Ορθοδοξία, βασικό στοιχείο της οποίας είναι η ελευθερία που αποτελεί το εμπόδιο στην παγκόσμια υποδούλωση των ανθρώπων. Όπου υπάρχει ορθοδοξία υπάρχει ακόμα ελπίδα και αντίσταση. Ο δεύτερος λόγος για τον οποίο έχουν βάλει την χώρα μας στον οικονομικό και στενωπό σωλήνα είναι η απόκτηση από τους ξένους της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας.
Αν δεν συνειδητοποιήσουμε ποιος είναι ο αντίπαλος δεν μπορούμε να τον αντιμετωπίσουμε. Είναι σαν να πάμε να λύσουμε ένα πρόβλημα πριν ακόμα το διαβάσουμε. Δεν χρειάζεται να βρίσκεται κάποιος πίσω από τις κλειστές πόρτες για να αντιληφθεί τι γίνεται. Φθάνουν μόνο η κοινή λογική, η γνώση της οικονομικής επιστήμης και η πραγματικότητα την οποία βιώνουμε για να βγουν σωστά συμπεράσματα. Το θέμα δεν είναι μόνο να βγούμε από τη φυλακή που μας έχουν βάλει ως χώρα. Αυτό είναι το πιο εύκολο. Το δύσκολο είναι να αντιμετωπίσουμε αυτούς που μας βάλανε στην φυλακή, με το μνημόνιο και όχι μόνο. Και αυτούς δεν είναι ανθρωπίνως δυνατό να τους νικήσει κάποιος άνθρωπος γιατί το παγκόσμιο σύστημα εξουσίας είναι πανίσχυρο και έχει τα στρατιωτικά και οικονομικά μέσα και τη δύναμη να σε εξαφανίσει. Θα δούμε την αντίδρασή του αμέσως μόλις μας δει να μη σκύβουμε το κεφάλι.
Καλή η παλικαριά, αλλά είναι ακόμα καλύτερη άμα συνοδεύεται από το μυαλό και την πίστη. Γι' αυτό το λόγο ο ατρόμητος μαχητής αλλά σοφός Κολοκοτρώνης - όταν τρεις χιλιάδες περίπου παλληκάρια έπρεπε να αντιμετωπίσουν την τεράστια τότε Οθωμανική Αυτοκρατορία – είπε: "πρώτα υπέρ πίστεως και μετά υπέρ πατρίδος". Με το λόγο αυτό ουσιαστικά είπε στο Θεό : "μπες μπροστά και εμείς ακολουθάμε. Επομένως και εμείς σαν τον Κολοκοτρώνη, να βάλουμε τον Θεό μπροστά. Όποια προσπάθεια γίνει κάτω από τη σημαία της ορθοδοξίας θα έχει επιτυχία. Έχω γράψει ότι αυτοί που έχουν την εξουσία φοβούνται μόνο όσους έχουν πραγματική πίστη στον Τριαδικό Θεό και φιλοπατρία. Γιατί γνωρίζουν ότι οι άνθρωποι του Θεού έχουν την προστασία Του και της Παναγίας, είναι πιο έξυπνοι και πιο ικανοί από αυτούς και δεν είναι εξαγοράσιμοι, ούτε προσκυνημένοι. Βέβαια δεν πρέπει πάντα να επιβεβαιώνουμε τα λόγια του εθνικού μας ποιητή Διονυσίου Σολωμού: "Λαέ πάντα ευκολόπιστε και πάντα προδομένε". Όποιος λέει κάποια φράση όπως π.χ. "πρώτα ο Θεός" ή "με τη βοήθεια της Παναγιάς" ή πάει και σε καμιά γιορτή στην εκκλησία λίγο πριν το τέλος της Θείας Λειτουργίας, για να τον δείξει η τηλεόραση και να τον δει ο λαός, δε σημαίνει ότι είναι και άνθρωπος του Θεού. Επίσης πολλές φορές βλέπουμε δίπλα στην ιεραρχία της εκκλησίας διάφορους που ασκούν εξουσία. Με τον τρόπο αυτό είναι σα να λένε: "και εμείς άνθρωποι του Θεού είμαστε". Αν ήταν όμως άνθρωποι του Θεού, η Ελλάδα σήμερα θα ήταν στην κορυφή και όχι στον πάτο. Να κρίνουμε τους ανθρώπους από τα έργα τους και όχι από τα λόγια τους. Με τον τρόπο αυτό διακρίνουμε τους λύκους που φοράνε προβιά. Υπάρχουν σήμερα κάποιοι ιεράρχες που με τα λόγια τους και τις πράξεις τους μπερδεύουν το λαό. Προσωπικά δεν επηρεάζομαι. Να γνωρίζετε ότι παλιά ο Θεός άκουγε τις προσευχές των πατριαρχών και των επισκόπων. Σήμερα ακούει τις προσευχές των απλών ιερέων και μοναχών και των απλών ανθρώπων. Βέβαια ο Θεός ακούει την προσευχή κάθε ανθρώπου ανάλογα με το πόσο δίκαιος είναι. Αναφέρθηκα όμως στο τι ισχύει γενικά και όχι στις εξαιρέσεις.
Δεύτερον, δίνουμε τον αγώνα μας υπέρ της πατρίδας. Πρώτα η πατρίδα και μετά εμείς. Αυτό απαιτεί τη δημιουργία ελληνικής, εθνικής, πατριωτικής συνείδησης. Π.χ. α) να σωθεί η πατρίδα ακόμα και αν χρειαστεί για ένα χρονικό διάστημα να τρώμε αγριόχορτα και βελανίδια, β) να πάψουμε να είμαστε δειλοί. Πολλοί λένε: "Ας τα πάρουν όλα και ας μας αφήσουν ήσυχους". Προσωπικά δεν θα χάριζα από όσα μου αναλογούν ως Έλληνα πολίτη, ούτε ένα κυβικό εκατοστό πετρελαίου η φυσικού αερίου, ούτε ένα τετραγωνικό χιλιοστό ελληνικής γης σε κανένα Αμερικάνο, Γερμανό, Ισραηλινό, Τούρκο, πλούσιο Έλληνα ή οποιονδήποτε άλλο. Το εκατό της εκατό αυτών ανήκει στον ελληνικό λαό και δεν χαρίζονται σε κανένα. Πόσοι όμως Έλληνες θα ενεργούσαν έτσι; γ) Πολλές φορές ακούμε τη φράση: "είμαστε μια μικρή χώρα τι να κάνουμε"; Και το Ισραήλ είναι μια μικρή χώρα αλλά ελέγχει όλο τον κόσμο. Η Ελλάδα μπορεί να πάει στην κορυφή του κόσμου και να γίνει παράδειγμα για όλο τον κόσμο. Ας πάψουμε να είμαστε κακομοίρηδες και να αρκούμαστε στο να είμαστε ασήμαντοι. Έχουμε μια ιστορία, μια "αριστοκρατική καταγωγή". Δεν μας αρμόζει να είμαστε στον πάτο ενώ μπορούμε να πάμε στην κορυφή. Ας αλλάξουμε εμείς για να αλλάξουμε αυτούς που μας κυβερνούν και όλοι μαζί να αλλάξουμε τη χώρα μας.
