Με αυτό το πνεύμα έγινε ,εξάλλου, πριν λίγες ημέρες, μη προσπάθεια να ευαισθητοποιηθούν οι μαθητές του σχολείου στο ζήτημα της αλληλεγγύης απέναντι στους πρόσφυγες. Η προσπάθεια αυτή εκτός από πρακτική αξία -συγκέντρωση ειδών πρώτης ανάγκης-είχε ταυτόχρονα και παιδαγωγική –άσκηση στην ενσυναίσθηση και την αλληλεγγύη ανάμεσα στους ανθρώπους, ανεξάρτητα από καταγωγή, εθνικότητα, θρησκεία, φύλο, προτιμήσεις κλπ.
Αναστασία Πάτσιου
Κοινωνιολόγος, καθηγήτρια του 1ου Γελ Κοζάνης
«Οι μαθητές του 1ου Γελ κοζάνης, πριν λίγες ημέρες, συγκετρώσαμε στο χώρο του σχολείου είδη πρώτης ανάγκης για τους πρόσφυγες στην Ειδομένη( Κιλκίς).Θα ήθελα να σημειώσω πως με την πράξη μας αυτή δείχνουμε σε πολλούς που χαρακτηρίζουν τη γενιά μας ανιαρή και προσκολλημένη στις οθόνες των κινητών, ότι προσπαθήσαμε να βοηθήσουμε έμπρακτα εκείνους τους συνανθρώπους μας που εγκαταλείπουν τη χώρα τους εξαιτίας ενός πολέμου, τον οποίο δεν προκάλεσαν οι ίδιοι.
Καθημερινά ακούμε στις ειδήσεις για τις προσπάθειες των ανθρώπων αυτών για επιβίωση, οι οποίοι φεύγουν από τη χώρα τους όχι για ένα «καλύτερο αύριο» αλλά για ένα «αύριο» και πολλοί απ αυτούς χάνουν ακόμη και τη ζωή τους στην προσπάθεια τους αυτή!
Όταν τυχαίνει οι παππούδες πολλών απο εμάς να ήταν-είναι πρόσφυγες, εμείς κάθε άλλο παρά ρατσιστές μπορούμε να είμαστε!
Στο 14ο άρθρο της Οικουμενικής Διακήρυξης των Ανθρωπίνων δικαιωμάτων καταγράφεται το δικαιώμα του πρόσφυγα να ζητά και να του παρέχεται άσυλο από μια χώρα.Στην πραγματικότητα το άρθρο αυτό μόνο ουτοπικό μπορεί να θεωρηθεί καθώς, δεν επιτρέπουν την πραγμάτωση του οι διαθέσεις των κυβερνήσεων, οι οποίες το καταπατούν. Εξυπηρετούν το συμφέρον τους, που είναι η αποφυγή εισόδου προσφύγων στις χωρες; Ποιος ξέρει!!!
Στο σημείο αυτό γίνεται απαραίτητη η δική μας αντίδραση και εμπλοκή.Με αλληλεγγύη και αισθήματα πραγματικού ανθρωπισμού ωφείλουμε να κανουμε αυτό που θα έπρεπε να κάνει η πολιτεία, δηλαδή να βοηθήσουμετους πρόσφυγες.Γ ιατί το δικαίωμα στη ζωή είναι καθολικό, δηλαδή ισχύει για όλους τους ανθρώπους πέρα από εθνικότητες και φυλές!
Το να παρέχουμε στους πρόσφυγες λίγα πράγματα κόστισε στον καθένα μας ελάχιστα κι όμως γι αυτούς είναι τόσα πολλά.Η πράξη μας αυτή θα θέλαμε να λειτουργήσει ως παράδειγμα προς όλους εσάς που μπορείτε να παρέχετε αρωγή στους συνανθρώπους μας που πεινάν,κρυώνουν και φοβούνται.Ας τους βοηθήσουμε να νιώσουν όσο πιο άνετα μπορούν. Η ελληνική ιστορία άλλωστε έχει σημαδευτεί απο την προσφυγιά! Οι δικοί μας πρόσφυγες κάποτε, ένιωσαν τον πόνο του ξεριζωμού,μέτρησαν ανθρώπινες απώλειες,απώλειες δικών προσώπων, αναγκάστηκαν να φύγουν από την πατρίδα τους και να ρθουν στην Ελλάδα εξαθλιωμένοι, όπως ακριβώς οι σημερινοί πρόσφυγες.Σ εκείνους χρωστάμε λοιπόν την υποχρέωση να βοηθήσουμε στην τωρινή ανάλογη περίπτωση.Και οφείλουμε να το κάνουμε.
Για τους ίδιους τους πρόσφυγες, για εμάς, για τους προγόνους μας!»
Σπανίδου Ζηνοβία
Μαθήτρια της γ΄λυκείου
