για τη σχέση μεταξύ ωρών εργασίας και της ανταγωνιστικότητας.

Η πρώτη από τις μελέτες (Flash Economy n° 401 http://cib.natixis.com/research/economic/publications.aspx ) δείχνει ότι οι Ευρωπαίοι του Νότου εργάζονται πολύ περισσότερο από τους Γερμανούς. Ο ετήσιος χρόνος εργασίας είναι 2 119 ώρες στην Ελλάδα, στην Ισπανία, 1,554 ώρες στη Γαλλία 1 654 ώρες και μόνο 1 390 στη Γερμανία. Ομοίως, και ανεξάρτητα από τις διαφορές στη νομοθεσία για τη νόμιμη ηλικία συνταξιοδότησης, η αποτελεσματική μέση ηλικία συνταξιοδότησης είναι το σχεδόν η ίδια στη Γερμανία (62.2 έτη) και Ισπανία (61,5), την Πορτογαλία (62,6) ή την Ελλάδα (61,5). Μόνο η Γαλλία (60 ετών) εξακολουθεί να υστερεί. Ο διευθυντής της έρευνας για οικονομικές μελέτες του Natixis κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το οικονομικό πλεονέκτημα της Γερμανίας νότια των χωρών της ζώνης του ευρώ, επομένως, δεν είναι ο χρόνος εργασίας.

Οι Γερμανοί, αυτός επιμένει, εργάζονται πολύ λιγότερο, και όχι πιο εντατικά από τους Λατίνους (των οποίων η παραγωγικότητα είναι σε γενικές γραμμές συγκρίσιμη με αυτήν των Γερμανών συναδέλφων τους). Οι λόγοι για την γερμανική αποδοτικότητα, αναλύει ο κ. Artus, πρέπει να αναζητηθούν αλλού: στην μεγαλύτερη προσπάθεια για τεχνολογική καινοτομία και στο υψηλότερο ποσοστό αποταμιεύσεων των νοικοκυριών έναντι των επιχειρήσεων. Ωστόσο, το κόστος της εργασίας δεν δημιουργεί διακρίσεις σε σχέση με άλλες χώρες (εκτός με τη Γαλλία, όπου το ωρομίσθιο στη βιομηχανία είναι 33.7 ΕΥΡΏ έναντι 30,2 στη Γερμανία), αλλά ούτε και στην ποιότητα του εργατικού δυναμικού (εκτός από την Ιταλία και την Πορτογαλία).

Επιπλέον, σε μια δεύτερη μελέτη, που επίσης δημοσιεύθηκε στις 30 Μαΐου (Flash Economy n° 403 http://cib.natixis.com/research/economic/publications.aspx), ο οικονομολόγος εξετάζει τις επιπτώσεις της φορολογίας στο ποσοστό απασχόλησης και στο ποσοστό ανεργίας. Από μια εμπειρική ανάλυση της κατάστασης των 20 χωρών του ΟΟΣΑ, αποδείχνει ότι μόνο δύο φόροι εμφανίζονται να έχουν σημαντικές αρνητικές επιπτώσεις για την κατάσταση στην αγορά εργασίας: το κοινωνικό κόστος των εργοδοτών και ο οριακός συντελεστής του φόρου εισοδήματος. Σε μια κοινή δήλωση με τίτλο "ανταγωνιστικότητα: υπέρβαση των ιδεολογικών προσεγγίσεων Compétitivité : dépasser les approches idélogiques", η οποία δημοσιεύτηκε στις 8 Ιουνίου, τρεις συνδικαλιστικές οργανώσεις των εργοδοτών (CGPME, Medef, UPA) και τρεις συνδικαλιστικές οργανώσεις των εργαζομένων (CFDT, CFTC, CFE - CGC) αναγνώρισαν για πρώτη φορά ότι τίθεται στη Γαλλία το ζήτημα της δομής των υποχρεωτικών εισφορών οι οποίες βαραίνουν περισσότερο από αλλού, τους παράγοντες της παραγωγής, και ιδίως την εργασία.

"Μια πραγματική συζήτηση σχετικά με τους τρόπους χρηματοδότησης της κοινωνικής προστασίας είναι πρέπει να γίνει". "Ένας προβληματισμός εις βάθος σχετικά με μια νέα ανακατανομή μεταξύ του τι θα πρέπει να καταβάλλεται από την εθνική αλληλεγγύη (εθνικός φόρος) και τι πρέπει να υποστηρίζεται από την επαγγελματική αλληλεγγύη (κοινωνικές εισφορές εργοδοτών και εργαζομένων), θα ήταν μάλλον μια πίστα για εξερεύνηση". Προσθέστε ότι συνυπογράφοντες της παρούσας δήλωσης, ανακινούν το κόκκινο πανί στον κοινωνικό ΦΠΑ

Stavros Melachroinos, PhD*
Chief Scientist in GNSS, SGT Science Division
mailto: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.