Σ’ αυτή τη συγκυρία το Υπουργείο Περιφερειακής Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας (σύμφωνα με τη σημερινή του ονομασία) πήγε επιτέλους ένα σχέδιο νόμου στη Βουλή και ήδη ολοκληρώθηκε η διαδικασία συζήτησης του στη Διαρκή Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου.
Η ουσιαστικότερη διαφορά του νόμου (που παραμένει από την εποχή της κας Κατσέλη) είναι ότι καταργείται η κατά προτεραιότητα αξιολόγηση των επενδυτικών σχεδίων που ίσχυε τα προηγούμενα χρόνια και υιοθετείται η συγκριτική αξιολόγηση. Η «καινοτομία» αυτή από την πλευρά του Υπουργείου παρουσιάστηκε ως ουσιαστική εκσυγχρονιστική και αναπτυξιακή πρωτοβουλία. Είναι όμως έτσι;
Η συγκριτική αξιολόγηση εφαρμόστηκε σε όλες τις προκηρύξεις των ΜΜΕ και άρα δεν μπορεί να χαρακτηριστεί νέο ως εργαλείο. Εφαρμόζεται σε ένα νέο πεδίο αλλά δεν είναι δα και επανάσταση.
Η συγκριτική αξιολόγηση φαίνεται ότι θα προωθεί τις καλύτερες επενδύσεις και άρα θα εξασφαλίζουμε αποτελεσματικότητα στη διάθεση των πόρων, σε σχέση με την κατά προτεραιότητα αξιολόγηση που αρκείται στη συγκέντρωση της ελάχιστης βαθμολογίας. Αυτό μπορεί να φαίνεται κατ’ αρχήν θετικό, αλλά μια προσεκτικότερη ματιά στις εγκρίσεις των προγραμμάτων με συγκριτική αξιολόγηση, δείχνει ότι υπάρχουν κλάδοι που συγκεντρώνουν από τη φύση τους υψηλότερη βαθμολογία και κλάδοι που υστερούν σε βαθμολογία. Θα ήθελε κανείς στη Δυτική Μακεδονία να εγκρίνονται μόνο επενδύσεις επιχειρήσεων γούνας και να αποκλείονται επιχειρήσεις μαρμάρου ή τροφίμων;
Με τον προσδιορισμό δύο χρονικών στιγμών στο χρόνο για υποβολή αιτήσεων, προσδιορίζουμε αυτές τις στιγμές ως αφετηρίες έναρξης υλοποίησης των επενδυτικών σχεδίων. Αυτό μπορεί να εξυπηρετεί τη γραφειοκρατία, όχι όμως την επιχειρηματική δραστηριότητα.
Στην πρόσφατη προκήρυξη του Leader οι αιτήσεις που υποβλήθηκαν δεν κάλυψαν το διαθέσιμο προϋπολογισμό, όταν σε προηγούμενες προκηρύξεις έφθανε στο πενταπλάσιο, ακόμη και στο επταπλάσιο ύψος.
Όταν λοιπόν η επιχειρηματικότητα καταρρέει, όταν οι επιχειρήσεις κλείνουν η μία μετά την άλλη, όταν το επενδυτικό ενδιαφέρον φθάνει στο ναδίρ, όταν η ανεργία εκτινάσσεται σε απίστευτα ύψη, δεν μπορεί το υπουργείο να σχεδιάζει με εργαλεία του παρελθόντος και να χάνει την επαφή του με την πραγματικότητα. Όταν ο λαός πεινάει δεν του προτείνεις να χορτάσει με πατεσπάνι.
Η ηγεσία του υπουργείου αν πραγματικά ενδιαφέρεται να διορθώσει τα κακώς κείμενα ας προχωρήσει στην εξομείωση των προγραμμάτων του ΤΕΜΠΜΕ (θυμίζω το Α πρόγραμμα ήταν άτοκο, το Β πρόγραμμα είχε 3,1% επιτόκιο και το Γ πρόγραμμα έχει 7+% επιτόκιο), διευκολύνοντας παράλληλα τις επιχειρήσεις να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους (πχ με μηνιαίες ή τριμηνιαίες δόσεις και όχι εξαμηνιαίες) με ταυτόχρονη επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής για όλους και όχι διευκολύνσεις μόνο για τους ασυνεπείς.
Πάντως είναι καλύτερα να έχεις ένα λιγότερο καλό πλαίσιο (αναπτυξιακό ή στήριξης των επιχειρήσεων) παρά να μην έχεις καθόλου
ειναι Οικονομολόγος*