Φτάνω λοιπόν στο σήμερα, στις δύσκολες οικονομικό κοινωνικές κωμικοτραγικές καταστάσεις που βιώνουμε καθημερινά και προσπαθώ να αξιολογήσω την μέχρι τώρα μου επαγγελματική αλλά και προσωπική μου πορεία. Άλλωστε αυτά τα δύο αλληλένδετα σχηματίζουν την ύπαρξή μου. Εδώ θα "κλέψω" μια έκφραση ενός φίλου μου που εκφράζει, κατά την ταπεινή μου γνώμη, την πλειοψηφία της σημερινής ελπιδοφόρας νιότης... Είμαι νιος...(1)

Σαν νιος λοιπόν σήμερα ξύπνησα και φόρεσα όχι τα ρούχα μου αλλά το ψεύτικο χαμόγελό μου. Χύθηκα στους άγονους δρόμους, κληρονομιά των διαδοχικών αποτυχημένων κυβερνήσεων, και προσπάθησα μάταια να διεκδικήσω και να αυξήσω τα έσοδα μου. Είμαι και εγώ συνένοχος με τα λάθη και την αδιαφορία μου και μου αναλογεί ένα μερίδιο ευθύνης για την σαπίλα και την ανεξέλεγκτη κατάχρηση εξουσίας και πόρων σε όλους τους θεσμούς της χώρας μας. Δυστυχώς το παρελθόν δεν αλλάζει. Αλλάζει όμως το μέλλον με οδηγό τα λάθη μας. Άλλωστε η αξία ενός ανθρώπου, μιας κοινωνίας, ενός έθνους, κρύβεται στην ικανότητά του να μαθαίνει από τα λάθη του και να εξοντώνει τις αρρωστημένα παράσιτα που φθείρουν την πορεία του. Και η Ελληνική ψυχή είναι ζωντανό παράδειγμα έθνους με αξίες και αρετές ικανές να δημιουργήσουν μια ευδοκιμούσα κοινωνία θεμελιωμένη στην δημοκρατία, την δικαιοσύνη και την διαφάνεια.

Είμαι Έλληνας και πλέον θέλω να σταματήσω τον παθητικό μου ρόλο στην κατρακύλα της Ελληνικής υπόληψης λόγω τις διεφθαρμένης μειοψηφίας που κατάφερε με δόλο και παρασκηνιακές διαδικασίες να κυβερνήσει την χώρα μου. Οι γνωστοί (και όχι άγνωστοι) υπαίτιοι πατώντας στην δική μου και δική σας ανέχεια κατεύθυναν την Ελληνική φρεγάδα προς το δικό τους όφελος και τώρα ελεύθεροι και ατιμώρητοι παρακολουθούν με άποψη την καθημερινή κατάρρευση των κοινωνικών και επαγγελματικών στρωμάτων.

Πόσο ακόμα θα είμαι υπόδουλος στον ύπουλο υπνωτισμό που μου έχουν επιβάλει; Πόσο ακόμα θα ανέχομαι την υποκρισία του κρατικού μηχανισμού; Πόσο ακόμα θα αναλώνομαι σε ψυχικές και σωματικές διατριβές για να εξασφαλίσω τους φόρους και τα έξοδα επιβίωσης της επιχείρησής μου, θάβοντας τις προσδοκίες μου για ένα καλύτερο μέλλον;

Ζω παθητικά, με την ελπίδα της αλλαγής. Με την κοροϊδία να παρελαύνει στην καθημερινότητά μου, σαν φανταστικός αντιήρωας παραμυθένιων εποχών. Έχω να αντιμετωπίσω αξίες που η ιστορία ανέδειξε αθάνατες. Ψέμα, Υποκρισία, Κοροϊδία, Ατιμία, Ληστεία. Ναι Έλληνες...ληστεία...και μάλιστα νόμιμη από αυτούς που εμείς συνειδητά ή ασυνείδητα τοποθετήσαμε στην εξουσία και που ανενόχλητοι συνεχίζουν να πράττουν.

Ναι μόνος μου δεν μπορώ να αλλάξω τον κόσμο. Αλλά είμαι Έλληνας και το αίμα μου βράζει καθώς λησμονώ τις ιστορία μας και σας προτρέπω να την λησμονήσετε και εσείς. Γιατί όλοι μαζί μπορούμε...

Πόσο ακόμα λοιπόν θα αντέξω; Πως θα επιβιώσω; Γιατί δεν με ακούει κανείς; Μόνο εγώ ζω έτσι; Όχι ρε Έλληνες.. Όλοι έτσι ζούμε...αλλά είμαστε Έλληνες και πιστεύω σε εμάς που θέλουμε να είμαστε περήφανοι για την χώρα μας. Για την ιστορία που γράψαμε και γράφουμε. Κλείνοντας ένα ακόμη μαύρο κεφάλαιο και ανοίγοντας ένα νέο..

Είμαι Έλληνας. Και σαν ακούω την έκφραση αυτή μόνο ευθύνη και δύναμη μου δίνει. Θα τα καταφέρουμε ρε "κουφάλες"...Έλληνες είμαστε....

(1) http://greek-publius.blogspot.com/2011/04/blog-post_02.html