Πρώτα απ' όλα παριστάνει σε όλο τον κόσμο ότι δεν ζούμε σε μια κοινωνία διακινδύνευσης –στην οποία ζούμε-δεύτερον εξοπλίζεται με ευγενή κίνητρα παριστάνοντας, ειδικά η αριστερά, πως ο,τι γίνεται έχει στόχο το κοινό καλό.

Στη γοητεία αυτού του κόμματος υπέκυψαν διαδοχικά ο κ Καραμανλής όταν βρισκόταν στην αντιπολίτευση για να τον ακολουθήσει ο κ Παπανδρέου, επίσης όταν ήταν στην αντιπολίτευση. Μόνη σχέση που αναγνωρίζει το κόμμα του τίποτα ανάμεσα σε πολίτες και από πολίτες προς τους θεσμούς είναι η απεριόριστη δυσπιστία, όπως εύστοχα έχει επανειλημμένα παρατηρήσει ο Ευάγγελος Βενιζέλος.Το κόμμα του να μην γίνει τίποτα, τα μμε του (μπλόγκς ανωνύμων, λαχανοφυλλάδες της Κυριακής, παράθυρα λαϊκών θεαμάτων που αποκαλούνται δελτίο ειδήσεων), οι πολιτικοί και πολιτιστικοί του φορείς απειλούν να μετατρέψουν την πτωχευμένη αυτή χώρα σε μία απέραντη ζούγκλα στην οποία μοναδική αναπτυξιακή «αξία» είναι «να καεί το σπίτι του γείτονα». Και όλα αυτά φυσικά στο φανταχτερό περιτύλιγμα μιας οργιώδους ηθικολογίας (οι πλέον ενάρετοι είναι και οι πιο επικίνδυνοι)

Πριν 6 μήνες ένας κορυφαίος υπουργός της κυβέρνησης με ρώτησε αν θα στήριζα μία πολιτική απευθείας ανάθεσης σε ένα ηλεκτρονικό σύστημα που θα οδηγούσε σε δραστική περικοπή των δαπανών σε ένα κρίσιμο τομέα των δημοσίων δαπανών. Ο άνθρωπος είχε πρόβλημα να επισπεύσει διαδικασίες και αν το έκανε θα τον κατηγορούσα εγώ και οι όμοιοι μου ότι «τα έπιασε». Ο ίδιος είχε δεσμευτεί στην τρόικα ότι το έργο θα προχωρούσε σε λίγους μήνες. Τελικά επικράτησε «η διαφάνεια», πάει να πει δεν έγινε τίποτα, προκηρύχτηκε διαγωνισμός με ενστάσεις και αντενστάσεις συμβούλια επικρατείας κλπ. Πάει να πει ότι το έργο θα υλοποιηθεί από την επόμενη κυβέρνηση, τα χρήματα που θα πληρώσει το δημόσιο εξ αιτίας της «διαφάνειας» θα είναι λίγο περισσότερα από εκείνα που θα γλυτώσει από την υπερτιμολόγηση λόγω απευθείας ανάθεσης.

Εδώ και τρείς μήνες πολιτική της κυβέρνησης είναι οι αποκρατικοποιήσεις. Επί 20 χρόνια σε αυτή τη χώρα οι σύμβουλοι αποκρατικοποιήσεων επιλέγονται από το Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας χωρίς να «ανοίξει μύτη». Τώρα το υπουργείο Ανάπτυξης θεωρεί ότι θα κατηγορηθεί για έλλειψη διαφάνειας αν τους επιλέξει όπως επιλέγονταν επί 20 χρόνια. Το πληροφορήθηκαν μόλις την Πέμπτη οι ενδιαφερόμενοι που είχαν στείλει τα χαρτιά τους στον γγ αποκρατικοποιήσεων του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας πριν από ένα δίμηνο. Μήπως θα ήταν καλύτερα να μην αναλαμβάνει το παραμικρό το κράτος; Μήπως μας στοίχιζε λιγότερο λίγο περισσότερη αδιαφάνεια;