Επικοινωνία

Μπορείτε να στείλετε το κείμενο σας στο info@vetonews.gr & veto910@otenet.gr. Τηλ. 6947323650 ΓΕΜΗ 165070036000 On Line Media 14499

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
Σάββατο, 16 Ιουλίου 2011 05:13

Μένω, παλεύω, ονειρεύομαι…

Μένω, παλεύω, ονειρεύομαι…του Γιώργου Αράπογλου

Τι κάνει κανείς στην Ελλάδα της κρίσης; Έλα ντε. Αυτό είναι το ερώτημα. Ζει ή επιβιώνει; Μένει ή φεύγει; Κι αν μείνει τι θα κάνει; Κι αν φύγει, που θα πάει; Να που ένα ερώτημα γεννά ακόμα περισσότερα. Άλλα απαντώνται εύκολα, άλλα όχι.

Κοιτάς στον καθρέφτη και απευθύνεσαι στο είδωλό σου: «Αλήθεια, τι κάνω εγώ στην Ελλάδα της κρίσης;». Τις απαντήσεις τις ξέρεις, αλλά μέχρι τώρα δεν τις είχες ταξινομήσει στο μυαλό σου. Προσπάθησε τώρα να τα βάλεις σε μια τάξη.

Πρώτα από όλα, κάνω υπομονή. Μπορεί για τους Έλληνες η αρετή αυτή να είναι άγνωστη, αλλά στη δεδομένη φάση είναι προϋπόθεση. Βεβιασμένες επιλογές και κινήσεις πανικού δεν ωφέλησαν ποτέ κανένα. Εξετάζω την κατάσταση, ελέγχω τις επιλογές μου και κινούμαι με αργές – όχι, όμως, ράθυμες – κινήσεις.

Παλεύω. Προσπαθώ, αγωνίζομαι. Κυνηγώ κάθε ευκαιρία κι αν αυτή δεν εμφανίζεται, προσπαθώ να τη δημιουργήσω. Κάνω δύο δουλειές κι αν χρειαστεί θα κάνω και τρίτη. Άλλωστε, δεν έχω πληρωθεί ακόμα από καμία και παρόλο που με αγχώνει γιατί οι ανάγκες δε σταματούν, δεν το βάζω κάτω. Συνεχίζω την προσπάθεια με αισιοδοξία.

Μελετώ, σχεδιάζω, προσπαθώ να προγραμματίσω. Χρειάζομαι ένα «Plan B» σε περίπτωση που τα πράγματα στραβώσουν και πάλι. Να δω τότε τι θα μπορώ να κάνω. Οι επιλογές είναι περιορισμένες, η θέληση μεγάλη, η επιθυμία ακόμα μεγαλύτερη.

Μένω για να παλέψω. Καμία δυσκολία δεν είναι ικανή να με διώξει μακριά από τον τόπο μου. Δεν είμαι Ελληνάρας, δεν είμαι πατριδολάγνος, δεν είμαι εθνικιστής. Γουστάρω που γεννήθηκα εδώ, είναι το σπίτι μου, ο τόπος που μεγάλωσα, που βρίσκεται η οικογένειά μου – κι αυτή που θα δημιουργήσω σε πείσμα των κακών καιρών – εδώ είναι το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον μου. Δεν θα τον αφήσω να βυθιστεί, δεν θα βυθιστώ μαζί του.

Κάνω και λάθη. Ποτέ κανένας δεν ήταν αλάνθαστος. Οι καιροί δυσκόλεψαν. Οι απαιτήσεις – δυσανάλογες πάντα σε σχέση με τις υποχρεώσεις – των εργοδοτών διαρκώς αυξάνονται. Η πίεση μεγαλώνει οι αντοχές υποχωρούν, η κρίση αποδυναμώνεται. Γίνεσαι «μηχανή», χάνεις την ανθρώπινη φύση σου, ΠΡΕΠΕΙ να αποδώσεις. Και πολλές φορές δεν τα καταφέρνεις. Κάνεις ανόητα λάθη που υπό άλλες συνθήκες δεν θα έκανες. Η αξία σου αμφισβητείται, η πορεία σου μέχρι σήμερα επίσης. Καλείσαι να απολογηθείς διαρκώς και το χειρότερο είναι ότι δεν έχεις κάτι να πεις. Πλέον είσαι αναλώσιμος. Ευκαιρίες δεν υπάρχουν, ένα ακόμα λάθος και η πόρτα έχει ανοίξει. Πρέπει να το αντιμετωπίσεις κι αυτό.

Άρα φτιάχνω και γερό στομάχι. Πως αλλιώς θα αντέξεις τόση πίεση. Όλοι σε βάλλουν και είσαι στη μέση. Και πρέπει να αντέξεις. Δεν έχεις επιλογή. Η εναλλακτική είναι να αρρωστήσεις, να χάσεις τα μαλλιά σου, τα λογικά σου. Α, όχι. Αυτό δεν θα το επιτρέψω. Θα παλέψω και θα αντέξω.

Και πάνω από όλα. Η κρίση δε θα με σταματήσει να ονειρεύομαι. Αυτό δεν μπορεί να μου το φορολογήσει κανείς. Κι όποιος θέλει, ας έρθει να μου ζητήσει δικαιώματα.

Συμπερασματικά; Τι κάνω στην Ελλάδα της κρίσης; Προσαρμόζομαι και πολεμώ. Κι αν ηττηθώ, θα έχω πέσει μαχόμενος. Αν τα καταφέρω, η νίκη θα είναι Πύρρειος, αλλά θα δημιουργήσει στέρεες βάσεις για ένα νέο ξεκίνημα.

Πάνω από όλα, όμως, αρνούμαι να ξεπουλήσω τα όνειρά μου. Άνθρωπος χωρίς όνειρα δε μπορεί να επιβιώσει. Και μεταξύ μας… δεν δέχομαι να μην τα καταφέρω…

πηγή: nooz.gr


Τελευταία τροποποίηση στις Σάββατο, 16 Ιουλίου 2011 05:22