Οι τρεις δικαστές-διαιτητές κοινής αποδοχής μεταξύ της Γαλλικής Thales και του Ναυτικού της Ταϊβάν είχαν καταδικάσει την πρώτη για καταβληθείσα ποσά (μίζες) σε διαμεσολαβητές για την πώληση των έξι φρεγατών στο ναυτικό της κινεζικής νήσους κατά παράβαση της σύμβασης, η οποία ονομάζεται "Μπράβο": στο άρθρο 18 της εν λόγω σύμβασης απαγορεύεται ρητά η χρηματοδότηση "ενδιάμεσων" υπό ποινή της επανόρθωσης των καταβληθέντων κεφαλαίων στην κυβέρνηση της Ταϊβάν. Ο συνήγορος του ναυτικού της Ταϊβάν είχε εκτιμήσει το συνολικό ύψος των μιζών μεταξύ 800 εκατομμύρια και 1 δις δολάρια, ενώ η Thales είχε το είχε εκτιμήσει σε 630 εκατομμύρια ευρώ, συμπεριλαμβανομένων των τόκων.

Το δίδαγμα που θα πρέπει να πάρουμε από αυτήν την ιστορία έχει να κάνει με τoν άμεσο συσχετισμό των μιζών που καταβληθήκαν προς τρίτους από την Γερμανική HDW για την πώληση των 4 γερμανικών υποβρυχίων τύπου 214 στο πολεμικό ναυτικό και οι οποίες σύμφωνα με το πόρισμα του ΣΔΟΕ ανέρχονται σε 120 εκ. ευρώ και έχουν ήδη αναγνωριστεί από την ίδια την Γερμανική HDW (δες σχετικό άρθρο της Καθημερινής). Το ερώτημα που τίθεται σε αυτήν την περίπτωση υπάρχει ανάλογη ποινική ρήτρα στην υπογεγραμμένη του 2000 σύμβαση με την γερμανική HDW όπως υπήρχε και στην σύμβαση της πρώην THOMSON και νυν THALES με το ναυτικό της κινεζικής νήσους; Εαν η απάντηση είναι ναι τότε το ελληνικό ναυτικό διαμέσου της Ελληνικής κυβέρνησης θα πρέπει να προσφύγει στην δικαιοσύνη κατά της γερμανικής HDW και να ζητήσει την αποπληρωμή αυτού του ποσού

Stavros Melachroinos, PhD*
Chief Scientist in GNSS, SGT Science Division

mailto: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.