η κορύφωση του προσφυγικού ζητήματος και οι διεθνείς γεωπολιτικές και οικονομικές εξελίξεις, δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα.

Η οικονομία στροβιλίζεται προς τα κάτω με επιχειρήσεις που φεύγουν (τρίτη χώρα σε επενδύσεις στη Βουλγαρία η Ελλάδα) και το κοινωνικό κράτος σε απόλυτη κατάρρευση.

Το Grexit αχνοφαίνεται πάλι στον ορίζοντα ως συνδυασμός κακής συμφωνίας και μνημειώδους πολιτικής και διοικητικής ανικανότητας.

Η χώρα χρειάζεται επειγόντως Άμεσες Ξένες Επενδύσεις (AΞE) για να ζωντανέψει η οικονομία, να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, δορυφορικές ΜΜΕπιχειρήσεις, να έρθει τεχνογνωσία και καινοτομία.

Η προσέλκυση ξένων επενδύσεων δεν είναι θέμα δημοσίων διεθνών σχέσεων, απαιτεί σχέδιο και στόχους.

Οι ξένοι επενδυτές βασίζονται σε δείκτες που αφορούν:

• Το φορολογικό σύστημα της χώρας, την απλότητα, την διαφάνεια και την σταθερότητα αυτού.
• Αναπτυγμένο σύστημα χρηματοοικονομικών αγορών με εύκολη πρόσβαση σε κεφάλαια
• Εμπιστοσύνη των διεθνών αγορών στην πιστοληπτική ικανότητα της χώρας
• Αντιμετώπιση της γραφειοκρατίας και της διαφθοράς

Πέρα από τα παραπάνω που αναπτύσσονται σε μελέτη του ΚΕΠΕ, σημαντικό ρόλο παίζουν η γεωγραφική θέση της χώρας, η πρόσβαση σε πηγές ενέργειας και ορυκτού πλούτου, και βέβαια εξαιρετικά καθοριστικό στοιχείο είναι το ανθρώπινο δυναμικό με ιδιαίτερες δεξιότητες που απαιτεί η εποχή μας.

Το μόνο που έχουμε δει μέχρι σήμερα ως προς τις επενδύσεις είναι η παρουσία του Π/Θ στις ΗΠΑ, πέντε - από τους 70 που είχαν ανακοινωθεί - γάλλους επιχειρηματίες, κάποιες ανακοινώσεις για αλλαγή του υπάρχοντος fast track και η ιδέα του θερινού Νταβός.

Το τελευταίο αποτυπώνει την αιθεροβάμονα, και χωρίς καμία γνώση και ευθύνη, λογική της κυβέρνησης και στο θέμα των επενδύσεων. Όπως δήλωσε ο αρμόδιος Υπουργός: «Η σκέψη είναι πάρα πολύ απλή! Θα χτιστεί ένα νησί, όπου κάθε κράτος – μέλος του ΟΗΕ… θα χτίσει τη δική του εστία… ιδιαίτερα οι Γάλλοι έδειξαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον… τα λεφτά θα τα δώσουν αυτοί». Τόσο απλά!

Το παραπάνω, όμως, απαιτεί: απόκτηση γης, ιδιωτική πολεοδόμηση, υποδομές ύδρευσης αποχέτευσης , εξασφάλιση ενεργειακού δικτύου, ελικοδρόμιο, μικρό λιμάνι ή μαρίνα, ακτοπλοϊκή γραμμή. Αφού γίνουν αυτά, θα πρέπει να εξασφαλιστεί το ενδιαφέρον των μελών – κρατών (και το συμφέρον τους) για να κτίσουν με δικά τους έξοδα την εστία τους!

Όλα αυτά τα πάρα πολύ απλά διαφεύγουν από την κυβέρνηση, όπως της διέφευγε πριν από την διαπραγμάτευση η πραγματικότητα των αγορών , η πραγματική έλλειψη χρημάτων στη χώρα και ο συσχετισμός δυνάμεων.

Ηρθε η ώρα και για τον ΣΥΡΙΖΑ που η πολιτική δεν είναι επικοινωνιακή αερολογία. Aν θέλουν να φέρουν επενδύσεις απαιτείται οργανωμένο σχέδιο με βάση υπάρχουσες μελέτες, τις οποίες είχαν βέβαια και οι προηγούμενες κυβερνήσεις.

*Η Αννα Διαμαντοπούλου είναι Πρόεδρος του Δικτύου για τη μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη