1. Θέλει κι η ποίηση τον αφισοκολλητή της. Ο εν λόγω της τοπικά είναι ένας τόσο χύμα τύπος ανθρώπου που θυμίζει «Το μεθυσμένο καράβι» του Ρεμπώ στην κυριολεξία, αν κρίνουμε τον τρόπο που κόλλησε τις αφίσες αυτού του τριημέρου· γέμισε εκεί ακριβώς που δεν έπρεπε κι άφησε αφισοκόλλητα μέρη στα οποία μπορεί να έβλεπε ένα πολίτης φανατικός στα γράμματα το προσκλητήριο της ποίησης (και «Ασμα πολεμιστήριον»). Να φανταστείτε πως στην ντραγατσίκα του έχει πάντα βιβλία του Λωτρεαμόν, Γαίητς, Πάουντ.
3. Αν στην Ελλάδα ανήκει η τιμή ότι αυτή εισηγήθηκε και καθιερώθηκε η παγκόσμια ημέρα ποίησης το 1999, η Κοζάνη είναι στην παγκόσμια πρωτοπορία αφού η τοπική ποίηση κατέβηκε με συνδυασμό στις Νομαρχιακές εκλογές και ζήτησε την ψήφο των συμπολιτών μας, το αυτώ έτος 1999. Ελαβε ψήφους περίπου 1000. Τα άπαντα του αρχηγού του παρατάξεως «Ποίηση με λευτεριά λόγου» τα οποία εκδόθηκαν δημοσία δαπάνη, εφυγαδεύθησαν μέχρι ενός. Γιατί άραγε; Θυμίζω συνεχώς το γεγονός προς πανελλήνια εμπέδωσιν του πράγματος γιατί νομίζω πως αδικούμεθα ορισμένως. Αν καλά θυμάμαι ο πρώτος εορτασμός στην Ελλάδα έγινε στην Αθήνα και στην Κοζάνη παρακαλώ, γιατί τότε είχαμε το ΙΝΒΑ και η πόλη διέπρεπε στους τρόπους των βιβλίων. Τότε! Τώρα έγινε ίδρυμα κοινοφελές όπως λ.χ. το ΠΙΚΠΑ. «Τότε και τώρα» (ποίημα μέγα –σε σειρές και σελίδες-του Σαράντου Παυλέα Θεσσαλονικέως) όπως και «Τότι κι τόρα» συλλογή στο τοπικό ιδιόλεκτο του Λεωνίδα Παπασιώπη Θεσσαλονικέα εκ Κοζάνης, ποιητών δηλαδή έξοχων κ.λπ.
4. Σήμερα είναι η Ε’ Κυριακή των Νηστειών και κατά μετάθεση Μαρίας της Αυγυπτίας, ο βίος της οποίας είχε κάτι από την ποίηση της πτώσεως και της ανυψώσεως δια της εξαϋλώσεως.
«Aύτη η Oσία ήτον από την Aίγυπτον, ήτοι το νυν λεγόμενον Mισήρι, κατά τους χρόνους του μεγάλου Iουστινιανού, εν έτει φκ΄ [520], ζήσασα δε πρότερον με ακολασίαν, και προσκαλούσα εις όλεθρον ψυχικόν πολλούς ανθρώπους διά της αισχράς ηδονής. Παιδιόθεν γαρ εκρημνίσθη εις τας πονηράς πράξεις της σαρκός και έμεινεν εις αυτάς. Oύτω λέγω ζήσασα πρότερον χρόνους δεκαεπτά, ύστερον έδωκε τον εαυτόν της η μακαρία εις άσκησιν και αρετήν. Kαι τόσον πολλά υψώθη διά μέσου της απαθείας, ώστε οπού επεριπάτει επάνω εις τα νερά και τους ποταμούς, χωρίς να καταβυθίζεται. Kαι όταν επροσηύχετο, εσηκόνετο από την γην υψηλά, και εστέκετο εις τον αέρα μετέωρος.»
Από το Συναξαριστή του αγίου Νικοδήμου αγιορείτου.
Νέον είδος απαγγελίας της ποίησης με το οποίο ενισχύεις την ανάγνωση της με κινήσεις ακροβατικές και θεατρικές πόζες. Στην Ελλάδα το είδος διακονούν ο κύριος ο πρωτοπρεσβεύτερος ΝτινοΣιώτης κι ο κυρ’ Κορδομενίδης. Αναρωτιέμαι πως ένας απλός πολίτης που μπορεί να εκτελεί την άσκηση της κατακόρυφης αναστροφής δύναται να απαγγέλλει Κ. Βάρναλη και να:
Δει τον κόσμο ανάποδα
Tον αδελφό του ξένο
Kαι τον οχτρόν αδέλφι του
T' αδίκου σκοτωμένο.
7. «Ο ποιητής κι ο χορευτής» ή ο βουλευτής κι ο ποιητής. Στην δεύτερη κατηγορία ποιητής κι αρτοποιός εν τω άμα, δημοσίευσε ένα ποίημα κάπως τολμηρό στην «Παρέμβαση» του περασμένου θέρους. Ομως με το ίδιο ακριβώς όνομα υπάρχει βουλευτής στο νομό μας, ο οποίος εταράχθη σφόδρα ότι οι εσωκομματικοί του αντίπαλοι θεωρήσαντες ότι αυτός είναι ο δράστης του ρίχτηκαν άγρια ως ανήθικον στοιχείο. Είδε κι έπαθε να αποδείξει ότι δεν έχει καμία μα καμία σχέση με την ποίηση. Εκ του λόγου τούτου εξελέγη και πρώτος βουλευτής στο λίαν ποιητικό του κόμμα του οποίου ο άλλοτε Υπουργός πολιτισμού τους είπε τους ποιητές λαπάδες.
8. Ακράτεια ποιητικών εκδηλώσεων στην πόλη και το Νομό. Ως διοικούσα αποτροπή της τοπικής ποιήσεως δεν μας έφτανε το σύνηθες μονοήμερο ξεγλέντι, φέτος καθιερώσαμε τριήμερη διέγερση. Ζητούμε συγχώρεση από τους ποιητές εν θλίψη για αυτήν την ποιητο- διάρροια. Κάθε ποιητικής καρυδιάς καρύδι θεώρησε πως έπρεπε να δώσει λόγο την μούρη του σκάσει. Αυτοκριτικούμεθα αγρίως παραφράζοντας αν δεν κάνω λάθος τον Γ. Δροσίνη
Εσείς που πρωτοσπείρατε εδώ της ποίησης το σπόρο σαν πήρε σβάρνα η παγκοσμιο-ποίηση και κάντε χώρο παραμερίστε δηλονότι για να περάσει η ποιητολοιμική
Η γρίπη των χοίρων μπροστά της θα είναι αρρώστια σχολική
Διαβλαζω ένα ποίημά του για την περίσταση.
ΥΓ. 2 Επίσημο πρόσωπο της βραδιάς ήταν ο Δήμαρχος Γρεβενών κ. Γ. Νούτσος, όστις επαξίως αντικατέστησε και εις πάσαν στάσιν δημοσιότητας, τους επιχώριους άρχοντας του ύπνου και του ξύπνου, που άλλος αγρόν ηγόρασε, άλλος γυνή έγημε, άλλος ζεύγη βοών ηγόρασε πέντε (μάλιστα) και πορευόταν δοκιμάσαι αυτά («βλέπουν τα βόδια όνειρο;») κι οι πλείονες ψήφους άγρευαν δώθε κείθε («Μάζευε κι ας είναι εκ της ποίησης οι ρώγες»)
