γιατί πολύ απλά δεν βρήκα κάπου τα αιτήματα τους αναλυτικά. Σκόρπιες λέξεις στις σελίδες του internet, χωρίς ουσία. Τα μόνα που βρήκα αφορούσαν τις απολύσεις και τις μετατάξεις του προσωπικού, περικοπές μισθού και η μετάβαση των ΜΜΜ σε ιδιώτες. Με ασπίδα αυτά τα αιτήματα οι συνδικαλιστές και οι εργαζόμενοι κατεβαίνουν σε πορείες, και συμμετέχουν σε διάφορες εκπομπές της τηλεόρασης, να μιλήσουν για τον αγώνα τους.

Το επιβατικό κοινό μαζί με τις απεργίες έχει να αντιμετωπίσει και την αύξηση των εισητηρίων. Έτσι το ενιαίο εισιτήριο απο το 1€ πήγε στα 1,40€ και το φοιτητικό εισιτήριο απο το 0,50€ στο 0,70€. Σε μια χώρα, η οποία δέχτηκε αυξήσεις σε πολλά βασικά προϊόντα και ταυτόχρονα μείωση μισθών, πως γίνεται να ανταπεξέλθει και στην αύξηση των εισητηρίων; Είναι απαράδεκτο το γεγονός πως αρκετοί (τζαμπατζήδες όπως τους χαρακτήρισε και  ο Υπουργός Υποδομών Μεταφορών και Δικτύων, Δημήτρης Ρέππας) μπαίνουν στα ΜΜΜ χωρίς  να επικυρώνουν εισιτήριο και αυτόματα μειώνονται τα έσοδα των ΜΜΜ. Μ' αυτό τον τρόπο αφήνουν τους υπόλοιπους πολίτες να πληρώσουν και για αυτούς, τις υπηρεσίες που χρησιμοποιούμε όλοι.

Γιατί, αν κάποιος δε κάνει καλά τη δουλειά του ή αν υπολειτουργούν κάποια μέσα τι μπορεί να γίνει; Έχουμε μήπως κάποιο καθεστώς που επιβάλλει την ατιμωρησία η ακομη και την εσχατη δυνατότητα να προβουν οι διοικήσεις των οργανισμών σε απολύσεις υπαλλήλων των ΔΕΚΟ; Σαν πολίτης, ο οποίος τελείωνοντας το πανεπιστήμιο θα βγεί στην ανεργία δεν μπορώ να το δεχτώ αυτό. Σε μια ευνομούμενη πολιτεία πρέπει να υπάρχουν νόμοι, στους οποίους θα υπακούν οι πολίτες και αντίστοιχα κυρώσεις, για αυτούς που δεν υπακούν. Η δημοκρατία συνδέεται με την ελευθερία και είναι το ιδανικό πολίτευμα για κάθε χώρα. Όμως είναι πιθανό ο λαός να οδηγηθεί στην ασυδοσία και αυτό το βλέπουμε καθημερινά όλοι μας, από τη μη-επικύρωση του εισιτηρίου στα ΜΜΜ ως τη δολοφονία ενός ανθρώπου.

Δεν έχω σκοπό ούτε να κάνω ανάλυση των γεγονότων, ούτε να πάρω το μέρος κανενός. Απλά πρόκειται για σκέψεις ενός νέου ανθρώπου, για την κοινωνία στην οποία ζει. Συνέπεια αυτών των απεργιών είναι οτι χάθηκαν πολλά μαθήματα στη σχολή όπου φοιτώ καθώς αναβλήθηκαν και μαθήματα της εξεταστικής. Και αυτό δε συμβαίνει μόνο στη δική μου σχολή, αλλά σε όλες τις σχολές της Αθήνας. Οι υπεύθυνοι πρέπει να υπολογίσουν και τις παράπλευρες απώλειες όχι μόνο των απεργιών, αλλά και των νομοθεσιών που προτείνει η Κυβέρνηση.