Οφείλουμε να φυλάξουμε την ενότητα στη χώρα μας. Όλοι είδαμε πού κατάντησαν τα κράτη στα οποία προκλήθηκε εσωτερική αναταραχή. Και να μη ξεχνάμε τι κάνανε σε μας οι σύμμαχοι μας μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, με τον εμφύλιο πόλεμο. Η Ελλάδα θα άνηκε στη δύση αφού όμως πρώτα θα πληγωνόταν και θα χωριζόταν ο λαός σε δυο κομμάτια που θα τα χώριζε το χυμένο αίμα και το μίσος. Ας μην απαντήσουμε στις προκλήσεις που δεχόμαστε και ας μη δώσουμε την ευκαιρία σε κάποιους να διαλύσουν την εσωτερική συνοχή του λαού για να πετύχουν ευκολότερα τα σχέδια τους. Γιατί υπάρχουν πολλοί απάτριδες αλλά και πολλοί φανατικοί που μπορούν πολύ εύκολα να χρησιμοποιηθούν για το σκοπό αυτό.
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι στη χώρα μας δεν απέτυχε η δημοκρατία. Απέτυχαν οι άνθρωποι που διαχειρίστηκαν την εξουσία που τους έδωσε η δημοκρατία. Είναι χρέος μας να διαφυλάξουμε τη δημοκρατία μας γιατί έχει ήδη γίνει μια πρώτη προσπάθεια να περιοριστεί με το λεγόμενο "Γερμανικό μοντέλο" που αντί να εκλέγει θα διορίζει τους βουλευτές. Με τη δημοκρατία μας θα αλλάξουμε αυτούς που μας κυβερνούν και θα ανεβάσουμε στην εξουσία αυτούς που θέλουμε να μας κυβερνήσουν. Στα πλαίσια της αλλοίωσης της δημοκρατίας προωθείται και η λεγόμενη και πολυδιαφημιζόμενη συνταγματική αναθεώρηση.
Να γνωρίζουμε ότι το κακό δεν νικιέται με το κακό αλλά με το καλό. Εάν θέλουμε λοιπόν να σωθούμε και εμείς και η πατρίδα μας, ας αντιληφθούμε ότι η αλλαγή δεν θα έρθει με τις φωνές και τις μαγκιές αλλά με το καθαρό μυαλό. Ας είμαστε λοιπόν πάντα πιο μπροστά στη σκέψη από αυτούς που κυβερνούν τον κόσμο και τη χώρα μας. Ο συνδυασμός πίστη, ψυχή και μυαλό είναι ανίκητος. Αυτοί που κυβερνούν τη χώρα μας διαθέτουν και εξυπνάδα και πονηριά και κάποιοι από αυτούς και μόρφωση. Δεν μπορούν όμως να τα βάλλουν με όσους διαθέτουν παιδεία και έχουν τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος. Πολλοί όμως λένε: "ο λαός δεν αντιδρά και ψηφίζει όλο τους ίδιους". Αυτό συμβαίνει γιατί δεν έχει ακόμα ακουστεί η "καθαρή" φωνή. Γνωρίζει η Θεός καλύτερα από τον καθένα την κατάλληλη στιγμή.
Όταν ψηφίζουμε πρέπει πρώτα να σκεφτόμαστε αυτούς που βρίσκονται σε πιο δύσκολη θέση από εμάς. Γιατί όλοι περνάμε δύσκολα αλλά κάποιοι περνάνε ακόμα πιο δύσκολα και βρίσκονται στην απόγνωση. Γι' αυτούς είναι μαρτύριο όχι η κάθε μέρα που περνάει, αλλά το κάθε λεπτό. Εάν λοιπόν σκεφτόμαστε και λέμε: "εμείς ακόμα καλά είμαστε, τις μας νοιάζει για τους άλλους" να είμαστε σίγουροι ότι θα έρθει και η δική μας η σειρά. Όπως στρώσουμε, θα κοιμηθούμε και ότι σπείρουμε θα θερίσουμε.
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ως λαός ότι δεν πρόκειται να μας σώσει κανείς από αυτούς που μας κυβερνάνε. Μόνο εμείς μπορούμε να σώσουμε τους εαυτούς μας. Γι' αυτό απαιτείται η ενεργοποίηση και η συμμετοχή όλων μας. Εάν αυτή τη στιγμή που είναι η πιο κρίσιμη από όσες έχει περάσει η πατρίδα μας από την απελευθέρωση της έως σήμερα δεν αποφασίσουμε να μπούμε όλοι μας στην πρώτη γραμμή του αγώνα δεν θα έχουμε άλλη ευκαιρία για να αγωνιστούμε. Ας σηκώσουμε στις πλάτες μας την πατρίδα μας και το μέλλον των παιδιών μας.
Μας έχουν βάλει στον φούρνο και μας σιγοψήνουν. Δεν μπορούμε όμως να βρούμε την πόρτα της εξόδου από τον φούρνο γιατί απλά δεν υπάρχει. Όλα αυτά τα λεγόμενα αντιμνημονιακά κόμματα είναι μια ζωγραφιστή και όχι μια υπαρκτή πόρτα. Υπάρχει άμεση ανάγκη δημιουργίας της εξόδου διαφυγής και αυτή πρέπει να γνωστοποιηθεί στον λαό με τον πιο απλό και κατανοητό τρόπο. Ταυτόχρονα, πρέπει να ετοιμάσουμε την κυβέρνηση της επόμενης μέρας. Κατά την ταπεινή μου άποψη η Ευρωπαϊκή Ένωση σύντομα θα διαλυθεί. Όχι λόγω τον ευρωσκεπτικιστών ή λόγω τις ανόδου των εθνικιστικών κομμάτων. Αυτοί μπορούν είτε να εξαγοραστούν είτε εν γνώση τους ή εν αγνοία τους να καθοδηγηθούν. Ο λόγος που θα διαλυθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι η συνεχιζόμενη υπερχρέωση των κρατών μελλών της η οποία δεν μπορεί να αντιστραφεί. Επιπλέον η πολιτικοοικονομική ελίτ που κυβερνά και ελέγχει τη χώρα μας θα οδηγηθεί σε πολιτικό και οικονομικό αδιέξοδο γιατί η οικονομική τρύπα που έχει δημιουργηθεί είναι τόσο μεγάλη που θα καταπιεί κάθε οικονομικό πόρο και κάθε οικονομική δραστηριότητα. Λόγω της αδιεξόδου που θα δημιουργηθεί θα αναγκαστεί εκ των πραγμάτων να εγκαταλείψει την χώρα. Εντωμεταξύ η δημόσια περιουσία μας μέσα από το ΤΑΙΠΕΔ θα έχει περάσει στα χέρια των ισχυρών του κόσμου, Αμερικανών, Κινέζων, Γερμανών κλπ. οι οποίοι θα προσπαθήσουν να διαφυλάξουν με κάθε μέσο τα συμφέροντα τους. Ο κίνδυνος της διάλυσης και της υποδούλωσης θα είναι προ των πυλών. Η χώρα θα πρέπει να κυβερνηθεί γι' αυτό και απαιτείτε να δημιουργηθεί άμεσα ένα νέο πολιτικό κίνημα που θα δημιουργήσει την πόρτα της εξόδου και που θα αναλάβει την διακυβέρνηση της επόμενης μέρας.
