22/3 οδήγησαν την ισλαμοφοβία και την τρομοϋστερία κυβερνήσεων και ΜΜΕ σε επίπεδα παροξυσμού. Η αντα­νά­κλα­σή τους έφτα­σε στην Ελ­λά­δα, από τα ΜΜΕ (κυ­ρί­ως) αλλά και με τις προχθε­σι­νές συ­γκε­ντρώ­σεις ντρο­πής και το πέ­ταγ­μα γου­ρου­νο­κε­φα­λών ενα­ντί­ον προ­σφύ­γων στην Ημα­θία. Πα­ράλ­λη­λα σε ακρο­δε­ξιά σάιτ κυ­κλο­φο­ρούν ψευ­δείς ει­δή­σεις για βια­σμούς και επι­θέ­σεις μου­σουλ­μά­νων σε χρι­στια­νούς και χρι­στια­νι­κά σύμ­βο­λα (χωρίς φυσικά να παρεμβαίνει η αστική δικαιοσύνη).

Η «Αριστερά» του Τσί­πρα έχει αναστήσει το Μη­τσο­τά­κη, τον Κα­ρα­τζα­φέ­ρη, τη Δεξιά και την Ακρο­δε­ξιά, που προ­σπα­θούν να κα­θο­ρί­σουν την ατζέ­ντα και να πά­ρουν την πρω­το­βου­λία των κι­νή­σε­ων.

Ένα χρόνο μετά το Γενάρη του 2015, όσα έχτισαν οι κοινωνικοί αγώ­νες επί 15 χρό­νια κιν­δυ­νεύ­ουν σο­βα­ρά, όπως και η ίδια η πο­λι­τι­κή αξιο­πι­στία της Αρι­στε­ράς, με την υλοποίηση του τρίτου μνημονίου στο όνομά της. Στο προσφυγικό, η κυβέρνηση συμ­μορ­φώ­θη­κε 100% με την ΕΕ: Κλει­στά σύ­νο­ρα, φρά­χτης,στρα­τό­πε­δα συ­γκέ­ντρω­σης, «αποτροπή», ρα­τσι­στι­κός δια­χω­ρι­σμός σε πρό­σφυ­γες και –δή­θεν- με­τα­νά­στες, δια­δι­κα­σί­ες απέ­λα­σης που ήδη ξε­κί­νη­σαν. Καμία κα­ταγ­γε­λία ή έστω συμ­βο­λι­κή κί­νη­ση ενά­ντια στον πό­λε­μο της Δύσης στη Μέση Ανα­το­λή που γεννά τους πρόσφυγες, αντί­θε­τα στενή κι ακόμη βα­θύ­τε­ρη συ­νερ­γα­σία με ΕΕ, ΝΑΤΟ, Αί­γυ­πτο, Τουρ­κία, Ισ­ρα­ήλ.

Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ βρήκε λόγια να κα­ταγ­γεί­λει την «τρο­μο­κρα­τία» και τον φο­ντα­με­ντα­λι­σμό που βάλ­λουν κατά «των αξιών της δη­μο­κρα­τι­κής Ευ­ρώ­πης», αλλά συ­ναι­νεί από­λυ­τα στις αξίες των δη­μο­κρα­τών Ευ­ρω­παί­ων και Να­τοϊ­κών που ισο­πε­δώ­νουν τη Συρία και τις πε­ρισ­σό­τε­ρες αρα­βι­κές χώρες. Καμία ευαι­σθη­σία δεν εί­δα­με ούτε καν για τη προχθε­σι­νή, ακόμα πιο πο­λύ­νε­κρη, επί­θε­ση τζι­χα­ντι­στών στο Ιράκ. Για πλήρη πα­ρα­βί­α­ση της Συν­θή­κης της Γε­νεύ­ης και των δι­καιω­μά­των των προ­σφύ­γων έκανε λόγο η Ύπατη Αρ­μο­στεία του ΟΗΕ κι απο­χώ­ρη­σε από τη χώρα μας. Σε μια ΕΕ που αντι­γρά­φει όλο και πε­ρισ­σό­τε­ρο χι­τλε­ρι­κές με­θό­δους, η Ελ­λά­δα με υπο­γρα­φή Τσί­πρα με­τα­τρέ­πε­ται στο ευ­ρω­παϊ­κό Νταχάου, και ο πρω­θυ­πουρ­γός ζη­τά­ει από το λαό του κυ­νι­κά να πα­ρι­στά­νει πως «δεν είχε κα­τα­λά­βει τί­πο­τα»…

Με­τα­τό­πι­ση του πο­λι­τι­κού σκη­νι­κού

Όταν γίνονται αυτά στο όνομα της «Αριστεράς», στη Δεξιά και την Ακροδεξιά μένει κυρίως ένα πράγμα: να πε­ρά­σουν στην άμεση δράση ενά­ντια στους πρό­σφυ­γες –πεδίο δόξης λα­μπρό για την επα­νεμ­φά­νι­ση των ταγ­μά­των εφό­δου. Και η Ημα­θία δεν είναι το μόνο ση­μά­δι της πε­ριό­δου στην οποία μπαί­νου­με.

Το έδα­φος για να στρα­φεί ο κό­σμος ενά­ντια στην ΕΕ («Ευ­ρώ­πη») του κε­φα­λαί­ου και την κυ­βέρ­νη­σή του είναι ήδη καλ­λιερ­γη­μέ­νο. Το έδα­φος για να στρα­φεί και πάλι σε αρι­στε­ρές λύ­σεις είναι υπο­νο­μευ­μέ­νο. Σε ένα τέ­τοιο κλίμα, ανοί­γουν διά­πλα­τα σε ένα ντό­πιο κομ­μά­τι του πλη­θυ­σμού,  χτυ­πη­μέ­νο από ανέ­χεια, οι ορί­ζο­ντες προς την ακρο­δε­ξιά προ­πα­γάν­δα. Αυτή είναι η βάση για την ανο­δι­κή τρο­χιά της αυ­το­πε­ποί­θη­σης των νεοναζί εγκληματιών, μετά δε και την πρό­σφα­τη απο­φυ­λά­κι­ση του  μα­χαι­ρο­βγάλ­τη Ρου­πα­κιά.

Συ­να­γερ­μός και τα­ξι­κή αντε­πί­θε­ση

Η κα­τά­στα­ση σο­βα­ρεύ­ει (κι άλλο) και πρέ­πει να ση­μά­νει συ­να­γερ­μό για τους αγω­νι­στές, τα συν­δι­κά­τα και την Αρι­στε­ρά.

Που χρειά­ζε­ται να συ­ντο­νί­σει τις δυ­νά­μεις της όσο ποτέ, αντι­λαμ­βα­νό­με­νη την κρι­σι­μό­τη­τα της κα­τά­στα­σης-η πο­λυ­διά­σπα­ση και η «με­λαγ­χο­λία» σή­με­ρα είναι εγκλη­μα­τι­κές!

Που οφεί­λει να δώσει μάχες σε αυτό το κλίμα για να πεί­σει ότι εχθρός δεν είναι οι μου­σουλ­μά­νοι κι οι πρό­σφυ­γες, αλλά ο πό­λε­μος, το ΝΑΤΟ, ο ιμπε­ρια­λι­σμός, η ΕΕ και η κυ­βέρ­νη­ση που στη­ρί­ζει όλα αυτά.

Που επεί­γει να παλέψει για ίσα δι­καιώ­μα­τα , άσυλο κι αξιο­πρε­πή δια­βί­ω­ση για όλους , ντό­πιους και με­τα­νά­στες/πρό­σφυ­γες, αντι­με­τω­πί­ζο­ντας το ζή­τη­μα τα­ξι­κά και χωρίς να μπού­με σε συ­ζή­τη­ση «πο­σο­στώ­σε­ων». Αν έχου­με μια πι­θα­νό­τη­τα να νι­κή­σου­με αυτό θα το κά­νου­με με το να «εκ­παι­δευ­τού­με» στην αλ­λη­λεγ­γύη για όλους, άνευ όρων και δια­κρί­σε­ων.

Η Αρι­στε­ρά σή­με­ρα χρειά­ζε­ται κυ­ρί­ως να παλέψει για έναν με­γά­λο παλ­λαϊ­κό ξε­ση­κω­μό, για να ακυ­ρώ­σου­με και να αντι­στρέ­ψου­με τη μνη­μο­νια­κή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα. Tα αιτήματα και οι ελπίδες των απλών ανθρώπων ενά­ντια στη λι­τό­τη­τα, τα μνη­μό­νια, την αντι-ασφα­λι­στι­κή με­ταρ­ρύθ­μι­ση είναι το δικό μας «γή­πε­δο» κι η   μόνη λύση για να βγού­με από την  πα­γί­δα που στή­νε­ται από κυ­βέρ­νη­ση, Δεξιά κι Ακρο­δε­ξιά. Η εισβολή του λαϊκού παράγοντα στο πολιτικό σκηνικό μπορεί να ξεγυμνώσει το κυβερνητικό στρατόπεδο, ανοί­γο­ντας το δρόμο της ανα­τρο­πής από τα αρι­στε­ρά, φρά­ζο­ντας το δρόμο στη Δεξιά και Ακρο­δε­ξιά ανα­σύ­ντα­ξη.

Υπάρχει αρκετό εκρηκτικό υλικό στη βάση της κοινωνίας και με μια σπίθα μπορεί να πάρει φωτιά, όπως γίνεται και στη Γαλλία αυτές τις μέρες. Η αντι­μνη­μο­νια­κή φωτιά ακόμα σι­γο­καί­ει στην κοι­νω­νι­κή πλειο­ψη­φία. Ας προσπαθήσουμε να εξαντλήσουμε τα περιθώρια να εκφραστεί.