ΕΜΕΙΣ & όχι το ΕΓΩ, είναι η ικανή και αναγκαία συνθήκη για
να ξανασηκώσουμε κεφάλι ως χώρα και πολίτες.
Η εμπιστοσύνη στους θεσμούς περνά μέσα από την ΕΝΙΣΧΥΣΗ & την ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ τους
και όχι από τον ευτελισμό και την ανυποληψία.
Η δέσμευση για 2 θητείες δεν είναι κενό γράμμα, είναι μια πρόταση που πρέπει να
βάλει σε σκέψεις τους πολίτες και να θέσει σε λειτουργία τα δικά τους αντανακλαστικά
για την προστασία του δικού τους μέλλοντος και των παιδιών τους, κόντρα σε όλους
αυτούς που τους θέλουν ''ΚΥΡΙΑΡΧΟ ΛΑΟ΄΄ για μια ημέρα μόνο την τετραετία.
Η δέσμευση για 2 θητείες δεν πρέπει να μείνει μόνο στα λόγια. Ειναι μια δυναμική
πρόταση που απευθύνετε όχι μόνο στους πολίτες του δήμου μας αλλά και στους πολίτες
όλης της χώρας. Καταθέτω λοιπόν, δημόσια, πρόταση στον συνδυασμό μου να ξεκινήσει,
μαζί και με άλλους φορείς που υποστηρίζουν την πρόταση , πανελλαδική συζήτηση, με
όποιον τρόπο κρίνει πρόσφορο, με σκοπό την καθιέρωση μέσω της επόμενης συνταγματική
αναθεώρησης των 2 θητειών ως το ανώτερο όριο για όλες τις αιρετές θέσεις.
Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ .
Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΠΡΟΥΠΟΘΕΤΕΙ ΤΗΝ ΕΝΕΡΓΟ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΟΛΩΝ.
ΤΟ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΤΟΠΙΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΤΟ ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ.
*Ο Αντώνης Τσουφλίδης είναι Μέλος της Δημοτικής Κίνησης ΚΟΖΑΝΗ -ΤΟΠΟΣ ΝΑ ΖΕΙΣ
