Το πρόβλημα ξεκίνησε το Σαββατοκύριακο, όταν η ελληνική πλευρά δεν κατάφερε να περιγράψει με απλά λόγια και συγκεκριμένα στοιχεία στόχους και προτάσεις.

Στο σχέδιο που παρουσιάσθηκε (και αποσύρθηκε) στον Γιάνη Βαρουφάκη αλλά και σε εκείνο που αρνήθηκε να υπογράψει, η Αθήνα δεσμεύεται να αποφύγει μονομερείς ενέργειες μέχρι να οριστούν νέοι όροι για τη συνέχιση της δανειακής σύμβασης. Ποιοι όροι; Θα τους βρουν οι δύο πλευρές. Δηλαδή οι δανειστές θα έδιναν ένα δάνειο με όρους που ΘΑ καθορίσουν οι δύο πλευρές. Δύσκολο να συμβεί κάτι τέτοιο, δηλαδή να δώσουν ένα δάνειο και να καθορίσουν μετά τους όρους.

Ο πρόεδρος του Eurogroup είπε ότι είναι πιθανό να εκταμιευθεί και άλλο δάνειο με όρους που θα συγκρίνονται με το πλαίσιο του προηγούμενου δανείου. Όμως επειδή, ακόμα, δεν έχουν γίνει γνωστές οι προθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, μίλησε για συνέχιση του σημερινού μνημονίου με την ευελιξία που προβλέπει αυτό.

Στις διαπραγματεύσεις των τεχνικών ομάδων το Σαββατοκύριακο, οι Ευρωπαίοι αντελήφθησαν ότι το 70%-30% του Βαρουφάκη είναι στην πραγματικότητα 30%-70%, καθώς η ελληνική αντιπροσωπεία απέρριπτε όλα τα μέτρα, ενώ για τα αλλά δεν είχε αριθμούς.

Κάπως έτσι, ο Σόιμπλε είπε ότι «αφού κανείς δεν έχει καταλάβει τι θέλουν, ας κάνουν εκείνο που θέλουμε εμείς». Καμία έκπληξη. Η Ελλάδα δεν κατάφερε να αποκρούσει πειστικά τις προτάσεις των δανειστών καθώς δεν έβαλε στο τραπέζι εναλλακτικές επιλογές.

Θέση της Ελλάδας είναι μία πολιτική συμφωνία για τα λεφτά των άλλων. Αυτό δεν μπορεί να υπάρξει. Το μνημόνιο ηττήθηκε πολιτικά... Θέλει αναθεώρηση, αλλαγή. Πρέπει, όμως, να πούμε τι ακριβώς προτείνουμε. Και αυτό δεν το έχουμε κάνει ακόμα. Κάποιοι θα πουν να κάνουμε πίσω, να μην πάρουμε χρήματα που δεν χρειαζόμαστε. Τότε, όμως, γιατί υπογράφουμε παράταση της δανειακής σύμβασης; Για να μην πάρουμε τα χρήματα ή μήπως για να διασφαλίσουμε απλά τα χρήματα του ELA;

ΠΗΓΗ:protagon.gr