που θα του αφήσει κέρδος , έστω μακροπρόθεσμα. Δεν χωρούν συναισθηματισμοί , αλλά κυριαρχεί η ψυχρή λογική της συμφέρουσας με προοπτική επένδυσης. Αυτό επιτάσσει η κοινή λογική και όσοι ασχολούνται με το επιχειρείν δεν είναι ούτε αιθεροβάμονες , ούτε λειτουργούν συναισθηματικά , επειδή είναι Πατριώτες και επενδύουν γιατί αγαπούν την Πατρίδα , η ιστορία το έχει αποδείξει περίτρανα.
Θα αναφέρω ένα παράδειγμα : Επιχειρηματίας : σε οικόπεδο δικό του ή που μπορεί να αγόρασε και κατασκεύασε εγκαταστάσεις κατά κύριο λόγο με τραπεζικό δανεισμό κι έκανε μια βιώσιμη ζηλευτή επιχείρηση , που απασχολούσε το ανάλογο εργατικό δυναμικό.Οι δου- λειές πηγαίνανε καλά,η επιχείρηση ανταποκρίνονταν στις υποχρεώσεις της ( δάνεια,προσω-πικό , κόστος λειτουργίας κ.λ.π ) κι ερχόταν Χριστούγεννα και Πάσχα , που οι επιχειρηματίες δεν έκαναν Χριστούγεννα και Πάσχα , γιατί δε περίσσευε. Ηρθε η κρίση το 2009,οι δουλειές μειώθηκαν , το προσωπικό απολύθηκε , τα δάνεια δεν πληρώθηκαν και νέα δε δόθηκαν , οι υποχρεώσεις στην Εφορία και στα ασφαλιστικά Ταμεία αυξήθηκαν και το συνολικό χρέος της επιχείρησης διογκώθηκε Με δεδομένο ότι στην περίοδο της κρίσης αυξάνονται οι επι-χειρηματίες , που γίνονται λιγότεροι και πλουσιότεροι κι αυξάνονται οι μικροί και μεσαίοι που γίνονται περισσότεροι και φτωχότεροι, είμαστε στο σήμερα και στις 7 Ιουλίου 2019 κα-λείται ο μέσος επιχειρηματίας της παραπάνω επιχείρησης με την οικογένειά του να αποφα-σίσει.Τί θα κάνει ; Μπορεί να πιστέψει ότι : α) θα ανοίξουν οι κάνουλες των Τραπεζών να τον χρηματοδοτήσουν , όπως παλιά ; β) Θα τον απαλλάξουν τα Ασφαλιστικά Ταμεία και η Εφορία από τις προσαυξήσεις που του επέβαλλαν στη διάρκεια της κρίσης ; ή θα προχωρή-σουν σε ένα γενναίο κούρεμα των οφειλών του ; δ) Θα ενισχυθεί το εισόδημα των μισθω-τών , συνταξιούχων , μικρομεσαίων και αγροτών ( η κύρια πελατεία τους ) για να κινηθεί η αγορά και να αυξηθεί η παραγωγικότητα; Ποιός μπορεί να εγγυηθεί για όλα τα παραπάνω; Το πρόβλημα δεν είναι να εγγυηθεί ή να υποσχεθεί κάποιος που αποδείχτηκε ότι και αφε-ρέγγυος είναι και ανυπόληπτος, όταν κυβέρνησε από το 2004 μέχρι το 2014. Τωρα ανακά-λυψε το μαγικό ραβδί της ανάπτυξης , χωρίς να καθορίζει ανάπτυξη για ποιόν ; Για τον επιχειρηματία της κατηγορίας που αναφέρω παραπάνω ; ή για τον επιχειρηματία Σείχη του Κατάρ ή τον Λάτση ή τον Ιβάν που αγόρασε τη ΣΕΚΑΠ , που απαλλάχτηκε από τα χρέη και την πούλησε στους Ιάπωνες ; Η κρίση εξακολουθεί να υπάρχει,οι « λύκοι » παραμονεύουν, καιροφυλακτούν και βάζουν τους « τσομπάνηδες » που αυτοί προτιμούν ( την όποια πολι- τική εξουσία ) να φυλάξουν και να κατευθύνουν τα « πρόβατα » ( εμάς τους πολίτες ). Η μείωση των φορολογικών συντελεστών από μόνη της δεν μπορεί να επιφέρει την ανάπτυ-ξη ( όχι ότι είναι κακή ), ακόμη κι όταν οι φορολογικοί συντελεστές ήταν χαμηλοί πάλι φο-ροδιαφυγή και φοροαποφυγή υπήρχε. Ομως οι πολίτες έχουν μια δυνατότητα : Να ορθώ-σουν το ανάστημά τους , να συμμετάσχουν ενεργά στον προεκλογικό αγώνα, να σηκωθούν από τον καναπέ, να πάνε στην κάλπη και να αναλάβουν τη δική τους προσωπική ευθύνη για το χθές , το σήμερα και το αύριο , όλοι είμαστε συνυπεύθυνοι και αλληλέγγυοι , ανάπτυξη με μαγικό ραβδί δεν μπορεί να υπάρξει. Αποχή από την κάλπη που μπορεί να φθάσει το 50% δεν νοείται για υπεύθυνους πολίτες.
