που εγκρίθηκε από το Eurogroup είναι σαφέστατα κάτω από τις προσδοκίες, όχι μόνον των πολιτικών της αντιπάλων αλλά και των υποστηρικτών της κυβέρνησης.
Θεωρώ απόλυτα δικαιολογημένες τις αντιδράσεις Μ. Γλέζου & Μ. Θεοδωράκη, καθώς και άλλων κυβερνητικών στελεχών, γιατί στην φαρέτρα της η κυβέρνηση είχε ένα δυνατό οπλοστάσιο που δεν αξιοποίησε στο έπακρο. Και εξηγούμε:
- Τις διεθνείς συγκυρίες σε συνδυασμό με την σημαίνουσα γεωστρατηγική θέση της Ελλάδας στο κέντρο των εξελίξεων και ταυτόχρονα μια αναξιόπιστη προς τους συμμάχους Τουρκία.
- Τα δεδομένα για ένα πιθανό Grexit να μην έχουν διαφοροποιηθεί καταλυτικά, όσον αφορά τις μεγάλες συνέπειες στην ευρωζώνη.
- Την καθαρή στήριξη των μεγάλων δυνάμεων δηλ. των ΗΠΑ της Ρωσίας και της Κίνας.
- Τις δικαιολογημένες ανησυχίες των ευρωπαίων ηγετών με την διαπίστωση μια φανερής ανόδου (από τις ευρωεκλογές) των ευρωσκεπτικιστών.
- Την μεγάλη λαϊκή στήριξη που είχε η κυβέρνηση.
Η λίστα μεταρρυθμίσεων Βαρουφάκη αποφεύγει την αναφορά των προεκλογικών υποσχέσεων που με επίσημες δηλώσεις έγιναν και κυβερνητικές δεσμεύσεις, όπως λ.χ. το τέλος μείωσης των συντάξεων, την αντικατάσταση του ΕΝΦΙΑ (με τον ΦΜΑΠ) την αύξηση του αφορολόγητου (στις 12000 €) την κάθετη απόρριψη της δημοπράτησης πρώτης κατοικίας κ.α.
Οι παραλήψεις αυτές φυσικά και δεν νομιμοποιούν κανένα στέλεχος της προηγούμενης κυβέρνησης να επιζητεί τον «ρεαλισμό» δηλ. την υποτέλεια, την υποταγή και την πάρα πέρα ταπείνωση των Ελλήνων.
Το κείμενο Βαρουφάκη διαφέρει από αυτό του κ Χαρδούβελη αφού δεν περιέχει κανένα μέτρο λιτότητας, έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με την διαπλοκή, τη διαφθορά, την φοροδιαφυγή κ.α. ενώ γίνεται σαφής αναφορά σε κοινωνικά και ανθρωπιστικά ζητήματα. Οφείλουμε επίσης να δεχθούμε ότι είναι κείμενο πολιτικού περιεχομένου χωρίς οικονομικές-τεχνοκρατικές λεπτομερείς αναφορές, που όλως παραδόξως εγκρίθηκε από αναρμόδιο ευρωπαϊκό όργανο (Eurogroup).
Ο χρόνος εξακολουθεί να δουλεύει για την κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛ. Οι αναμενόμενες αλλαγές ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, που αμφισβητούν την Γερμανική πολιτική της λιτότητας, θα την ενισχύσουν περεταίρω. Ήδη η πρότερη απόφαση του κεντρικού τραπεζίτη της ΕΚΤ κ Ντράγκι για ποσοτική χαλάρωση, είναι το αζιμούθιο μιας υποχρεωτικής πορείας της νομισματικής ένωσης αλλά και της ΕΕ.
Το 4μηνο – γέφυρα της διαπραγμάτευσης (που μπορεί και να παραταθεί), θα δώσει την ευκαιρία στην κυβέρνηση, αφ' ενός μεν να πραγματοποιήσει βασικές και απαραίτητες μεταρρυθμίσεις, δίχως οσμή λιτότητας, αφ' ετέρου δε να καταστήσει σαφές και κοινά αποδεκτό ότι το Ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο (όπως και άλλων ευρωπαϊκών κρατών) και η ρύθμισή του καθίσταται αναγκαία.