και σε άλλο κόμμα καταλήγουν. Κάποτε κάνουν μια μικρή στάση, ανεξαρτοποιούμενοι τάχα και μετά από «ώριμη  σκέψη, καταλήγουν στο νέο τους κόμμα. Εχει κανείς καμιά αμφιβολία ότι είχαν από καιρό  λάβει τις ανάλογες υποσχέσεις και ταξίματα; Το ωραίο είναι ότι προσκαλούν και τους πρώην ψηφοφόρους τους να συσπειρωθούν στο νέο τους κόμμα.

Δεν θα τους πω προδότες γιατί διαθέτουν ιδέες και αξίες, τις οποίες είτε απο απειρία είτε από επιπολαιότητα, είτε από καιροσκοπισμό, είτε από συγκυριακό συμφέρον, επέλεξαν λάθος πολιτικό φορέα να εκφρασθούν. Ομως εκτέθηκαν δημόσια, παραπλάνησαν τους ψηφοφόρους τους και χωρίς να τους ρωτήσουν, κάνουν άλλη επιλογή και με θράσος τους καλούν να τους ακολουθήσουν στο νέο φορέα. Θα περίμενε κανείς να βρούν το πολιτικό θάρρος να πουν γιατί διαφωνούν με το πολιτικό τους φορέα που πολιτεύτηκαν και με τη σημαία του εκλέχτηκαν και είτε να παραιτηθούν, είτε να μείνουν ανεξάρτητοι και να έχουν την προσωπική τους άποψη. Αυτό όμως το πήγαινε – έλα, μοιάζει με πολιτικό τουρισμό και πολιτικούς τουρίστες και σαλτιμπάγκους η πολιτική ζωή του τόπου έζησε πολλούς.

Αλλά και το νέο κόμμα που τους δέχεται; Τους χθεσινούς πολιτικούς αντιπάλους που τους σφιχταγκαλιάζει σαν φίλους και συνεργάτες;

Ο Φίλιππος Β’ της Μακεδονίας πριν πολλούς αιώνες δίδαξε με την πολιτική του στάση το πολύ απλό: Ευνοούσε την προδοσία, αλλά όταν τέλειωνε η δουλεία του, σκότωνε τον προδότη, με το επίσης απλό σκεπτικό ότι : αφού αυτός σήμερα πρόδωσε την πατρίδα του, αύριο θα προδώσει και μένα.

Ετσι λοιπόν αρκετοί βουλευτές και ευρωβουλευτές ανεξαρτοποιήθηκαν, έγραψαν στα παλιά τους παπούτσια τα κόμματα, που τους έθεσαν κάτω από την ομπρέλα τους και άλλοι έφθασαν στο σημείο να ενταχθούν σε άλλα κόμματα κι άλλοι έμειναν ανεξάρτητοι υποστηρίζοντας τις δικές τους και μόνο απόψεις.

Κοινό χαρακτηριστικό όλων ότι, ως άλλοι γενίτσαροι, καταφέρονται κατά των πρώην κομμάτων τους που τους ανέδειξαν, απολαμβάνοντας ταυτόχρονα τα προνόμια του βουλευτή ή του ευρωβουλευτή, ενισχύοντας το λαϊκό χαρακτηρισμό όχι ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ, αλλά ΒΟΛΕΥΤΕΣ