Επισημαίνω, εξ αρχής, ότι τα παρακάτω έχουν υποστεί επιρροές από τις εξελίξεις που συντελέστηκαν εντός των τελευταίων 35 χρόνων Δημοκρατίας αλλά και από ότι φαίνεται πρόκειται να υποστούν περαιτέρω επιρροές από τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε, διαχρονικά, ως ενεργά άτομα της κοινωνίας. Ως αναπόσπαστα μέλη του κοινωνικού συνόλου. Τελευταία «πηγή» επιρροών και μάλιστα πολύ κακών επιρροών (από ότι αποδεικνύεται), είναι η όλες οι εξελίξεις, οι οικονομικές μεταρρυθμίσεις που συντελούνται και δυστυχώς δίνουν την αίσθηση ότι οδηγούν στην… συντέλεια. Μέσα σε ελάχιστες ώρες τα δεδομένα και οι συνθήκες άλλαξαν, κατεστημένα ακυρώθηκαν, κατακτήσεις διαγράφθηκαν, καθεστώτα αναιρέθηκαν και οι προοπτικές φαίνεται να μπήκαν για τα καλά στο πεδίο των ταλαντεύσεων και των κλονισμών.
Δυστυχώς τα αυτονόητα. Την επίλυση των προβλημάτων μας σε μία δίκαιη και αντιπροσωπευτική δημοκρατία. Τι προσδοκάμε; Προσδοκάμε από την πολιτική και από τους πολιτικούς τις καλύτερες δυνατές υπηρεσίες που και αυτό είναι κάτι αυτονόητο και δε θα έπρεπε -σε καμία περίπτωση - να το ζητάμε ή να το απαιτούμε. Το αυτονόητο είναι αυτονόητο .-
Προσφέροντας όλοι, συνειδητά και υπεύθυνα, το κατά δύναμιν στην παραγωγική διαδικασία προσβλέπουμε στην ορθή διαχείριση του παρόντος και του μέλλοντός μας από εκείνους που υποτίθεται ότι από υψηλή ευαισθησία προσφοράς, θυσιάζουν τους εαυτούς τους για το καλό του τόπου και του λαού. Η προσδοκία αυτή, που προϋποθέτει αρχικά την προσωπική και ευσυνείδητη ανιδιοτέλεια και προσφορά του καθενός μας, σήμερα βάλλεται, αμφισβητείται, διαψεύδεται, προδίδεται οικτρά και τελικά αναιρείται.
Η ατομική μας συνεισφορά για την πρόοδο του τόπου μας, πολλές φορές προσκρούει στην έννοια του συμφέροντος, της καλοπέρασης, του βολέματος και της αδιαφορίας. Στοιχεία που αποτελούν πλέον βαριά κληρονομιά του λαού μας, αναπόσπαστο κομμάτι της νοοτροπίας και κουλτούρας μας.
Όμως του λαού η ανωριμότητα και ο ωφελιμισμός δεν είναι ο βασικός λόγος που μένουν βαλτωμένοι αυτού του τόπου οι αγώνες, οι ελπίδες και τα οράματα για ένα καλύτερο αύριο.
Σε μία έμμεση δημοκρατία όμως, όπως η Ελληνική, την ευθύνη των αποφάσεων για ένα καλύτερο αύριο την έχουν οι αιρετοί μας κοινοβουλευτικοί άρχοντες.
Ο λαός «μιλά» κάθε 4 χρόνια με την ψήφο του τοποθετώντας στα κοινοβουλευτικά έδρανα τις τάσεις που καλούνται να ρυθμίσουν την τύχη του, το μέλλον του Έθνους, την θέση του στο Παγκόσμιο γίγνεσθαι. Θιασώτες λοιπόν από την επόμενη της εκλογής των πολιτικών μας - εκλεγμένοι πλέον μέσω της λαϊκής βούλησης στην πιο νωπή της μορφή- τίθεται στην υπηρεσία του κοινού συμφέροντος και της προώθησης των κοινών μας στόχων.
Και στο «νεκρό» χρόνο της διακυβέρνησης του τόπου όπου ο απλός λαός παρακολουθεί τα αιρετά τέκνα του να γνωμοδοτούν για το δικό τους μέλλον, τίθεται εύλογα το ερώτημα περί της αποτελεσματικότητας και της αξιοπιστίας αυτών.
