που είχε συνάψει με την βελγική τράπεζα Societe Commerciale de Belgigue. Η κυβέρνηση του Βελγίου προσέφυγε στο Διαρκές Δικαστήριο Διεθνούς Δικαίου κατηγορώντας την Ελλάδα ότι αθετεί τις δανειακές της υποχρεώσεις. Η ελληνική πλευρά υποστήριξε ότι αδυνατεί να εκπληρώσει τις δανειακές της υποχρεώσεις, διότι δεν μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τον λαό και την χώρα και ότι οι πόροι της πατρίδας είναι ανεπαρκείς για να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις και προς τους δανειστές και προς τον λαό. Η απόφαση αυτή του Δικαστηρίου (υπέρ της Ελλάδας) δημιούργησε νομικό προηγούμενο, στο οποίο κατέφυγαν αργότερα και άλλοι, όπως ο πρόεδρος της Αργεντινής Νέστορ Κίχνερ, που διέγραψε μονομερώς το 75% του δημόσιου χρέους της χώρας του. Το ίδιο έκαναν η Ρωσία, το Εκουαδόρ. Αν θα το κάναμε σήμερα εμείς ; Ε, δεν έχουμε...δικτατορία.».
Γίνονται αυτά τα πράγματα σήμερα ; Μήπως όμως είναι ακόμη ευκολότερα για την πατρίδα μας, για λόγους «εγγύτητας»,αφού εμείς είμαστε μέσα στην ευρωπαϊκή οικογένεια ;
Ας μας απαντήσει κάποιος «ειδικός» ανώνυμος η επώνυμος. Γιατί όλοι οι μη ειδικοί ψάχνουμε τρόπους στην καθημερινότητά μας να αμυνθούμε στα μέτρα των δανειστών μας, που ως Χάρυβδη απειλούν να μας κατασπαράξουν.
Μήπως η καλύτερη άμυνα, όπως ειπώθηκε, είναι η επίθεση ; Τι φοβούνται οι υπεύθυνοι και αρμόδιοι ;

.