σαν αφηνιασμένοι μακριά από τους ελληνικούς τίτλους; Ουδείς άκουγε στην αλλοδαπή όλα τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, τα οποία εδώ κι ένα χρόνο τουλάχιστον λένε την κλασική παρόλα (κάθε αντιπολίτευσης, για κάθε προεδρική εκλογή) ότι, δηλαδή, «πρώτα πρέπει να λυθεί το πολιτικό πρόβλημα της χώρας, να φύγει δηλαδή η καταστροφική κυβέρνηση»;
Το εν τρίτον της αλήθειας είπε ο πρωθυπουργός στο υπουργικό συμβούλιο, ότι δηλαδή «εδώ και καιρό οι αγορές επισημαίνουν ότι η Ελλάδα πηγαίνει πολύ καλά, με μόνη επιφύλαξη το πολιτικό ρίσκο. Τα τελευταία 24ωρα η στάση της αντιπολίτευσης, με ευθεία υπονόμευση, επιδείνωσε αυτήν την εικόνα και οι αγορές αντέδρασαν εις βάρος της χώρας».
Η μόνη σχεδόν αλήθεια σε αυτή την πρόταση είναι ότι «η Ελλάδα πηγαίνει πολύ καλά». Η πλήρης αλήθεια είναι ότι η Ελλάδα πηγαίνει καλύτερα· διόρθωσε τα δημοσιονομικά, αλλά οι επιφυλάξεις όλων των οικονομικών παραγόντων δεν ήταν μόνο το πολιτικό ρίσκο. Αυτό που επεσήμαιναν όλοι πρωτίστως και κυρίως ήταν η διαρκής χρονοτριβή στην υλοποίηση των δομικών μεταρρυθμίσεων· χρονοτριβή που έκανε τούτη η κυβέρνηση και όχι κάποια μελλοντική.
Επιπλέον, δεν ήταν η «στάση της αντιπολίτευσης τα τελευταία 24ωρα» που επιδείνωσε αυτήν την εικόνα. Η ανεύθυνη στάση του ΣΥΡΙΖΑ είχε κεφαλαιοποιηθεί από τις αγορές πολλούς μήνες πριν. Αυτό που πυροδότησε το νέο σπιράλ ανόδου των επιτοκίων (και την πτώση της κυβέρνησης) ήταν η ανεύθυνη στάση της κυβέρνησης, που άρχισε να συναγωνίζεται τον ΣΥΡΙΖΑ στο σχίσιμο των Μνημονίων, στην έξοδο στις αγορές χωρίς δίχτυ ασφαλείας, σε λεονταρισμούς που έμοιαζαν ανέξοδοι και, τελικά, αποδείχθηκαν πολύ ακριβοί.
Δεν ξέρουμε αν αυτή η φαεινή ιδέα της ηρωικής εξόδου ανήκει στον κ. Ευάγγελο Βενιζέλο, που το 'χει χούι να διώχνει την τρόικα για να πληρώνουμε μετά χαράτσια. Οπως και να έχει το ζήτημα, η ευθύνη για το τελικό αποτέλεσμα δεν ανήκει σε εκείνον που ρίχνει τις ιδέες· ανήκει πρωτίστως στον πρωθυπουργό, που αποφάσισε να ρίξει μια άστοχη ζαριά χωρίς να συνεκτιμήσει όλους τους παράγοντες του δύσκολου αυτού εγχειρήματος.
Είναι καιρός η κυβέρνηση να συμμαζέψει τα πράγματα και η αντιπολίτευση να σοβαρευτεί. Το πάθημα του κ. Σαμαρά πρέπει να γίνει μάθημα και στον κ. Τσίπρα. Πρέπει και οι δύο πολιτικοί αρχηγοί να καταλάβουν ότι ο κόσμος δεν αποτελείται από το εκλογικό τους ακροατήριο. Ο λαϊκισμός είναι ορατός σε κάθε γωνιά της οικουμένης, οι πολιτικές κορώνες αντηχούν παντού. Τις ακούν κυρίως εκείνοι που τοποθετούν τα λεφτά τους και περιμένουν να τα πάρουν πίσω. Αυτό είναι το τίμημα της παγκοσμιότητας και της συμμετοχής της χώρας στο κλαμπ των πλούσιων και ισχυρών του πλανήτη. Εδώ και πολλά χρόνια η ελληνική οικονομία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την παγκόσμια οικονομία. Οχι μόνο μέσω ομολόγων και κεφαλαίων, αλλά και διά του τουρισμού, από τον οποίο πήρε μια ανάσα η οικονομία μας.
Είναι καιρός οι πολιτικοί αρχηγοί να συνυπογράψουν ένα «μνημόνιο σοβαρότητας». Αυτό είναι απείρως σημαντικότερο από το Μνημόνιο που έχουμε, αλλά αυτό το μνημόνιο δεν να το επιβάλει καμιά τρόικα, καμιά αγορά. Μόνο οι πολίτες διά της ψήφου τους μπορούν...
πηγη:http://www.kathimerini.gr/788430/opinion/epikairothta/politikh/mnhmonio-sovarothtas