Δεν γίνεται άνθρωποι που δεν πιστεύουν σε πατρίδες να σώσουν μια πατρίδα, ούτε να λύσουν τα προβλήματα αυτοί που τα δημιούργησαν. (Α' μέρος)
Μια πόλη έχει πολλά τείχη και πολλές πύλες και ο εχθρός προσπαθεί να εισέλθει από όλες τις πλευρές. Μπορεί το οικονομικό να είναι το κύριο μέτωπο της μάχης, υπάρχουν όμως και άλλα μέτωπα όπως της παιδείας, της δικαιοσύνης, της θρησκείας, το δημογραφικό, της εθνικής και δημόσιας ασφάλειας κ.λπ. στα οποία ο εχθρός προσπαθεί να επικρατήσει πλήρως. Ο πρώην υπουργός εξωτερικών των Η.Π.Α., Χένρυ Κίσσινγκερ, μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου το 1973 δήλωσε τα εξής: "ο ελληνικός λαός είναι δυσκολοκυβέρνητος και γι' αυτό πρέπει να τον πλήξουμε βαθιά στις πολιτισμικές του ρίζες. Τότε ίσως συνετισθεί. Εννοώ δηλαδή, να πλήξουμε τη γλώσσα, τη θρησκεία, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, ώστε να εξουδετερώσουμε κάθε δυνατότητα του να αναπτυχθεί, να διακριθεί, να επικρατήσει, για να μη μας παρενοχλεί στην Ανατολική Μεσόγειο, στη μέση Ανατολή σ' όλη αυτή την νευραλγική περιοχή μεγάλης στρατηγικής σημασίας για μας, για την πολιτική των Η.Π.Α.." Τo σύνολο των ελληνικών κομμάτων, παρόλο που κάποια από αυτά εμφανίζονται να έχουν διαφορετικές απόψεις ως προς την ακολουθούμενη οικονομική πολιτική ή σε κάποια αλλά θέματα, έχουν συμβάλει στο σχέδιο διάλυσης της πατρίδας μας αφού ως μέλη του ίδιου στρατεύματος αγωνίστηκαν για να γκρεμίσουν κάποιο τείχος ή να ανοίξουν κάποια πύλη, εφαρμόζοντας κατά γράμμα όσα ειπώθηκαν από τον Χένρυ Κίσσινγκερ. Και αν αναλύσουμε ένα προς ένα τα πιο πάνω μέτωπα θα διαπιστώσουμε ότι με όλα αυτά που έχει πετύχει η λεγόμενη Νέα Τάξη Πραγμάτων τα τελευταία χρόνια, η χώρα μας βρίσκεται λίγο πριν την ολική καταστροφή της. Το πιο σημαντικό όμως που έχει καταφέρει είναι ότι έχει αχρηστέψει τη νέα γενιά. Γι' αυτό ακριβώς και την αποκαλούν, τη χαμένη γενιά. Διότι δεν μπορεί να αντιδράσει. Γιατί με απλά λόγια όταν λένε χαμένη γενιά εννοούν ότι οι σημερινοί νέοι θα φτάσουν στην ηλικία για τη συνταξιοδότησή τους και δεν θα έχουν κολλήσει ούτε ένα ένσημο, αλλά δεν θα έχουν και πατρίδα. Όταν όμως σου αφαιρούν το μέλλον και δεν αντιδράς, για τίποτα δεν είσαι ικανός να αγωνιστείς και μοιάζεις με πρόβατο που το πάνε για σφαγή. Και η νέα γενιά μας δυστυχώς είναι πρόβατα που τα πάνε για σφαγή.
Και οι πολιτικοί μας γίνανε τα αγαπημένα παιδιά του Κίσσινγκερ αλλά πρόσφατα και του Τζωρτζ Σόρος επειδή δεν έχουν ούτε αγάπη προς την πατρίδα, ούτε φόβο Θεού, ούτε τον φόβο της τιμωρίας γιατί γνωρίζουν ότι αφού όλοι είναι ίδιοι, άραγε ποιος θα τους τιμωρήσει; Υπάρχουν και κάποιοι πολιτικοί που εμπορεύονται το Θεό και την πατρίδα αλλά αν δούμε τις πράξεις τους και όχι τα λόγια τους, θα αντιληφθούμε το ρόλο τους και να μην ξεχνάμε ότι σ' ένα πόλεμο υπάρχουν και τα κομάντος που χτυπάνε πίσω από τις εχθρικές γραμμές αλλά και οι κατάσκοποι που νομίζεις ότι είναι φίλοι αλλά είναι εχθροί. Υπάρχουν και κάποιοι άλλοι πολιτικοί, που μετρώνται στα δάχτυλα του ενός χεριού, οι οποίοι από την απραξία τους χαρακτηρίζονται χλιαροί στην πίστη και από το φόβο τους δεν τολμάνε να μιλήσουν.
Το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και του ορυκτού πλούτου είναι το προτελευταίο στάδιο στο σχέδιο διάλυσης της Ελλάδος. Επειδή όμως οι ευρωατλαντιστές, γνωρίζουν ότι ο ελληνικός λαός δεν θα αναγνωρίσει τις ενέργειες αυτές των πολιτικών και θα προσπαθήσει να αποκτήσει πάλι την κυριότητα του εθνικού πλούτου, λόγω των προγονικών δικαιωμάτων του, θα προχωρήσουν στην ολοκλήρωση του σχεδίου τους που περιλαμβάνει την αλλαγή του συντάγματος, καταργώντας ή αλλάζοντας τις διατάξεις που αναφέρονται στην εθνική κυριαρχία και που δίνουν την δυνατότητα εθνικοποιήσεων, συνεχίζοντας την πολιτική αφελληνισμού και αποχριστιανισμού του ελληνικού λαού, μεταβάλλοντας την Ελλάδα από χώρα σε χώρο (οικονομικές ζώνες) για να επέλθει πιο εύκολα και ο τεμαχισμός της. Είναι γνωστή η τακτική των ευρωατλαντιστών να εμφανίζουν χάρτες που δείχνουν τους μακροπρόθεσμους σχεδιασμούς τους. Π.χ. διαιρεμένη Γιουγκοσλαβία, Μεγάλη Αλβανία, Ενωμένη Μακεδονία με πρωτεύουσα την Θεσσαλονίκη, Ανεξάρτητη Δημοκρατία της Δυτικής Θράκης, Ανεξάρτητη Κρήτη κ.λπ.. Έτσι χωρίς κράτος και χωρίς έθνος θα μπορέσουν με ασφάλεια να εκμεταλλευθούν την καινούργια τους περιουσία και να εδραιώσουν τα γεωπολιτικά τους συμφέροντα στα βαλκάνια και στην ανατολική μεσόγειο.
Αυτοί που κυβερνούν τη χώρα μας κρατώντας το πριόνι στο χέρι έχουν σχεδόν κόψει τον κορμό του δέντρου που λέγεται Ελλάδα. Αν όμως με πρώτους τους νέους μας, όλοι μας δεν ξυπνήσουμε για να αγωνιστούμε "για του Χριστού την πίστη την αγία και της πατρίδος την ελευθερία" και τους αφήσουμε να πάρουν στα χέρια τους το μπιτόνι με τη βενζίνη και τα σπίρτα για να κάψουν και τις ρίζες, ας μην κλαίνε τη μοίρα μας γιατί ισχύει το γνωμικό "κατά το λαό και οι άρχοντές του".
Η χώρα μας βρίσκεται πλέον μπροστά στην Ερυθρά θάλασσα και πολλοί λένε να μας βοηθήσει ο Θεός. Ο Θεός όμως δεν βοηθάει γενικά και αόριστα. Βοηθάει ειδικά και συγκεκριμένα όσους του το ζητήσουν, κάνουν το θέλημα του, έχουν σχέδιο και κάνουν το κατά δύναμη, για να κάνει και αυτός το κατά το Θεό δυνατό. Και όσο ο ελληνικός λαός θα επιτρέπει σε ασεβείς πολιτικούς να κυβερνούν τη χώρα, αυτός θα αδυνατεί να βοηθήσει και η χώρα θα συνεχίσει κάθε μέρα να πάει από το κακό στο χειρότερο. Και επειδή ως οικονομολόγος γνωρίζω ότι εκεί που έχουν φτάσει τη χώρα μας όλοι αυτοί που την έχουν κυβερνήσει είναι πλέον αδύνατο μόνο ανθρωπίνως αυτή να σωθεί, αλλά επιπρόσθετα "ο λύκος δεν πρόκειται να αφήσει το αρνί να του ξεφύγει" γιατί τα συμφέροντα είναι τεράστια. Ας φροντίσουμε εμείς ο λαός να μην τα χαλάσουμε με το Θεό γιατί είναι Αυτός που έχει τη δυνατότητα να παίξει το τελευταίο χαρτί.
