τη χαρά της μυρωδιάς των χωμάτων μας,

τις φωνές στις αυλές των σχολείων,

τη θαλπωρή των κοντινών μας προσώπων.

Μη μείνουμε άφωνοι και στενοχωρημένοι

μπρος στις μητέρες που κουβαλούν το φορτίο των

σπλάχνων τους,

μπρος στα παιδιά που νανούρισμα τους έχουν

τ’ αγριεμένα κύματα και το λιοπύρι,

ή τη βουή των σταθμών με τραίνα που δε φεύγουν,

μπρος στα παιδιά που η θάλασσα κούνια τους γίνεται…

Μη μείνουμε άπραγοι

μπρος σ’ αυτούς που ξεσπιτωμένοι γλύτωσαν το

βόλι του πολέμου, αλλά συναντούν αλλού το θάνατο,

αφού ο πόλεμος σύνορα δεν γνωρίζει, τις ανισότητες

παραμερίζει και τα πιστεύω ατονεί.

Οι παραδόσεις μας είναι οι αρωγοί μας:

Τα παιδιά της Αθήνας που σώθηκαν από την πείνα

της κατοχής, φιλοξενούμενα σε χωριά της περιοχής μας

Τα παιδιά του πολέμου στη Γιουγκοσλαβία που κατέφυγαν

για 1-2 εξάμηνα στα ολάνοιχτα κοζανίτικα σπίτια

(πρωτοβουλία του δικηγορικού συλλόγου με την εποπτεία

του Δήμου Κοζάνης).

Ο Δήμος Κοζάνης που βούλιαξε το Δημαρχείο από τη

συγκέντρωση βοήθειας για τους Σέρβους, τους Παλαιστίνιους,

τους Ινδονήσιους.

Οι τοπικές κοινωνίες ξέρουν να ξυπνούν τις κεντρικές

εξουσίες, όταν τα όριά τους κινούνται στα Εξάρχεια,

κι άμεσα ξέρουν να τις ξεπερνούν, παίρνοντας τα δύσκολα

στα χέρια τους (Δήμαρχος Μυτιλήνης).

Ό,τι συμβαίνει στα ελληνικά νησιά είναι πανελλαδική

υπόθεση, αφού ακόμα δεν είναι ευρωπαϊκή, είναι και

δική μας ευθύνη κι ας βρισκόμαστε στον αντίποδα.

Ένα ΠΡΟΣΚΛΗΤΗΡΙΟ από τους Δήμους και την Περιφέρεια

είναι το άναμμα του φυτιλιού.

Ο καθορισμός χώρου συλλογής κατάλληλων τροφίμων,

το άνοιγμα ενός τραπεζικού λογαριασμού, είναι κινήσεις

ανακουφιστικές για τις πρώτες μέρες των προσφύγων,

αλληλέγγυες πράξεις για τις εκεί τοπικές αρχές και κοινωνίες,

είναι βήματα ελπιδοφόρα για την αναθέρμανση της

ανθρωπιάς,

βήματα στο τέλος δεσμευτικά γι’ αυτούς που είπε

ο ιταλός πρωθυπουργός ότι βρίσκονται πολύ εύκολα για

να επιβάλλουν φόρους, κάνουν όμως διακοπές όταν

πρόκειται για πρόσφυγες.

Η εγρήγορσή μας είναι επιταγή

για τη σιγή των όπλων,

τη θεραπεία των δεινών τους.

Στο χέρι μας είναι η θρυαλλίδα της αξίωσης της

συναδέλφωσης, της κυριαρχίας των αγαθών της

ειρήνης, ν’ ανάψει στη Δυτική Μακεδονία.

Κοζάνη, 4 Σεπτεμβρίου, 2015

Τάσα Σιόμου