Που κάθε τόσο, η ζωή μας πήγαινε καλύτερα. Αν είσαι και γόνος πλούσιων, κάτι που σου έδωσε την άνεση να αμπελοφιλοσοφείς ενώ εγώ έπρεπε να βιοποριστώ, τα κόβεις χοντρά
Έτσι, μεσα από μια συγκυρία πραγματων, η πρώτη σου δουλειά είναι 'πρωθυπουργός'. Αυτές τις σφαλιάρες που εγώ έφαγα πουλώντας γαριδάκια (πωλητής σε εταιρεία τροφίμων η πρώτη μου δουλειά), εσύ τις έφαγες μαζί μας ως αρχηγός μας. Τα δικά μου λάθη τα πλήρωσα μόνος μου, τα δικά σου τα πληρώνουμε όλοι.
Μιλήσαμε για ανθρωπιστική κρίση στην Ελλάδα
Και η πραγματική ανθρωπιστική κρίση ήρθε στο σπίτι μας. Ήρθαν άνθρωποι δυστυχισμένοι, που ρισκάρουν να πνιγούν τα παιδιά τους και οι ίδιοι, άνθρωποι που προτιμούν το άγνωστο με βάρκα την ελπίδα παρά το σίγουρο θάνατο.
Τώρα, εμείς που ποστάραμε για ανθρωπιστική κρίση via Facebook, πόσο ανόητοι δείχνουμε;
Μιλήσαμε για' εκβιαστές' εταίρους και τους εκβιάσαμε
Μέσω της Βαρουφάκειας θεωρίας των παιγνίων, τι μπαρούφα θεέ μου, κυρήξαμε δημοψήφισμα την τελευταία στιγμή ποντάροντας στην κατάρρευση των αγορών, μέσω της οποίας θα τους κάναμε ότι θέλαμε.
Ήταν τότε που θα βαρούσαμε το ζουρνά και θα χόρευαν τσιφτετέλι.
Μόνο που oι αγορές δεν κατάλαβαν τίποτα, εμείς βάλαμε την ουρά στα σκέλια και πληρώσαμε ακριβά τις αρλούμπες ενός μανιακού μαγαλομανούς και του αφελούς, αγίνωτου πρωθυπουργού μας που ‘αγόρασε’ τη μπαρούφα του ΓιάΝη.
Πίστεψε ο κόσμος, πως τώρα ήρθε ο Μεσσίαςπου θα τα κάνει όλα καλά και με άμεμπτο τρόπο. Και ήρθαν οι διορισμοί κάθε ‘φίλου’, ‘φίλης’ και συγγενούς ως πέμπτου βαθμού.
Εκτός αυτού όμως, σε θέσεις ύψιστης ευθύνης μπήκαν οι ακαμάτηδες της γειτονιάς, που περνούσαν ατελείωτες ώρες στα καφενεία καταγγέλλοντας το κράτος και τον καπιταλισμό. Αλλά όταν το κράτος και ο καπιταλισμός σημαίνει μια αργομισθία για τους ίδιους, mougga to the strougga, που λέμε και στο χωριό μου.
Αυτό που με εξοργίζει, είναι πως ενώ ξέρουν ότι τους βλέπουμε και τους κράζουμε, αυτοι συνεχίζουν ακάθεκτοι τις τοποθετήσεις ανίκανων ημετέρων, γράφοντας μας εκεί που δεν πιάνει μελάνι.
Με βγάζει από τα ρούχα μου η στιχομυθία:
-Και τι θα πει ο κόσμος;
-Ποιός τους (γκουχου-γκουχου) αυτούς μωρέ!
Ο Μonsier Παππάς, θέλει να δώσει μόνο τέσσερις τηλεοπτικές άδειες πανελλαδικής εμβέλειας, βασιζόμενος σε μια αμφιλεγόμενη μελέτη ενός ινστιτούτου η αρχηγός του οποίου, οποία σύμπτωσις, εμφορείται από τις ιδέες Συριζα.
Άντε σιγά-σιγά να φτάσουμε και στις εφημερίδες ,για να δούμε πως η ΑΥΓΗ, με μέση πανελλαδική κυκλοφορία τα 1500 φύλλα τα καταφέρνει και επιβιώνει.
Να μη μιλησουμε για τον άλλο μεγαλομανή, τον ΥΠΕΞ, που πάει παντού με στρατιωτικό ελικόπτερο. Λες και μας περισσεύουν τα λεφτά για τις τσάρκες του. Δεν υπάρχουν άραγε πολιτικές πτήσεις για να πάρει; Που τώρα βρήκε ευκαιρία να κάνει τον Υπερέλληνα παλλικαρά, μόνο που κανείς πια δεν τον πιστεύει.
GoBackmadameMerkel.
Και τώρα, ως φάρσα της ιστορίας, η Μέρκελ και ο Σόιμπλε είναι οι μεγαλύτεροι σύμμαχοί μας, στην μάχη της προσφυγικής κρίσης. Χωρίς αυτούς θα ήμασταν ήδη το πρώτο ασιατικό κράτος της γηραιάς ηπείρου.
Απομονωμένοι και παραπεταμένοι.
Τέτοια ανικανότητα συνοδευμένη με τόσο θράσος δεν το φαντάστηκε κανείς.
Όταν ο κ.Τσίπρας μιλά για τις επιτυχίες της κυβέρνησής του και με κοιτά στα μάτια χωρίς να βλεφαρίσει και να ξεροκαταπιεί, ο Γκαίμπελς ξυπνά για να υποβάλει τα σέβη του.
Η χώρα τρεκλίζει και τραυλίζει. Κάθε φορά που σκέφτεσαι 'δεν μπορεί, αυτός είναι ο πάτος', έρχεται μια δήλωση ή μια πράξη τους να σε βγάλει χαζό.
Δεν ξέρω πια τι να περιμένω. Τα περιμένω όλα, τα χειρότερα εννοείται.