Στα οργανωμένα κράτη όταν μειώνεται ο πληθυσμός (θάνατοι είναι περισσότεροι από τις γεννήσεις) υπάρχει ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ. Εάν το πρόβλημα δεν αντιμετωπισθεί τότε έχουμε σταδιακή συρρίκνωση και τελικά εξαφάνιση του πληθυσμού των γηγενών. Στην κατάσταση αυτή βρίσκεται σήμερα η χώρα μας.
«Σύμφωνα με τα δημογραφικά στοιχεία που συγκέντρωσε η ΕΛΣΤΑΤ από τα ληξιαρχεία και τις δημοτικές αρχές, οι γεννήσεις στην Ελλάδα το 2018 ανήλθαν σε 86.440 (θάνατοι 120.297) καταγράφοντας μείωση 2,4% σε σχέση με το 2017, που οι γεννήσεις ήταν 88.553».
«Η πληθυσμιακή γήρανση είναι μια πραγματικότητα που αφορά την Ελλάδα, μιας που είναι ένα από τα τρία κράτη με τον υψηλότερο δείκτη γήρανσης στην ΕΕ. Η πολιτεία και η κοινωνία μας δεν έχουν αναπτύξει την ταχύτητα που χρειάζεται για να αντιμετωπίσουν την τεράστια πρόκληση», επισήμανε, με αφορμή την Τρίτη 1η Οκτωβρίου Παγκόσμια Ημέρα της Τρίτης Ηλικίας, η παθολόγος-γηρίατρος Νατάσσα Κουτσούρη, διευθύντρια του Κέντρου Γηριατρικής Αξιολόγησης που λειτουργεί στο «Ερρίκος Ντυνάν».
Στην περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας τo 2018 καταγράφηκαν 1.820 γεννήσεις έναντι 3.249 θανάτων. Ακόμα και στο νομό Αττικής είχαμε 32.351 γεννήσεις και 39.880 θανάτων.
Θα αντιμετωπίσουμε λέει την υπογεννητικότητα με επιδόματα, γονικές άδειες, ευνοϊκές μεταθέσεις, βρεφονηπιακούς σταθμούς κλπ. Γιατί δεν «πιάνουν τόπο» οι διάφορες παροχές και δεν συγκινούνται οι νέοι να αποκτήσου πολλά παιδιά ; Η υπογεννητικότητα εκτιμώ ότι δεν είναι οικονομικό πρόβλημα για να μπορεί να αντιμετωπισθεί με οικονομικά μέτρα. Δυο παγκόσμιες οικονομικές υπερδυνάμεις η Ιαπωνία και η Γερμανία έχουν σοβαρότατο δημογραφικό πρόβλημα γιατί ;
Σε ποια «αναπτυγμένη» χώρα έχουμε πολλές οικογένειες πολυτέκνων ; Σε ποια αναπτυγμένη χώρα που η επαρχία της ερημώνει έχουμε αυξημένες γεννήσεις ; Όλοι γνωρίζουμε ότι τα χωριά μας ήταν γεμάτα από ζωή μετά το Β παγκόσμιο πόλεμο μέχρι το 1980. Η συνέχεια είναι γνωστή. Εγκατάλειψη επαρχίας και ενίσχυση των αστικών κέντρων. Σε ποια μεγάλα αστικά κέντρα υπάρχουν πολύτεκνες οικογένειες ; Ο κανόνας είναι πολλά παιδιά να κάνουν οικογένειες που ζουν στις αγροτικές περιοχές και επομένως σε χώρες με «ζωντανές» αγροτικές περιφέρειες και χωριά. Υπάρχουν τέτοιες συνθήκες στη χώρα μας σήμερα ; προφανώς όχι.
