Υποτιμούν τη νοημοσύνη του κόσμου και εκθέτουν όσους συμμετέχουν, είτε πρόκειται για τις κυβερνητικές κουστωδίες (πολυμελείς και κοστοβόρες) είτε πρόκειται για τους καλεσμένους φορείς. Πρώτα από όλα για μεν την κυβέρνηση και τον κρατικό μηχανισμό αποτελούν ομολογία ανικανότητας και ανυπαρξίας ενδιάμεσων δομών. Είναι ανάγκη να «κατεβεί στο λαό» ο ίδιος ο πρωθυπουργός για να δει και να «λύσει» τα προβλήματα ως μεσσίας; Δεν υπάρχουν Υπηρεσίες, κρατικά στελέχη και πολιτικοί προϊστάμενοι που πληρώνονται για να κάνουν αυτή τη δουλειά, δηλ. για να «αφουγκράζονται» τα αιτήματα, να τα μεταφέρουν προς τα πάνω και να «δρομολογούν λύσεις προς τα κάτω»; Για ποια «αμφίδρομη επικοινωνία» κοινωνίας και κράτους κόπτονται τόσα χρόνια αριστεροί και δεξιοί;
Τα ίδια βέβαια επικοινωνιακά τρυκάκια με τους φορείς εφαρμόζουν και τα στελέχη της εκάστοτε αντιπολίτευσης, αρχηγοί, υπαρχηγοί και σκιώδεις υπουργοί: Ακούν τα χιλιοειπωμένα αιτήματα και - στο … καπάκι - μοιράζουν υποσχέσεις και ακάλυπτες επιταγές.
Αμ και οι φορείς… Τι σέρνονται σε αυτή τη φιέστα; Τι επιπλέον έχουν να πουν στους κυβερνητικούς αξιωματούχους από αυτά που γράφουν στα υπομνήματά τους και αραχνιάζουν στα υπουργικά συρτάρια χωρίς απάντηση ; Δεν το θεωρούν προσβολή να τους καλούν να πουν ξανά και ξανά το ίδιο «ποίημα».
Όμως, τι διαφορετικό θα μπορούσε να γίνει και φέτος σε μια «Διεθνή Έκθεση» όπου το κύριο «προϊόν» που εκτίθεται είναι το πολιτικό προσωπικό όλων των βαθμίδων με τους παρατρεχάμενους που κάνουν τουρισμό με τα λεφτά του φορολογούμενου πολίτη. (Ο πρόεδρος των ξενοδόχων Θεσ/νίκης το είπε περιχαρής προχτές: «Κάθε φορά που έχουμε άρωμα εκλογών κατεβαίνει πολύ πράμα στη ΔΕΘ»)
Και τι εμπορικό – παραγωγικό μήνυμα να εκπέμψει αυτή η ΔΕΘ που την έχουν εκτροχιάσει ανεπίτρεπτα. Πρόκειται για παγκόσμια πρωτοτυπία, αφού το ενδιαφέρον δεν επικεντρώνεται στο περιεχόμενο και το χώρο της Έκθεσης, αλλά μετακομίζει εκτός αυτής, είτε στην πολιτική πασαρέλα είτε σε όσους διαδηλώνουν επί παντός επιστητού, χωρίς καμιά κοινή συνισταμένη: Οι αγρότες των μπλόκων ομού με το .. αντίπαλο σωματείο αστυνομικών με τα επιδόματά του, οι διαδηλωτές του Μακεδονικού, εθνικιστές και μη, με συνδιαδηλωτές -αλλά σε απόσταση .. ασφαλείας- τους αντιεξουσιαστές («προδότες» γαρ ως διεθνιστές), οι συνδικαλιστές όλων των χρωμάτων, αλλού οι «ταξικοί» κι αλλού οι … σκέτοι, διάφοροι φίλαθλοι αιτούντες διαγραφή χρεών των ΠΑΕ (τουτέστιν φόρτωμα στις πλάτες των φορολογούμενων), κλπ κλπ.
Όσο για τα ΜΜΕ κινούνται στο ίδιο μήκος κύματος. Συντηρούν το ενδιαφέρον εκτός των τειχών της ΔΕΘ, προβάλλοντας τα πιο θορυβώδη μπλοκ και διογκώνοντας κάθε επεισόδιο που προοιωνίζει και προκαλεί η παρουσία 5000 αστυνομικών, εγχώριων και ξένων. Από την άλλη, ελάχιστες είναι οι αναφορές των ΜΜΕ σε καινοτόμα παραδείγματα από το χώρο της πραγματικής οικονομίας που φιλοξενεί η ΔΕΘ.
Δεν ξέρω άλλες διεθνείς εκθέσεις που γίνονται σε τέτοιο κλίμα και … ντεκόρ. Κι αν υπάρχουν μερικές, δεν μας φτάνουν σε ένταση και υπερβολή. Είναι μήπως ελληνική συνταγή και μάλιστα «παραδοσιακή»; Ούτε αυτό ισχύει. Η ΔΕΘ έχει ζωή 92 ετών, αλλά η σημερινή εικόνα της άρχισε να διαμορφώνεται πριν 2-3 δεκαετίες, αποτελώντας «φρούτο» της ύστερης μεταπολίτευσης.
Τι να πούμε … Είναι λυπηρό που η ΔΕΘ έχει πάρει τέτοιο δρόμο. Ας ελπίσουμε ότι σύντομα θα ανακτήσει τον κύριο χαρακτήρα της ως εμπορικός – παραγωγικός θεσμός και θα πάψει να είναι πολιτικός …νιάημερος !
