ΣΥΝ στην συνέχεια και παρά τον Ποταμόν στην ωριμότητα. Το αντιγράφω στον τρόπο μου.
Τον καιρό του 1980 στα αμφιθέατρα της Βιομηχανικής Θεσσαλονίκης η κυρία ΚΝΕ έδινε μάχη για την ωραιοποίηση της δικτατορίας του Γιαρουζέλσκι στην Πολωνία. Ολα τα μέλη της όφειλον με πυρ ομαδόν να μιλούν και να υποστηρίζουν τη γραμμή. Εκλήθη κι αυτός να υπερασπίσει δημοσίως κι εν αμφιθεάτρω τον κύριο δικτάτορα. Μελέτησε αποβραδίς στην ΚΟΜΕΠ (το ΚΚΕ εσωτ. είχε την ΚΟΜΠΕΘ) θεωρητικό όργανο του ΚΚΕ το άρθρο του σημερινού υπουργού εξωτερικών (πάντοτε γελαστός και γελαδερός να μου θυμίζει τον «Ανθρωπο που γελά» του Β. Ουγκώ) όστις έγραφε κατά παραγγελίαν, όπως εδήλωσεν, του κόμματος του τότε, υπέρ του εν λόγω δικτάτορος. Την επαύριον εμφανίστηκε στο αμφιθέατρο κι άρχισεν ο νεαρός, να θεωρητικολογεί από χειρογράφου και με τη γραπτή "φωνή" του νυν Υπουργού. Κάποια στιγμή ένιωσε ένα χέρι να του αρπάζει το χειρόγραφο («και σχίσας το χειρόγραφον" μέρα των Β' Χαιρετισμών που είναι σήμερα) και μια φωνή να του λέει.
- Α, πέστα τώρα απ΄ έξω μάγκα ...
Τα 'χασε ο νεαρός ξεροκατάπιε, τι να πει, κάθισε ως διπλωμένη παντιέρα κόκκινη
Ηταν το χέρι τον Τάσου Τσαούσογλου που ήταν τότε μέλος των λίαν αιρετικών φοιτητικών Συσπειρώσεων σφοδρών αντιπάλων κάθε τι του μονολιθικού.
Εις μνήμη του Δυτικομακεδόνος Τ. Τσ, λοιπόν, που μόλις χάθηκε, τόσο νωρίς...