Το σημερινό κυρίαρχο, παγκόσμια, οικονομικό -παραγωγικό σύστημα που δημιουργεί αστικά κέντρα τέρατα με 20 και πλέον εκατομμύρια κατοίκους, λόγω των επιστημονικών και τεχνολογικών εξελίξεων δεν θέλει πολλά εργατικά χέρια άρα δεν το ενδιαφέρει η αύξηση του πληθυσμού σε εθνικό επίπεδο. Έχει τους αυτοματισμούς του και όταν χρειάζεται, από επιστήμονες πρώτης γραμμής, αθλητές για να διακριθούν στους ολυμπιακούς αγώνες και να υψωθεί η εθνική σημαία, έως καθαρίστριες για τουαλέτες, κάνει εισαγωγή και λύνει την ανεπάρκεια. Αυτό δεν κάνουν όλες οι «αναπτυγμένες» χώρες εδώ και πολλά χρόνια ; Οι φτωχές χώρες και οι πρώην αποικίες «να είναι καλά» και από λαό να φάνε και οι κότες. Αρκεί να διασφαλίζεται η συνέχεια του παραγωγικού συστήματος.
Άρα τι μπορεί να γίνει για να αυξηθεί (σε καιρό ειρήνης φυσικά) ο πληθυσμός σε μια χώρα ;
Πολύ πρακτικά υπάρχουν δυο τρόποι :
Ο ένας είναι γαμ.τε γιατί χανόμαστε, που, όπως αποδεικνύεται από τα στοιχεία, δεν αποδίδει πλέον γιατί στη σημερινή εποχή δεν βρίσκονται πολλές γυναίκες πρόθυμες να κλειστούν για όλη τους τη ζωή στο σπίτι και να γεννοβολούν όσο γενναία επιδόματα και αν παίρνουν.
Ο άλλος είναι να γίνει, οργανωμένη ή όχι δεν έχει σημασία, εισαγωγή από άλλες χώρες. Στη χώρα μας μετά το 1990 ομογενείς και όχι μόνο, πρόσφυγες από τις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ και στη συνέχεια οι οικονομικοί μετανάστες έδωσαν μια ανάσα στο δημογραφικό. Με την οικονομική κρίση όμως μαζί με τις χιλιάδες των ελλήνων άρχισαν να μεταναστεύουν και οι οικονομικοί μετανάστες που μπορεί να ζούσαν στην Ελλάδα για 10- 20 χρόνια. Όπου γης και πατρίς. Οι δάσκαλοι το γνωρίζουν καλύτερα από την μείωση του αριθμού των μαθητών. Άρα χωρίς συνολική οικονομική ανάπτυξη και θετική προοπτική, όταν οι αυτόχθονες κάτοικοι μεταναστεύουν, ακόμη και αν ανοίξουν τα σύνορα, δεν είναι βέβαιο ότι θα έχουμε, αθρόα, είσοδο μεταναστών για μόνιμη εγκατάσταση.
Εκτός από αυτούς τους δυο τρόπους αύξησης του πληθυσμού, αύξηση γεννήσεων ή εισαγωγή (με δύσκολες προϋποθέσεις και οι δύο) δεν βλέπω κάτι άλλο. Όποιος γνωρίζει κάποιον άλλο τρόπο για να αντιμετωπισθεί το δημογραφικό να τον καταθέσει.
Υπάρχει και η σεβαστή άποψη που υποστηρίζουν πολλοί : Κλείνουμε τα μάτια αναπολούμε τους αρχαίους ημών προγόνους προτιμούμε να παραμένουμε «καθαροί σαν λαός» «λίγοι και καλοί». Αυτό μοιραία σημαίνει ότι κάθε χρόνο θα λιγοστεύουμε μέχρι εξαντλήσεως των αποθεμάτων σε μερικές δεκαετίες οπότε έχετε γεια βρυσούλες.
Ποιος θα πάει φαντάρος να υπερασπίσει τα σύνορα ;
Ποιος θα εργάζεται για να πληρώνονται οι συνταξιούχοι και να λειτουργεί το σύστημα υγείας - πρόνοιας ;
Πόσο μπορεί να αντισταθεί μια μικρή χώρα γερόντων σε οποιεσδήποτε πιέσεις από οποιονδήποτε ;
Είναι ερωτήματα προς απάντηση .
