Κυβερνητικοί παράγοντες μας ζαλίζουν κατά καιρούς με διάφορες προφητείες περί του πότε θα αρθούν οι περιορισμοί στην κίνηση κεφαλαίων. Χρησιμοποιούν ποικίλα οικονομίστικα επιχειρήματα για να στηρίξουν τα λεγόμενά τους, ξεχνώντας είτε από άγνοια είτε επίτηδες το πιο σημαντικό: Την Πίστη.
Τα capital controls θα αρθούν τη μέρα που η Τράπεζα της Ελλάδος σε συνεργασία με την προϊστάμενή της Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα βεβαιωθούν ότι την επόμενη της άρσης δεν θα εξαφανιστούν από τα γκισέ των τραπεζών και με εμβάσματα 121 δις ευρώ. Ή μεγάλο μέρος τους. Οι καταθέσεις των αποταμιευτών δηλαδή. Όλα τα άλλα είναι για λαϊκή κατανάλωση.
Για να φτάσει εκείνη η μέρα πρέπει πρώτα ο Έλληνας καταθέτης να αισθανθεί ότι τα λεφτά του είναι ασφαλή στις τράπεζες και:
α) δεν θα του τα φάει ούτε ο Τσίπρας με τον Βαρουφάκη και τον Γκάλμπρεηθ για να τα κάνουν τρόφιμα και καύσιμα, όπως πρόβλεπε το φαεινό περσυνό σχέδιο,
β) ούτε ένα grexit από την πολιτική ανικανότητα των κυβερνήσεών του να βγάλουν τη χώρα από την κρίση αφερεγγυότητας με το παγκόσμιο κεφάλαιο (γιατί αυτή είναι η ελληνική κρίση).
γ) ούτε μια περίοδος διαρκούς ακυβερνησίας εξ αιτίας εκλογικών μαγειρείων ή της ανικανότητας των κομμάτων να συνεννοηθούν για να κυβερνήσουν τη χώρα συνεργαζόμενα.
Τον πρώτο κίνδυνο τον γλίτωσε ο Έλληνας μικροκαταθέτης αποταμιευτής. Αυτού τα λεφτά έχουν μείνει αυτή τη στιγμή στις τράπεζες. Οι πλούσιοι τα έχουν στείλει έξω εδώ και χρόνια. Τον γλίτωσε μεν, αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι δεν θα τα σηκώσει σε πρώτη ευκαιρία μετά απ αυτά που έγραψε ο Γκάλμπρεηθ (που κατά τον «επίσημο» Χουλιαράκη δεν είχε κανένα θεσμικό ρόλο! (Μιλάμε επομένως για παρουσία-αδίκημα). Δε δούλεψε ο πολίτης μια ζωή για να του τα φάει το κάθε virtual reality του πολιτικού Plan X Factor.
Τον δεύτερο κίνδυνο δεν τον έχει γλιτώσει ακόμα. Η παρούσα κυβέρνηση δεν έχει επαφή με σχέδια και οράματα πέρα από τα χιλιοτετριμμένα μιας φαύλης καθημερινής διαχείρισης μικροαπατεωνιάς, κουτοπονηριάς και πολιτικαντισμού, που διαιωνίζεται εδώ και 4 δεκαετίες στον τόπο. Και τα κόμματα που βρίσκονται σε αναμονή είναι τα ίδια ακριβώς που έφεραν τη χώρα εδώ, τα ίδια πρόσωπα, οι ίδιες πολιτικές, οι ίδιες παρόλες, χωρίς κανένα μεγάλο όραμα.
Τον τρίτο κίνδυνο τον έχει ανοίξει ο εκλογικός νόμος. Ο οποίος θα φέρει μια περίοδο πολιτικής ακυβερνησίας και αστάθειας για πάνω από 4-6 χρόνια τουλάχιστον, ακόμα κι αν 4 κόμματα καταφέρουν να συγκυβερνήσουν για κάποιο διάστημα. Πολιτική αστάθεια θα πει οικονομική αβεβαιότητα. Και θα πει, ακόμα ενεργότερη ξένη διακυβέρνηση. Όσο πιο αδύναμος είσαι τόσο μικρότερες αντιστάσεις έχεις και τόσο λιγότερο στέκεσαι μόνος στα πόδια σου.
Η χώρα είχε απλή αναλογική από τα μέσα του ‘20 μέχρι τις αρχές του ‘50 και είδε κυβερνήσεις διετίας και εξαμήνου, ταραχές και δικτατορίες (μάλλον απίθανες πια). Δεν βλέπω τα κόμματα να έχουν αλλάξει νοοτροπία. Μάλλον εκείνα ήταν πιο πατριωτικά με την ευρεία έννοια.
Ο εκλογικός νόμος, που κατέθεσε η κυβέρνηση δε δίνει δεκάρα για τη χώρα. Δεν είναι αποτέλεσμα καμιάς δημοκρατικής ευαισθησία, γιατί δεν υπάρχει τέτοια πρόθεση από πίσω του. Έχει γεννηθεί μόνο και μόνο για να μη χαθεί από το πολιτικό προσκήνιο ο ΣΥΡΙΖΑ εν όψει της πιθανής συντριβής του στην αμέσως επόμενη εκλογική αναμέτρηση. Ο εκλογικός νόμος θα ισχύσει από τις μεθεπόμενες εκλογές. Διακόσιες ψήφους δεν συγκεντρώνει ο ΣΥΡΙΖΑ με τα σαλιαρίσματα του Λεβέντη, τις ψήφους που προσδοκά ο Ν. Βούτσης από τη Χρυσή Αυγή και τις αγωνίες του Θεοχαρόπουλου!
Πότε θα γίνουν, όμως οι μεθεπόμενες εκλογές; Ο ΣΥΡΙΖΑ ποντάρει σε μια δεξιά παρένθεση, δεδομένου ότι η επόμενη κυβέρνηση, με τον παρόντα εκλογικό νόμο, (αν είναι ΝΔ) θα έχει να διαχειριστεί όλα τα αντεργατικά και μισθοφονικά μέτρα που θα έχει ψηφίσει ετούτη, ελέω τρίτου μνημονίου. Δύσκολα θα αντέξει από τις αντιδράσεις του κόσμου, τον οποίο θα σπρώχνει και η νυν κυβέρνηση Κουίσλινγκ, αλλά αύριο επαναστατική στους δρόμους! Πόσοι ανόητοι θα την ακολουθήσουν; Δεν χρειάζονται πολλοί. Τέσσερα τοις εκατό ήταν και έκανε σάλο για 60%. Είναι θέμα οργάνωσης και τεχνογνωσίας. Τα έχει. Οι άλλοι είναι ανίδεοι.
Θα επαληθευτούν τα σχέδια του ΣΥΡΙΖΑ; Κανείς δεν ξέρει. Συνήθως τα σχέδια καταποντίζονται, αλλά οι μηχανισμοί φροντίζουν πάντα για την επιβίωσή τους.
Εδώ πρέπει να σημειώσω, ότι έχουν διαφύγει της προσοχής της δημοσιότητας δύο φρέσκιες λεπτομέρειες, που δεν είναι καθόλου λεπτομέρειες:
1. Στο Πεκίνο ο πρωθυπουργός αντιφωνώντας τον Κινέζο Πρόεδρο μίλησε επί λέξει για «μια περίοδο στενής συνεργασίας των δύο χωρών, που άρχισε πριν από 10 χρόνια».
Ο κ. Τσίπρας δεν έχει πει ποτέ καλή κουβέντα δημοσίως για προηγούμενη κυβέρνηση. Και είναι η πρώτη, και όχι τυχαία, φορά που εγκωμιάζει μια. Συμπτωματικά, του ανθρώπου που τον στηρίζει παρασκηνιακά, όπως έχει γράψει η στήλη. Του Κ. Καραμανλή.
2. Χτεσινά δημοσιεύματα απέδιδαν στον κ Καραμανλή την πρόβλεψη (sic) ότι δεν αποκλείονταιεκλογές το Φθινόπωρο.
Χρήσιμο θα ήταν ο αναγνώστης να λάβει υπ όψιν του αυτά τα δύο συμπτωματικά (;) περιστατικά σε σχέση με όλα τα παραπάνω. Όσο για τα capital controls; Έχουμε μέλλον ακόμα.
πηγη: http://www.liberal.gr/