(Β' Μέρος)
Την πρώτη και μεγαλύτερη νίκη που κερδίζουν όσοι κυβερνούν και εξουσιάζουν τον κόσμο είναι ο διαχωρισμός του λαού σε μικρότερα κομμάτια για να μειώσουν τη δύναμή του και να τον ελέγχουν πιο εύκολα. Έτσι έχουμε τη δεξιά, το κέντρo, την αριστερά κ.λπ. Ισχύει πάντα το "διαίρει και βασίλευε". Το να πιστεύουμε ότι όλοι θα γίνουν δεξιοί ή αριστεροί είναι μια ουτοπία. Εδώ είναι που ο ελληνικός λαός θα πρέπει να κάνει την υπέρβασή του και να ξεφύγει από το ιδεολογικό εγώ του και ενωμένος να παλέψει για την σωτηρία της πατρίδας του. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι η ύπαρξη του ανθρώπου που θα ενώσει, θα εμπνεύσει, θα οργανώσει, θα επιλέξει, θα κατευθύνει και θα εφαρμόσει το σχέδιο σωτηρίας της πατρίδας.
Η Ελλάδα δεν χρειάζεται μια πολιτική επανάσταση, χρειάζεται μια πνευματική επανάσταση που θα φέρει νέα πολιτικά ήθη και θα μας απαλλάξει από τον νεοφασισμό. Οι πολιτικές επαναστάσεις και υποκινούμενες είναι, αλλά και η ιστορία έδειξε ότι οδηγούν σε χειρότερες καταστάσεις. Δεν απέτυχε η δημοκρατία, ούτε πήραμε την κάτω βόλτα επειδή δεν ήταν καλό το σύνταγμα της χώρας.
Σήμερα, έχουμε μια μετάλλαξη του ναζισμού και του φασισμού με τη μορφή του νεοναζισμού και του νεοφασισμού. Και όπως ο μεταλλαγμένος ιός είναι πολύ πιο επικίνδυνος από τον αρχικό έτσι και ο νεοναζισμός και ο νεοφασισμός, ως μετάλλαξη του παλαιοναζισμού και του παλαιοφασισμού, είναι ασυγκρίτως πιο επικίνδυνοι διότι φοράνε το ένδυμα της δημοκρατίας και με τον τρόπο αυτό παραπλανούν τα "δημοκρατικά αντισώματα". Ο παλαιοφασισμός με τη μορφή του εθνικοσοσιαλισμού του επιτρέπεται να υπάρχει μόνο και μόνο για να αποπροσανατολίζεται ο λαός από τον πραγματικό κίνδυνο που είναι ο νεοφασισμός.
Όπως είπε και ο Τσώρτσιλ: «Οι φασίστες του μέλλοντος θα λέγονται αντιφασίστες»!!!
Σε κάποιες ταινίες επιστημονικής φαντασίας έχουμε δει τους εξωγήινους να μπαίνουν μέσα στο ανθρώπινο σώμα και να το καταλαμβάνουν με αποτέλεσμα να μην ξεχωρίζεις εάν πρόκειται για άνθρωπο ή για εξωγήινο. Ακριβώς αυτό έχει πάθει σήμερα και η δημοκρατία μας, έχει καταληφθεί από νεοφασίστες που δηλώνουν δημοκράτες. Και εφόσον αυτοί δηλώνουν ότι είναι δημοκράτες, οι πραγματικοί δημοκράτες πρέπει να είναι υποταγμένοι, βουβοί και άβουλοι αλλιώς χαρακτηρίζονται από αυτούς Φασίστες. Και όχι μόνο. Λοιδορούνται, συκοφαντούνται, διώκονται, εξοντώνονται.
Ο ναζισμός χρησιμοποίησε την προπαγάνδα και την στρατιωτική ισχύ. Σήμερα ο νεοναζισμός χρησιμοποιεί πάλι την προπαγάνδα αλλά σε μια ολοκληρωτική μορφή γιατί χρησιμοποιεί κάθε μέσο και μέθοδο για να ελέγξει και να καθοδηγήσει απόλυτα τον άνθρωπο αλλά αντικατέστησε και την στρατιωτική ισχύ με την οικονομική. Η στρατιωτική δύναμη χρησιμοποιείτε όπου χρειαστεί ως το τελευταίο μέσο επιβολής του ισχυρού προς τον αδύναμο αντίπαλο.
Δεν μπορείς να επικεντρωθείς στο δέντρο χωρίς να δεις και το δάσος. Δεν μπορούμε δηλαδή να δούμε το ελληνικό κράτος και την ελληνική οικονομία μεμονωμένα αλλά πρέπει να τα δούμε μέσα στο παγκόσμιο οικονομικό και γεωπολιτικό γίγνεσθαι. Σήμερα οικονομία και γεωπολιτική είναι αλληλένδετες έννοιες.
Όπως είπε και ο φιλόσοφος Επίκτητος (50 – 138 μ.Χ.): «Σημασία δεν έχει το τι βλέπεις αλλά το τι καταλαβαίνεις από αυτά που βλέπεις». Για να καταλάβουμε το τι βλέπουμε, απαιτούνται δυο πράγματα. Πρώτον, γνώσεις και δεύτερον ανοιχτό μυαλό. Εάν ο ελληνικός λαός δεν αρχίσει να σκέφτεται σε ένα ανώτερο επίπεδο από αυτό που σκέφτεται μέχρι σήμερα δεν θα μπορέσει να αντιληφθεί το τι συμβαίνει στον κόσμο και δεν θα μπορέσει να σωθεί.
Αυτός είναι και ο σκοπός αυτών των άρθρων. Να προβληματίσουν τον αναγνώστη και να τον κάνουν πιο έξυπνο. Οι έξυπνοι Έλληνες πολίτες είναι προϋπόθεση και αφετηρία μιας προσπάθειας σωτηρίας της πατρίδας.