Δυστυχώς δεν υπάρχει πλέον αμφιβολία ότι οι πολιτικοί μας, τουλάχιστον αυτοί που διαχειρίζονται τα τελευταία 35 χρόνια τις τύχες μας, μας έχουν απογοητεύσει. Τα αίτια, σίγουρα είναι πολλά και αλληλοεξαρτώμενα από διάφορους παράγοντες.
Τεκμηριωμένα πλέον, μπορούμε να πούμε, ότι η επομένη κάθε εκλογικής διαδικασίας είναι ημέρα μετάλλαξης – μεταμόρφωσης –παραμόρφωσης θα έλεγε κανείς, όλων αυτών που χθες ακόμα διεκδικούσαν την ψήφο μας. Παράλληλα με αυτή την απογοήτευση όμως νοιώθουμε και γενικότερα (σε όλο της το μεγαλείο) την απαξίωση της πολιτικής σκηνής στην εποχή μας. Οι υποσχέσεις εξανεμίζονται, οι καινοτόμες ιδέες και δράσεις παραπέμπονται στις καλένδες, οι κρυφές αλήθειες αποκαλύπτονται και αυτοί που ουσιαστικά προέρχονται από εμάς, οι πολιτικοί μας, ερίζουν μόνο για τον κυβερνητικό θώκο, επιβεβαιώνοντας αυτό που ίσως θέλουμε πολλές στιγμές να πιστέψουμε ότι «δε μπορεί να είναι αλήθεια», το ότι δηλαδή στην Ελληνική πολιτική σκηνή το ψέμα και η υποκρισία καλά κρατούν.
Έτσι, για μία ακόμα φορά (για πολλοστή φορά) ο λαός νοιώθει προδομένος βλέποντας τα όνειρά του να γκρεμίζονται. Όμως ο τόπος αυτός πρέπει να επιβιώσει και να προχωρήσει μπροστά. Επιβάλλεται πια να αποκτήσει σαφή και ξεκάθαρο προσανατολισμό. Δεν του ταιριάζει και σε τελική ανάλυση δε του αξίζει ο ρόλος του χειροκροτητή των μεγαλόστομων ελπίδων. Δικαιούται μία ενεργητική συμμετοχή και μία αληθινή προοπτική εξέλιξης. Όντως δεν υπάρχουν αδιέξοδα στις δημοκρατίες. Οι διέξοδοι βρίσκονται μόνο στην εξυγίανση και την ορθή λειτουργία των πολιτικών θεσμών κι εκεί θα πρέπει να αναζητηθούν. Γι’ αυτό είναι πλέον καιρός να δοκιμαστούν οι απλοί και άφθαρτοι αυτής της χώρας.
Εκείνοι που θέλουν να μας κοιτάζουν στα μάτια, εκείνοι που θέλουν να είναι πάντα στο πλευρό μας, εκείνοι για τους οποίους αξίες και αρχές δεν έχουν ημερομηνία λήξης. Γνωρίζοντας ότι η πολιτική είναι μία μηχανή που αλέθει συνειδήσεις, νοθεύει χαρακτήρες, αλλοιώνει προθέσεις και φθείρει αγνές ελπίδες εκτιμώ ότι είναι ώρα να μας εκπροσωπήσουν αγνοί και άφθαρτοι άνθρωποι που αντιστέκονται και δε πιάνονται στα λαδωμένα και βρώμικα γρανάζια αυτής της μηχανής. Αυτοί δεν είναι άλλοι από τους ανθρώπους της προσφοράς. Άνθρωποι που λίγα λένε και πολλά πράττουν. Άνθρωποι όχι ουτοπίες αλλά άνθρωποι που βρίσκονται ανάμεσά μας.
Η προσπάθεια αξίζει και θα πρέπει να την κάνουμε όλοι μαζί. Ας εφαρμόσουμε λοιπόν την συμμετοχική Δημοκρατία. Ας πούμε ΟΧΙ στα δοκιμασμένα μεν αλλά αναποτελεσματικά πολιτικά τζάκια, δε. Ας πούμε όχι στην ιδιοτέλεια και τα προσωπικά συμφέροντα.
Ζητάμε συνέπεια, ενεργητικότητα και προσήλωση στο κοινό συμφέρον.
Δεν είναι απαίτηση, είναι δικαίωμα και υποχρέωση.
Γενικός Γραμματέας Σωματείου Παραγωγής Ηλεκτρικής Ενέργειας ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ
