Αυτονόητη και καλοδεχούμενη πρωτοβουλία, καθώς έπρεπε ήδη να έχουμε εισέλθει στην Δ Ελληνική Δημοκρατία, αλλά με ορατές παγίδες και δικαιολογημένες επιφυλάξεις.

Είναι απολύτως σαφές ότι είναι ένα στοιχείο του επικοινωνιακού σχεδιασμού μέχρι τις εκλογές.

Όπως είχε γράψει ευστόχως ο συνταγματολόγος Γ. Σωτηρέλης «κάθε φορά που υπάρχει ένδεια πολιτικών προτάσεων, ανακαλύπτεται το Σύνταγμα» και εφαρμόζεται η πολιτική τακτική το «στρίβειν δια του Συντάγματος».

Επειδή, όμως, το θέμα της Συνταγματικής Αναθεώρησης έρχεται και φεύγει με μεγάλη συχνότητα, ίσως θα είχε νόημα να επισημανθεί ότι υπάρχουν τρία βασικά πράγματα που απαιτεί η Συνταγματική Αναθεώρηση:

Συναίνεση, χρόνο και προετοιμασία. Το Σύνταγμα δεν μπορεί να εγκλωβίζεται μέσα σε συνθήκες πόλωσης που συνεπάγεται η προεκλογική αντιπαράθεση.

Την ίδια στιγμή υπάρχει η ανάγκη μιας σε βάθος πολιτικής προετοιμασίας που θα προηγείται της αναθεώρησης και που θα βάλει τάξη στο τεράστιο πρόβλημα της πολυνομίας και της μη εφαρμογής των νόμων.

Με απλά λόγια να συμφωνήσουμε τι θέλουμε να αλλάξουμε, να δούμε ποιά ζητήματα λύνονται με νέους νόμους, ποιοι νόμοι πρέπει να καταργηθούν, ποιοι να ενισχυθούν και να εμπλουτιστούν, και κυρίως η πολιτική βούληση να εφαρμοστούν οι νόμοι.

Δεν έχει νόημα να θεωρήσουμε ότι οι μεγάλες και αναγκαίες αλλαγές στο πολιτικό σύστημα, στη δημόσια διοίκηση, στον εκσυγχρονισμό της παιδείας, στο ρόλο και στη διαδικασία εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας, μπορούν να γίνουν χωρίς ευρύτατο διάλογο και σοβαρή προετοιμασία.

Και για να πω ένα πολύ συγκεκριμένο παράδειγμα, η εφαρμογή του νόμου 4009/2011 που ψήφισε και ο νυν Πρωθυπουργός, για την αναβάθμιση και την διεθνοποίηση των ΑΕΙ είναι πολύ σημαντική προϋπόθεση για την ίδρυση μη κρατικών και μη κερδοσκοπικών ιδρυμάτων, επιτρέποντας τον ανταγωνισμό επί ίσοις όροις με όποια τυχόν μη κρατικά ιδρυθούν.

Αλλά μεγάλα λόγια χωρίς προσπάθεια συναίνεσης, προετοιμασία και πραγματική πολιτική βούληση, μάλλον θα έπρεπε να ανακοινωθούν σε κάποιο sequel του σήριαλ "Ζάππειο".