Ας διαβάσουμε δυο δηλώσεις πολιτικών οι οποίες θα μας εισάγουν στον κόσμο της παγκοσμιοποίησης και της γεωπολιτικής. Η πρώτη έγινε από την πρώην πρόεδρο της Βουλής Άννας Ψαρούδα – Μπενάκη στις 8/2/2016 στην προσφώνησή της προς τον νέο πρόεδρο της ελληνικής δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια. Συγκεκριμένα είπε τα εξής: «Αναλαμβάνεται κύριε Πρόεδρε την προεδρία της ελληνικής δημοκρατίας για μια πενταετία όπου θα σημειωθούν σημαντικά γεγονότα και εξελίξεις. Η ευρωπαϊκή ενοποίηση θα προωθηθεί με την ψήφιση ενδεχομένως και της συνταγματικής συνθήκης, τα εθνικά σύνορα και ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας θα περιοριστούν χάριν της ειρήνης, της ευημερίας και της ασφάλειας στην διευρυμένη Ευρώπη. Τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη θα υποστούν μεταβολές καθώς θα μπορούν να προστατεύονται αλλά ίσως και να παραβιάζονται από αρχές και εξουσίες πέραν των γνωστών και καθιερωμένων και πάντως η δημοκρατία θα συναντήσει προκλήσεις και θα δοκιμασθεί, από ενδεχόμενες νέες μορφές διακυβέρνησης». Η δεύτερη έγινε από τον πρώην Ισραηλινό πρωθυπουργό και στη συνέχεια πρόεδρο, Σίμον Πέρες στις 03/08/2012 κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα, σε μια συνέντευξη που έδωσε στον τηλεοπτικό σταθμό Μega όπου είπε τα εξής: «Κανείς δεν έχει επιλογή. Είτε θα περάσει στη σύγχρονη εποχή ή θα μείνει πίσω φτωχός και ασήμαντος. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι οι κυβερνήσεις δεν ελέγχουν τις οικονομίες τους. Ισχύει για την Ελλάδα. Ισχύει για το Ισραήλ. Ισχύει για την Ιταλία, την Ισπανία και όλους. Αντί για εθνική οικονομία, έχουμε παγκόσμια οικονομία. Καμιά χώρα δεν μπορεί να γλιτώσει από τις επιπτώσεις της παγκόσμιας οικονομίας και καμιά χώρα δεν μπορεί να ελέγξει την παγκόσμια οικονομία. Έχουμε παγκόσμια οικονομία χωρίς παγκόσμια κυβέρνηση και εθνικές κυβερνήσεις χωρίς έλεγχο των οικονομικών τους. Εάν θέλετε να συμμετέχετε, πρέπει να ακολουθήσετε τους καινούργιους κανόνες, οι οποίοι είναι παγκοσμιοποιημένοι, βασίζονται στην επιστήμη, είναι δημιουργικοί και δεκτικοί στις προσδοκίες της νέας γενιάς». Αν και ο Πέρες είπε τη μισή αλήθεια γιατί μπορεί ο κανόνας να είναι ότι "το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα", υπάρχει όμως και η εξαίρεση ότι "το μόνο κεφάλαιο που έχει πατρίδα είναι το εβραϊκό". Από τα ανωτέρω συμπεραίνεται ότι στο νέο παγκοσμιοποιημένο κόσμο για να επιβιώσει μια χώρα πρέπει να ενταχθεί σε μεγαλύτερες συμμαχίες.
Με το τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, οι Η.Π.Α. γίνονται η κυρίαρχη οικονομική δύναμη και μέχρι σήμερα παραμένουν στη θέση αυτή. To αμερικανικό δολάριο έγινε το κυρίαρχο νόμισμα στην παγκόσμια οικονομία διότι στην ΔιεθνήΝομισματική και Οικονομική Διάσκεψη στην οποία συμμετείχαν εκπρόσωποι 45 κρατών και η οποία πραγματοποιήθηκε στο Bretton Woods του New Hampshireστις Ηνωμένες Πολιτείες τον Ιούνιο του 1944 αποφασίστηκε ότι θα ήταν το μόνο νόμισμα που θα μετατρέπονταν σε χρυσό. Ενώ αρκετά χρόνια αργότερα, ως αποτέλεσμα του αραβοϊσραηλινού πολέμου, που έγινε το 1973, οι Η.Π.Α. διά του Χένρι Κίσινγκερ πέτυχαν το πετρέλαιο να διαπραγματεύεται μόνο σε δολάριο. Έτσι το δολάριο παρέμεινε το κυρίαρχο νόμισμα για αρκετά χρόνια μέχρι την εμφάνιση του ευρώ το οποίο αντικατέστησε το δολάριο σε ένα μεγάλο βαθμό ως παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα.
Η άνοδος της Κίνας ως οικονομικής δύναμης δεν άλλαξε σημαντικά την παγκόσμια γεωπολιτική κατανομή ισχύος. Είναι πολύ δύσκολο στο άμεσο μέλλον η Κίνα λόγω και του γεωγραφικού αποκλεισμού της να αντικαταστήσει τις Η.Π.Α. ως κυρίαρχη οικονομική δύναμη. Από την άλλη μεριά η παγκόσμια οικονομική κρίση αποδυνάμωσε κυρίως τη σύμμαχο (προς τις Η.Π.Α.) Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά και την Ιαπωνία, ώστε οι Η.Π.Α. να παραμείνουν η κυρίαρχη δύναμη στον παγκόσμιο χώρο. Το απέδειξε άλλωστε τόσο με την πίεση που άσκησε στη Γαλλία για να ακυρώσει την πώληση των ελικοπτεροφόρων πλοίων τύπου Μιστράλ στη Ρωσία, με την αποκάλυψη του σκανδάλου της γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίαςVolkswagen, που στοίχισε πολύ στην γερμανική οικονομία, με την κατευθυνόμενη μείωση της τιμής του πετρελαίου και με το εμπάργκο προϊόντων για να κλονιστεί η ρωσική οικονομία. Το βασικό όμως οικονομικό όπλο των Η.Π.Α. είναι ο χρηματοπιστωτικός τους τομέας, που μέσω των χρηματοοικονομικών παραγώγων (επενδυτικές φούσκες) κατόρθωσαν να συγκεντρώσουν τεράστια χρηματικά ποσά και να κλονίσουν το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα και την παγκόσμια οικονομία, ανοίγοντας το δρόμο στην παγκόσμια διακυβέρνηση.
Ο στόχος των Η.Π.Α. είναι η άσκηση πίεσης προς τα ευρωπαϊκά κράτη για να προχωρήσει η πολιτική ενοποίηση μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση για να πραγματοποιηθεί στο μέλλον και μια ευρύτερη πολιτική ενοποίηση ανάμεσα στις δυο πλευρές του Ατλαντικού και να οδηγηθούμε στην παγκόσμια κυβέρνηση και στο παγκόσμιο νόμισμα. Γεωπολιτικά ο μόνος αντίπαλος για τις Η.Π.Α. είναι η Ρωσία γι' αυτό και προσπαθούν να την αποκλείσουν γεωγραφικά (Ουκρανία, Τουρκία, Συρία, Ιράν κ.λπ.).
Αποτέλεσμα της συνδιάσκεψης του Bretton Woods ήταν η δημιουργία του Δ.Ν.Τ., της Παγκόσμιας Τράπεζας και του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (πρώηνGAΤT). Αποτέλεσαν τα τρία κλειδιά που άνοιξαν την πόρτα της παγκοσμιοποίησης. Και όπως ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας ήταν η αφορμή για τον περιορισμό των ανθρώπινων δικαιωμάτων έτσι και η παγκόσμια οικονομική κρίση ενίσχυσε τους διεθνείς θεσμούς με πρώτο το Δ.Ν.Τ. που έγινε ο κύριος μοχλός της παγκόσμιας διακυβέρνησης αλλά και την "άτυπη διεθνή διακυβέρνηση" (ομάδα χωρών G20) η οποία υπερίσχυσε του Ο.Η.Ε. και έδωσε πρωταγωνιστικό ρόλο στο Δ.Ν.Τ. το οποίο υλοποιεί την ατζέντα της.
Διαφεύγει από πολλούς ότι το μνημόνιο δημιουργήθηκε από το Δ.Ν.Τ. το οποίο όπως γράφουν στα βιβλία τους Αμερικάνοι οικονομολόγοι αλλά και όπως ήταν φυσικό έχει στενές σχέσεις με το υπουργείο οικονομικών των Η.Π.Α..
Χαρακτηριστικό γνώρισμα του μνημονίου είναι ότι βγάζει πάντα αρνητικό αποτέλεσμα. Έτσι χρειάζονται συνεχώς νέα μέτρα που καταλήγουν πάντα σε αρνητικό αποτέλεσμα και έχουμε έτσι ένα φαύλο κύκλο και με αυτόν τον τρόπο ξεκινώντας π.χ. από το δέκα πήγαμε στο εννιά στη συνέχεια στο οκτώ... στο τέσσερα και κάποια στιγμή θα φτάσουμε και στο μηδέν.
Η προσωπική μου άποψη – προβλέποντας τις μελλοντικές γεωπολιτικές εξελίξεις σε συνδυασμό με την γνώση ότι είμαστε μια μικρή και αδύναμη οικονομικά χώρα - την οποία και διατύπωσα το 2009, ήταν να παραμείνουμε στο Ευρώ, να υπάρξει μια εθνική πολιτική συνεργασία, να σχεδιαστεί ένα ελληνικό αναπτυξιακό πρόγραμμα σε συνδυασμό με ένα πρόγραμμα περιστολής άσκοπων και υπέρογκων δημοσίων δαπανών, να γίνει μια μείωση του δημοσίου τομέα μέσα από τον εκσυγχρονισμό του και την μεταφορά θέσεων σε ένα αναπτυσσόμενο ιδιωτικό τομέα αλλά και να προχωρούσαμε και σε μια μονομερή αναδιάρθρωση του δημοσίου χρέους αφού το σύνολο του σχεδόν ήταν ιδιωτικό και σε ελληνικό δίκαιο, μέσω αλλαγής των ομολόγων με νέα μεγαλύτερης διάρκειας και μικρότερης ονομαστικής αξίας, ούτως ώστε να προετοιμαστούμε για τις μελλοντικές γεωπολιτικές εξελίξεις.
Ως άνθρωπος που από την αρχή τάχθηκα εναντίον του μνημονίου δεν μπήκα στην διαμάχη μνημονιακών – αντιμνημονιακών ούτε στο δίλλημα ευρώ ή δραχμή. Και αυτό γιατί έβλεπα πολιτικούς και οικονομολόγους να εναντιώνονται στο "όπλο" που πυροβολούσε την πατρίδα αλλά ταυτόχρονα να φυλάνε το χέρι του ανθρώπου που πατούσε την σκανδάλη. Έπειτα στη διαμάχη ευρώ ή δραχμή ήταν ηλίου φαεινότερο για ανθρώπους που γνωρίζουν τα παγκόσμια οικονομικά παιχνίδια ότι οι απόψεις πολλών οικονομολόγων και πολιτικών εξέφραζαν ξένα και όχι ελληνικά συμφέροντα. Γι' αυτό και εξέφρασα την άποψη ότι το πρώτο που χρειάζεται η χώρα μας είναι μια ελληνική κυβέρνηση.
Διαβλέποντας ότι το χειρότερο οικονομικό σενάριο για τη χώρα ήταν να μας "μπατιρίσουν" και να μας πάνε μπατιρισμένους στη δραχμή αλλά και την επερχόμενη άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, σε κάποιο άρθρο μου το 2012 έγραφα: «Η λύση της αριθμητικής πράξης του μνημονίου βγάζει αποτέλεσμα δραχμή. Γι' αυτό έγινε το μνημόνιο, όχι απλώς για να μας βγάλει από το ευρώ αλλά ακόμα χειρότερα να μας βγάλει μπατιρισμένους από το ευρώ. Το μνημόνιο έφερε το αποτέλεσμα που ήθελαν αυτοί που το σχεδίασαν. Μας μπατίρισε και μας κατέστρεψε. Σήμερα δε χρειάζεται να μας διώξουν από το ευρώ. Φτάνει απλώς να σταματήσουν τη χρηματοδότηση και θα πάμε μόνοι μας στη δραχμή σε μερικές μέρες. Μας οδήγησαν στον γκρεμό. Δεν θέλουν όμως να φανούν ότι μας ρίχνουν αυτοί. Θέλουν να πέσουμε μόνοι μας στο γκρεμό. Μας οδήγησαν στην πόρτα αλλά θέλουν να την διαβούμε μόνοι μας, βέβαια στο χρόνο που θα καθορίσουν αυτοί. Ας προσέξουν οι Έλληνες τα παιχνίδια που παίζονται γιατί οι δήθεν σωτήρες που εμφανίζονται είναι η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος. Ένα ανεμομάζεμα άθεων και ανθελλήνων (αναφερόμουν στο ΣΥΡΙΖΑ) δεν είναι η λύση για τη σωτηρία της πατρίδας.
Επανερχόμενοι στο σήμερα, βλέπουμε ότι η Ελλάδα εγκλωβίστηκε στο σημείο που ούτε στο ευρώ μπορεί να μείνει ούτε σε εθνικό νόμισμα μπορεί να πάει και στο τρίτο μέρος του παρόντος άρθρου θα απαντήσουμε στην λύση αυτού του - με πρώτη ματιά - άλυτου προβλήματος.
(Γ' Μέρος)
Μας λέγανε τόσο καιρό ότι μας έσωσε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η Ευρωπαϊκή Ένωση και ότι τα μνημόνια ήταν απαραίτητα. Πως όμως κάποιος θέλει να σε σώσει όταν από τη μια μεριά σου δανείζει χρήματα και από την άλλη κάνει τα πάντα για να σε εμποδίσει να τα επιστρέψεις. Το σχέδιό τους εξαρχής, ήταν να μας αφαιρέσουν το οξυγόνο για να πεθάνουμε γρήγορα και να μας χορηγούν μόνο μια μικρή ποσότητα από αυτό που θα μας επιτρέψει να ζήσουμε μέχρι να ολοκληρώσουν το σχέδιό τους που είναι η κατάλυση του ελληνικού κράτους. Η οικονομία είναι όπως ο άνθρωπος. Ο οργανισμός για να λειτουργήσει χρειάζεται το αίμα. Όσο ο άνθρωπος αιμορραγεί, ο οργανισμός δυσκολεύεται να λειτουργήσει και όταν η απώλεια είναι μεγάλη έχει σαν αποτέλεσμα το σταμάτημα της καρδιάς. Το αίμα της οικονομίας είναι το χρήμα. Χωρίς χρήμα καμιά οικονομία δεν μπορεί να λειτουργήσει. Αυτό ακριβώς μας κάνουν. Μας αφαιρούν το χρήμα, για να σταματήσουν την καρδιά της οικονομίας. Και η καρδιά της οικονομίας μας δυσκολεύεται να λειτουργήσει, ακριβώς γιατί δεν υπάρχει το χρήμα. Και ενώ βλέπουμε όλοι μας ότι δεν υπάρχει χρήμα, καθόμαστε και πιστεύουμε ότι θα ζήσουμε χωρίς αυτό. Τόσο ανόητοι είμαστε. Ούτε τα απλά δεν καταλαβαίνουμε.
Η ελληνική οικονομία στενάζει από έλλειψη χρήματος (ζήτησης). Αλλά ταυτόχρονα έχει και πρόβλημα παραγωγής (προσφοράς). Έτσι και αν μπορούσαμε να αυξήσουμε το χρήμα που θα εισέλθει στην ελληνική οικονομία θα ήταν σαν να ρίχνουμε νερό σε ένα τρύπιο βαρέλι. Η Ελλάδα χρειάζεται χρήμα που θα μείνει στην αγορά θα κάνει κύκλο και θα γυρίσει τους τροχούς της ελληνικής οικονομίας. Άρα, ως μια πρώτη διαπίστωση μπορούμε να πούμε ότι η Ελλάδα χρειάζεται από τη μια μεριά πολύ χρήμα το οποίο όπως έχουν διαμορφωθεί τα πράγματα στην ευρωπαϊκή και παγκόσμια οικονομία, μπορεί να το βρει μόνο κόβοντας δικό της νόμισμα και από την άλλη μεριά χρειάζεται μια παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Το νόμισμα όμως μιας χώρας αντικατοπτρίζει και την ισχύ της οικονομίας της αλλά χαρακτηρίζει και όλο το έθνος. Γι' αυτό και από την πρώτη στιγμή τόνισα ότι η Ελλάδα χρειάζεται ένα ισχυρό εθνικό νόμισμα. Άλλο να ασκήσεις νομισματική πολιτική μέσω μιας σχεδιασμένης υποτίμησης ενός ισχυρού νομίσματος για να βελτιώσεις την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας σου και άλλο να πας μπατιρισμένος καικατεστραμμένος στη δραχμή (πράγμα που από το 2011 προέβλεψα) γιατί σε αυτήν την περίπτωση από όποιο σημείο και να οριστεί η ισοτιμία με το ευρώ, η πτώση του θα είναι τόσο απότομη που θα είναι σαν να πέφτει κάποιος από το δέκατο όροφο και η δραχμή θα είναι στο επίπεδο του αλβανικού λεκ. Θα είναι ένα νόμισμα μόνο για εσωτερική χρήση. Θα αναφέρω ένα παράδειγμα. Η ελληνική αστυνομία κατάσχεσε ένα ποσό αλβανικών λεκ από παράνομες δραστηριότητες. Το δικαστήριο αποφάσισε να δημεύσει τα χρήματα υπέρ του ελληνικού δημοσίου. Για να τα χρησιμοποιήσει το ελληνικό κράτος πρέπει τα λεκ να μετατραπούν σε ευρώ. Η Τράπεζα της Ελλάδος όμως δεν δέχεται αλβανικά λεκ.
Πρέπει να κατανοήσουμε ότι στο νέο παγκοσμιοποιημένο οικονομικό και γεωπολιτικό περιβάλλον, μια χώρα δεν μπορεί να σταθεί χωρίς ισχυρή οικονομία και χωρίς διεθνείς συνεργασίες.
Επιπλέον, η ελληνική οικονομία βρίσκεται στα όρια της και δεν μπορεί να αντέξει και τον πιο μικρό οικονομικό κραδασμό. Είναι σαν το αεροπλάνο που πετάει χαμηλά και αν χάσει λίγο ακόμα ύψος θα συντριβεί. Άρα η οποιαδήποτε αλλαγή νομίσματος πρέπει να γίνει με τρόπο ομαλό χωρίς να υπάρξει σταμάτημα των μηχανών του αεροπλάνου δηλαδή χωρίς να το αντιληφθεί η οικονομία, ή χρησιμοποιώντας μια γνωστή φράση "θα πρέπει η οικονομία να συνεχίσει να δουλεύει σαν ελβετικό ρολόι" αλλά και η αλλαγή να έχει σαν αποτέλεσμα την άμεση απόκτηση ύψους. Εννοείτε ότι σήμερα η οικονομία δεν δουλεύει σαν ελβετικό ρολόι. Αλλά τουλάχιστον να μην έχουμε επιπλέον κατάρρευση. Είδαμε τις αρνητικές επιπτώσεις των capital controls στην ελληνική οικονομία. Και τα πράγματα, πραγματικά θα ήταν τραγικά εάν υιοθετούνταν εισηγήσεις για χρήση των IOUs.
Μια έξοδος από το ευρώ ιδιαίτερα για μια μικρή χώρα με κατεστραμμένη οικονομία σαν την Ελλάδα, θα είναι καταστροφική εάν δεν συνοδευτεί και από την ταυτόχρονη έξοδο της από την Ευρωπαϊκή Ένωση καθώς θα συνεχίσει να δεσμεύεται από της συνθήκες της, έχοντας απλά ένα αδύναμο νόμισμα. Το εθνικό νόμισμα θα λύσει το πρόβλημα της ζήτησης και σε ένα μεγάλο βαθμό και της επένδυσης, ενώ η έξοδος από την Ευρωπαϊκή Ένωση θα αντιμετωπίσει το πρόβλημα της προσφοράς και ως επακόλουθο και το πρόβλημα της ανεργίας.
Ανάπτυξη στη χώρα μας χωρίς αλλαγή των κανόνων του παιχνιδιού δεν μπορεί να υπάρξει γιατί κανένα μικρό ψάρι δεν μπορεί να ζήσει στον ανοικτό ωκεανό, ούτε μπορεί κάποιος να κερδίσει ένα αγώνα αυτοκινήτων όταν ο ίδιος τρέχει με ένα FIAT 1000 κ.ε. και οι άλλοι τρέχουν με FERRARI 3000 κ.ε.. Υπάρχουν χώρες, που σε τεχνογνωσία είναι αρκετές δεκαετίας μπροστά από εμάς και που επενδύουν στην έρευνα και στην καινοτομία, τεράστια ποσά και οπωσδήποτε αυτή τη στιγμή είναι πρακτικά αδύνατο να τις ανταγωνιστούμε. Να τονίσουμε εδώ ότι μεγάλο μέρος των ερευνητικών προγραμμάτων στις χώρες αυτές, υλοποιείτε μέσα στα πανεπιστήμια. Άμεσα, απαιτείται η ριζική αναμόρφωση της ελληνικής τριτοβάθμιας εκπαίδευσης ούτως ώστε, μεσοπρόθεσμα να πετύχουμε την είσοδο τουλάχιστον τριών εκπαιδευτικών και ερευνητικών ιδρυμάτων στις λίστες των κορυφαίων είκοσι. Η έλλειψη τεχνογνωσίας αλλά και η σχεδιασμένη εξαφάνιση της ελληνικής βιομηχανίας έχουν μειώσει την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας. Οι δανειστές με πρόφαση την βελτίωση της ανταγωνιστικότητας, επέβαλαν την μέθοδο της εσωτερικής υποτίμησης. Ο έξωθεν μακροπρόθεσμος σχεδιασμός είναι: στην Ελλάδα να υπάρξουν μόνο δύο οικονομικοί κλάδοι. Ο τουρισμός και η γεωργία στους οποίους όμως θα δραστηριοποιούνται πολυεθνικοί κολοσσοί. Θα τονίσω όμως ότι σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, δεν μπορεί να υπάρξει βελτίωση της ανταγωνιστικότητας σε σχέση με χώρες που παράγουν ομοειδή προϊόντα μέσω της εσωτερικής υποτίμησης γιατί τότε πρέπει να πέσουμε σε μισθούς των 100 – 250 ευρώ το μήνα. Με την εργασιακή ζούγκλα που επικρατεί και που συνεχώς αυξάνεται, μεταβαλλόμαστε σταδιακά από αναπτυγμένη χώρα σε τριτοκοσμική. Ο στόχος της Ελλάδας δεν είναι να ανταγωνίζεται τριτοκοσμικές χώρες αλλά να γίνει μια από τις πιο αναπτυγμένες χώρες του κόσμου.
Στη μάχη της ανάπτυξης είναι απαραίτητο να ενεργοποιηθούν ταυτόχρονα ο δημόσιος και ο ιδιωτικός τομέας της οικονομίας. Ο δημόσιος θα κινηθεί μέσα από ένα μεγάλο και στοχευμένο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων.
Στον ιδιωτικό τομέα, βραχυπρόθεσμα ανάπτυξη μπορεί να προέλθει μόνο μέσα από τις ξένες άμεσες επενδύσεις - αξιοποιώντας τα δίκτυα του απόδημου ελληνισμού και μέσω στρατηγικών συνεργασιών- και την δραστηριοποίηση της μικρομεσαίας ελληνικής επιχείρησης, η καταστροφή της οποίας ήταν και είναι ένας από τους στόχους του μνημονίου (οικονομικός μύλος).
Η παραγωγική μηχανή, δημιουργείται μέσω βραχυπρόθεσμου, μεσοπρόθεσμου και μακροπρόθεσμου σχεδιασμού. Πρώτα, δημιουργούμε το βραχυπρόθεσμο χτίζοντας παράλληλα το μεσοπρόθεσμο και το μακροπρόθεσμο. Άρα, πριν να δημιουργήσουμε την δυνατότητα παραγωγής από τον ελληνικό ιδιωτικό τομέα προϊόντων υψηλής τεχνολογίας κλπ., που θα φτάσουμε μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα και στην παραγωγή αυτών, χρειαζόμαστε τη δημιουργία μεταποιητικών επιχειρήσεων οι οποίες μπορούν να συσταθούν και να λειτουργήσουν σε σύντομο χρονικό διάστημα (βραχυπρόθεσμα). Π.x. στην ένδυση, στην υπόδηση, στα έπιπλα, στα αντικείμενα καθημερινής χρήσης, στη μεταποίηση γεωργικών και κτηνοτροφικών προϊόντων. Επίσης, απαιτείται η τόνωση της γεωργίας και της κτηνοτροφίας με αντικατάσταση αντίστοιχων εισαγωγικών προϊόντων με ελληνικά.
Για να δώσει όμως τη δυνατότητα το κράτος σε τέτοιες επιχειρήσεις να δημιουργηθούν, απαιτείται έλεγχος και απαγόρευση των εισαγωγών που μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορεί να γίνει. Απαιτείται επομένως, εθνικό νόμισμα και έξοδος από τη Ευρωπαϊκή Ένωση.
Και ακουμπώντας λίγο την οικονομική θεωρία, θα πούμε ότι για να επιτευχθεί το μέγιστο οικονομικό όφελος για το κοινωνικό σύνολο απαιτείται η συνύπαρξη, η σύμπραξη και η συνεργασία τόσο του υγιούς ιδιωτικού τομέα όσο και του υγιούς δημοσίου τομέα. Και αν παρομοιάσουμε την οικονομία με ένα αυτοκίνητο, η μηχανή του είναι ο ιδιωτικός τομέας και το τιμόνι, οι ταχύτητες και τα πετάλια ο δημόσιος τομέας. Όσο πιο ισχυρή είναι η μηχανή τόσο πιο γρήγορα θα τρέξει το αυτοκίνητο. Αλλά χωρίς τιμόνι θα βγει εκτός δρόμου στην πρώτη στροφή. Είναι εύκολο να διαχωρίσεις τους τομείς της οικονομίας με τους οποίους θα δραστηριοποιηθεί ο ιδιωτικός τομέας και αυτούς στους οποίους θα ασχοληθεί ο δημόσιος. Το πρόβλημα όμως είναι ότι στο σημείο αυτό, εισέρχονται τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και το σχέδιο ελέγχου των λαών και διαμέσου μιας "φτιαγμένης" ιδεολογίας προσπαθούν να πείσουν τον λαό ότι το σωστό συμβαδίζει με τα δικά τους συμφέροντα. Γι' αυτό και πρέπει ο ελληνικός λαός να αρχίσει να αναθεωρεί τις έξωθεν επιβαλλόμενες απόψεις περί αριστεράς και δεξιάς.
Όσον αφορά το θέμα του δημοσίου χρέους, ο ελληνικός λαός έχει δυο επιλογές. Η πρώτη, είναι να στείλει το λογαριασμό σε αυτούς που τα δώσανε και σε αυτούς που τα πήρανε. Η δεύτερη, να πληρώσει ο ίδιος τα χρέη με το αίμα το δικό του και των παιδιών του. Η πρώτη επιλογή απαιτεί θάρρος και πίστη. Η δεύτερη δειλία και κακομοιριά. Προσωπικά, θεωρώ τον εαυτό μου ανόητο να πληρώσω τα χρέη που άλλοι δημιούργησαν και με τον τρόπο που τα δημιούργησαν αλλά θα ήμουν και ανήθικος να μεταφέρω τα βάρη στα παιδιά μου. Αυτή είναι μια μάχη που θα την δώσουμε εμείς και όχι τα παιδιά μας. Γιατί αν περιμένουμε από τα παιδιά μας να κερδίσουν εκεί που χάσανε οι γονείς είμαστε γελασμένοι. Γιατί θα τους έχουμε δώσει το παράδειγμα της δειλίας, της υποτέλειας και της ήττας.
Αλλά όπως είπε και ο Ισοκράτης: «Απ' όλους τους ανθρώπους, οι πιο κακοί και άξιοι της πιο μεγάλης τιμωρίας είναι εκείνοι που για όσα οι ίδιοι είναι ένοχοι έχουν το θράσος να κατηγορούν τους άλλους». Αν εμείς που μέσω της ανοχής μας, είμαστε συνυπεύθυνοι για την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε τι τιμωρία μας αξίζει αν μεταφέρουμε τις δικές μας "αμαρτίες" στα παιδιά μας;
Επιπλέον θα πρέπει να απαιτήσουμε από τους θεσμούς με πρώτο το Δ.Ν.Τ., αποζημίωση για την οικονομική και κοινωνική καταστροφή που προκάλεσαν στη χώρα μας μέσα από τα μνημόνια που μας επέβαλλαν. Και δεν υπάρχει η δικαιολογία από αυτούς ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν εφάρμοσαν τα προγράμματα όπως τα σχεδίασαν αφού για να δώσουν την κάθε δόση έλεγχαν την πορεία της ολοκλήρωσής τους (αξιολόγηση).
Τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας δεν αντιμετωπίζονται με μερεμέτια. Κατά τα πρότυπα του πολέμου χρειάζονται ορθόδοξα και ανορθόδοξα οικονομικά μέτρα. Τεράστια μείωση της άμεσης και έμμεσης φορολογίας π.χ. ενιαίος συντελεστής Φ.Π.Α. 10-12%, κατάργηση των φόρων περιουσίας που σκοπό έχουν την αρπαγή της περιουσίας των πολιτών, οριστική αντιμετώπιση των κόκκινων δανείων, επανασύνθεση των εργασιακών συνθηκών εργασίας, επανένταξη των οικονομικά αποκλεισμένων ανθρώπων και επιχειρήσεων στην παραγωγική δραστηριότητα, λύση του ασφαλιστικού προβλήματος, ίσα εργασιακά δικαιώματα ανάμεσα στους εργαζόμενους στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα (εξίσωση μισθών προς τα πάνω) κλπ.
Διαβάζοντας κάποιος το παρόν άρθρο σίγουρα θα του δημιουργηθούν εύλογα ερωτήματα για θέματα που είτε δεν αναλύθηκαν λεπτομερώς είτε δεν θίχτηκαν καθόλου π.χ. τραπεζικός τομέας, αντιμετώπιση συναλλαγματικού προβλήματος, θέση της Ελλάδος στη γεωπολιτική σκακιέρα, διεθνείς συνεργασίες κλπ. Από τη μια μεριά στόχος ήταν να μην κουραστεί ο αναγνώστης και από την άλλη μεριά άποψη μου είναι ότι σε ένα χώρο παγκόσμιων ανταγωνισμών και στην μειονεκτική θέση στην οποία βρίσκεται η χώρα μας, έχει περισσότερες πιθανότητες επιβίωσης εάν παίξει με κλειστά χαρτιά.