σιωπής και κατατρομοκράτησης των ψηφοφόρων. Σ' αυτές τις εκλογές, με βάση τις προεκλογικές εξαγγελίες, δεν κρίνεται αν και κατά πόσο η Ελλάδα καταφέρει να απαγκιστρωθεί τελικά από την θηλιά των μνημονίων, όσο, αν θα αμφισβητηθεί ή όχι ο δρόμος που επέβαλαν οι «εταίροι» και αποδέχθηκαν οι εδώ «πατριώτες», ως έξοδο από την κρίση που οι ίδιοι τους δημιουργήσανε, επιβάλανε και διογκώσανε.
Οι εταίροι της κρίσης, ντόπιοι και ξένοι, υπερτονίζουν από τη μια μεριά την κρισιμότητα αυτών των εκλογών, και από την άλλη συμφώνησαν να τις διεξάγουν με συνοπτικές διαδικασίες. Ο κυρίαρχος κατά τα άλλα λαός καλείται να πληροφορηθεί και στη συνέχεια να αποφασίσει ελεύθερος και ανεπηρέαστος για το μέλλον του.
• Μέσα στο καταχείμωνο και στο μικρότερο συνταγματικά προβλεπόμενο χρονικό διάστημα. Όπου οι συνευρέσεις των πολιτών σε δημόσιους χώρους είναι αντικειμενικά δύσκολες και ο καναπές γίνεται η μοναδική «πλατεία» παράθεσης των προγραμματικών θέσεων των κομμάτων.
• Περιβάλλουν όλα τα μεγάλα ζητήματα με πέπλο σιωπής. Οι εκλογές στα ραδιοτηλεοπτικά δελτία καταλαμβάνουν το δεύτερο ή το τρίτο κατά σειρά θέμα. Αφού εξουθενώνουν τους πολίτες με κουραστικές επαναλήψεις και κενολογίες σε ειδησεογραφίες τύπου Ξηρού κλπ, έρχονται στη συνέχεια να ανακοινώσουν τις θέσεις των κομμάτων και τις ανταπαντήσεις των γραφείων τύπων.
• Επιβάλλουν ως κύριο πεδίο αντιπαράθεσης τα χειραγωγημένα και κρατικοδίαιτα ΜΜΕ. Ο προεκλογικός «διάλογος» ή η «αντιπαράθεση» περιορίζεται στο προνομιακό, για τα συστημικά κόμματα, πεδίο των ραδιοτηλεοπτικών καναλιών. Με την αντικειμενικότητα τους αλλοιωμένη, κάτω από το βάρος των υπέρογκων δανείων, των χαριστικών αδειών και της μη καταβολής των τελών εκμετάλλευσης των ραδιοτηλεοπτικών συχνοτήτων.
• Δημιουργούν περιβάλλον ανασφάλειας και κατατρομοκράτησης με δευτερεύουσας σημασίας ψευτοδιλήμματα. Το GREXIT, είναι η κοινή επωδός όλων αυτών που επιδιώκουν την εξάρτηση της χώρας από τα μνημόνια και την εκχώρηση της κυριαρχίας της στους επιτηρητές και τους εκπροσώπους των αγορών.
Ο χειμαζόμενος ελληνικός λαός, εξουθενωμένος από την πολυετή οικονομική κρίση, καλείται να ασκήσει το δικαίωμα να αποφασίσει για το μέλλον του. Αφού όμως πρώτα προσπάθησαν να τον πείσουν, ότι το δημοκρατικό του δικαίωμα να εκλέγει τις πολιτικές του ηγεσίες, τρομάζει τις αγορές και τους «δανειστές». Αλήθεια αν είναι έτσι, τότε τι τις χρειαζόμαστε τις δημοκρατίες ως μέσο διακυβέρνησης; Μήπως θέλουν (ή καλύτερα βολεύονται) να τις υποκαταστήσουν με ολοκληρωτικά συστήματα, όπως επιδιώχθηκε ιστορικά με τους δυο παγκοσμίους πολέμους και σποραδικά με απολυταρχικά καθεστώτα και δικτατορίες και τώρα με την παγκοσμιοποίηση;
Σ' αυτές τις εκλογές λοιπόν το πραγματικό διακύβευμα είναι, αν και κατά πόσο υιοθετείται ή αμφισβητείται η νεοφιλελεύθερη συνταγή, για υποταγή των λαών στους ολιγάρχες της παγκοσμιοποίησης.
Η Ελλάδα και οι πολίτες της, έρχονται για ακόμη μια φορά να παίξουν τον ιστορικό τους ρόλο. Όπως στους δυο προηγούμενους παγκόσμιους πολέμους, έτσι και τώρα, αντιστέκονται απέναντι στο προφανές «δυνατό». Αρνούνται να υποταχτούν στις δυνάμεις των αγορών και να εκχωρήσουν τα κυριαρχικά τους δικαιώματα σε ολιγάρχες και τοκογλύφους. Όπως και τότε, δεν είναι λίγοι αυτοί που λύγισαν και τάσσονται στο πλευρό των «ισχυρών». Η ιστορία της χώρας μας είναι γεμάτη από λαμπρές και μαύρες σελίδες. Σίγουρα στις λαμπρές της σελίδες δεν αναφέρονται, οι κάθε λογής Τσολάκογλοι και συνεργάτες τους, ούτε οι προσκυνημένοι και οι δειλοί.
Αυτοί που ώθησαν την χώρα στην εποχή των μνημονίων, αυτοί που σιωπούν τώρα μη ξυπνήσει ο ελληνικός λαός από την χειμερία νάρκη του, είναι αυτοί που προσπαθούν με κάθε μέσο να σταματήσουν τη νέα άνοιξη που έρχεται. Όσα αερικά και δράκους να εξαπολύσουν, δεν θα μπορέσουν να σταματήσουν την Ελπίδα για μια νέα Ελλάδα.