Το σχήμα επιχειρηματικότητα – γνώση - εργασία παραπέμπει ευθέως σε κοινωνικές δυνάμεις αλλά και σε μια νέα ιστορική σχέση μεταξύ τους.
Στη σημερινή ιδιαίτερα δύσκολη οικονομική συγκυρία, αναζητούνται τρόποι για ανάσχεση της ύφεσης και για μια νέα αναπτυξιακή πορεία της χώρας.
Αυτό όμως δεν μπορεί να συμβεί αν δεν αναλύσουμε και γίνουμε γνώστες της Ελληνικής πραγματικότητας, που αφορά στην σύνθεση των ελληνικών επιχειρήσεων και την συνεισφορά τους στον παραγόμενο πλούτο, τις θέσεις εργασίας και ιδιαίτερα στην στήριξη της κοινωνικής συνοχής.
Δεν πρέπει να εθελοτυφλούμε και να ονειρευόμαστε μονοδιάστατα τις μεγάλες επενδύσεις από το εξωτερικό που είναι μεν ευπρόσδεκτες αλλά δεν πρόκειται να μας βγάλουν από τα οικονομικά και κοινωνικά αδιέξοδα. Η ελληνική επιχειρηματικότητα και ιδιαίτερα σε μικρή κλίμακα διαθέτει την δυναμική για να αναπτυχθεί, αν αρθούν τα αντικίνητρα.
Χρειάζεται να διακρίνουμε τη ΜμΕ από τις μεγάλες και συνήθως πολυπρόσωπες επιχειρήσεις που εκτείνουν τη δραστηριότητα τους σε μεγάλα τμήματα της αγοράς με εντυπωσιακές προόδους στην τεχνολογία και ποικιλία των παραγόμενων προϊόντων και παρεχομενων υπηρεσιών αλλά με βεβαρημένο ιστορικό όσον αφορά την κοινωνική επίδραση ( υπέρμετρα κέρδη, ολιγοπώλια φοροδιαφυγή, εισοδηματικές ανισότητες, μεγάλη επιρροή στην πολιτική).
Πράγματι, οι μεσαίες, οι μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις αποτελούν σχεδόν το 99% επί του συνόλου των επιχειρήσεων, συγκεντρώνοντας το 75% της απασχόλησης στον ιδιωτικό τομέα και παράγοντας το 56% της προστιθέμενης αξίας. Παράλληλα, καλλιεργούν το επιχειρηματικό πνεύμα και την καινοτομία.
Βρίσκονται όμως, αντιμέτωπες με πολλές αδυναμίες. Κάποιες από αυτές είναι όντως προϊόν της κρίσης. Η έλλειψη ρευστότητας, η μειωμένη ζήτηση, το μη προσιτό και φιλικό τραπεζικό σύστημα, η αβεβαιότητα του ασφαλιστικού συστήματος, η ανταγωνιστικότητα δημιουργούν έναν ασφυκτικό κλοιό. Από την άλλη, ο κλάδος των μικρών επιχειρήσεων έχει να αντιπαλέψει και εγγενείς αδυναμίες. Σημειώνω:
- Ο οικογενειακός χαρακτήρας και η αυτοαπασχόληση
- Η έλλειψη ευελιξίας και επιχειρηματικού ρίσκου
- Η ομοιογένεια των προσφερόμενων υπηρεσιών και προϊόντων
- Ο τρόπος οργάνωσης της εργασίας και της παραγωγής
- Η απουσία παγιωμένης κουλτούρας στόχων είναι παράγοντες που συχνά παράγουν περισσότερη δυσκαμψία απ’ όση δικαιολογεί ή περιμένει κανείς από τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, που εξ ορισμού και λόγω μεγέθους θα έπρεπε να είναι ευέλικτες, ευπροσάρμοστες στο συνεχώς μεταβαλλόμενο περιβάλλον, στις τάσεις και τις ανάγκες των καταναλωτών.
Από εμάς εξαρτάται, από το πόσο ικανοί είμαστε για να σχεδιάσουμε, από το πόσο αποφασισμένοι είμαστε για να υλοποιήσουμε και ίσως από το πόσο πεισμωμένοι είμαστε για να βρεθούμε ψηλά και μπροστά.
Γενικός Γραμματέας ΕΒΕ Νομού Κοζάνης*
Πρόεδρος Ομοσπονδίας Επαγγελματιών και Βιοτεχνών
.
