να αντιμετωπίσει τον κορονοϊό, ως ιό που δεν ενέχει «υψηλό κίνδυνο εξάπλωσης»! Η Ευρωπαική Επιτροπή αποφάνθηκε λοιπόν ότι ο κορονοιός δεν φθάνει στο μέγιστο επίπεδο επικινδυνότητας που προβλέπεται στη νομοθεσία για την προστασία των εργαζομένων από αυτόν τον τύπο κινδύνου. Η ΕΕ θεωρεί ότι ο κορονοιός ανήκει μόλις στη 2η ομάδα υψηλότερου κινδύνου για την ασφάλεια των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς και όχι στην 4η, που ζητούσε για παράδειγμα η Ομοσπονδία των Γερμανικών Συνδικάτων.
Σε ευρωπαική οδηγία από το 2000 για την προστασία των εργαζομένων από τους κινδύνους που συνδέονται με την έκθεση σε βιολογικούς παράγοντες κατά την εργασία, η κλίμακα επικινδυνότητας αποτελείται από τέσσερα επίπεδα : Οι λιγότερο επικίνδυνοι ιοί που δεν είναι «πιθανό να προκαλέσουν ασθένειες στον άνθρωπο» ανήκουν στο επίπεδο Ενα. Αντίθετα, η πιο επικίνδυνη κατηγορία (ομάδα 4), εκτός από την πρόκληση σοβαρής ασθένειας, "αποτελεί σοβαρό κίνδυνο για τους εργαζόμενους" και παρουσιάζει "υψηλό κίνδυνο εξάπλωσης στην κοινότητα". Για αυτήν την κατηγορία, "γενικά δεν υπάρχει προφύλαξη ή αποτελεσματική θεραπεία". Σε ποια κατηγορία λοιπόν θα κατέτασσε κάθε λογικός άνθρωπος τον κορονοιό; Εκτός κι αν οι εργαζόμενοι είναι οι αναλώσιμοι παράγοντες στην προσπάθεια αντιμετώπισης της οικονομικής ύφεσης,που θα προκαλέσει η πανδημία! Και δυστυχώς η πρόταση αυτή της ΕΕ ,φαίνεται ότι επικυρώθηκε σε συνάντηση εκπροσώπων από τις 27 χώρες μέλη και την Ελλάδα φυσικά,προκαλώντας την οργή των Ευρωπαικών συνδικάτων .Πρόκειται για μια «αναξιόπιστη απόφαση» η οποία «αδιαφορεί για τους εργαζόμενους, που έθεσαν τη ζωή τους σε κίνδυνο στην πρώτη γραμμή της κρίσης και για τις οικογένειες εκείνων, που πέθαναν από τον ιό»,αναφέρει σε ανακοίνωσή της η Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία Συνδικάτων (ΕΤUC). «Η Επιτροπή στέλνει ένα εντελώς λάθος μήνυμα στα κράτη μέλη», δήλωσε ο Πέρ Χίλμερσον , αναπληρωτής Γενικός Γραμματέας της Συνομοσπονδίας, που εκπροσωπεί 45 εκατομμύρια μέλη από 90 συνδικαλιστικές οργανώσεις σε 38 ευρωπαικές χώρες .
"Η επιστημονική έρευνα δείχνει ότι τα χαρακτηριστικά του κορονοιού δικαιολογούν την ταξινόμησή τους στην ομάδα υψηλότερου κινδύνου, όχι μόνο λόγω της έλλειψης αποτελεσματικής θεραπείας ή εμβολίου, αλλά λόγω του υψηλού κινδύνου των εργαζομένων που έρχονται σε επαφή» τονίζει ο Χίλμερσον . Και φυσικά το θέμα δεν είναι καθόλου θεωρητικό! «Η κατάταξη του Covid-19 στην ομάδα υψηλότερου κινδύνου θα έδινε ισχυρότερη προστασία στους εργαζόμενους σε νοσοκομεία και σε χώρους φροντίδας ηλικιωμένων και σε όλους τους εργαζόμενους που έρχονται σε επαφή με το κοινό. Θα βελτίωνε την επαγγελματική υγεία, αλλά θα ενίσχυε επίσης τη δυνατότητα μείωσης της εξάπλωσης τον ιό, και συνεπώς τη θνησιμότητα, μεταξύ του πληθυσμού.
Φυσικά , μόλις υπάρξει αποτελεσματική θεραπεία ή εμβόλιο, η ταξινόμηση της ομάδας κινδύνου πρέπει να αλλάξει» τονίζει η Ευρωπαική Συνομοσπονδία Συνδικάτων .Καλεί μάλιστα τα κράτη μέλη να αγνοήσουν την απόφαση της Επιτροπής :"Η απόφαση δεν εμποδίζει τα κράτη μέλη να εφαρμόσουν αυστηρότερα μέτρα. Η ETUC καλεί συνεπώς τα κράτη μέλη να ταξινομήσουν τον ιό Covid-19 στην ομάδα υψηλότερου κινδύνου." Φυσικά, η Κομισιόν αρνείται ότι θέλει να επαναφέρει τους Ευρωπαίους στη δουλειά με οποιοδήποτε κόστος. «Η υγεία και η ευημερία των πολιτών μας είναι πρώτη μας προτεραιότητα», αναφέρει, υπενθυμίζοντας την έκδοση ...συμβουλών προς τους εργοδότες για επιστροφή στην εργασία, από τις 24 Απριλίου. Φυσικά! Για τους εργοδότες συστάσεις και συμβουλές! Αλλά για τους εργαζόμενους; Τα συνήθη υποζύγια; Να μην κρυβόμαστε: Μόλις καλοκαιριάσει ,επαναφορά στην εργασία με κάθε κόστος. Και βλέπουμε... Στην Ευρώπη πρέπει να το καταλάβουμε όλοι ότι η κρίση του κορονοιού βάζει ταφόπλακα στον ιστορικό κύκλο του νεοφιλελεύθερου ρεύματος, το οποίο ενσάρκωσαν ο Ρόναλντ Ρέιγκαν και η Μάργκαρετ Θάτσερ στη δεκαετία του `80.
Οπως γράφει στη Liberation ο Ζαν Γκαριγκέ ,καθηγητής Σύγχρονης Πολιτικής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Ορλεάν «η πανδημία έχει κλονίσει τη νεοφιλελεύθερη λογική... Η ιδέα ότι πρέπει να σκεφτόμαστε πάντα ως προς το κέρδος, διαλύεται. Η παγκοσμιοποίηση έρχεται να πλήξει το συλλογικό συμφέρον και να θέσει σε κίνδυνο την ίδια την ύπαρξη των ανθρώπων. Η ιδέα δεν είναι πλέον η προσαρμογή του κράτους πρόνοιας στην παγκοσμιοποίηση, αλλά το αντίθετο. Αυτό που πρέπει να κυριαρχήσει δεν είναι πλέον η λογική της παραγωγικότητας και των κερδών αλλά της δίκαιης διανομής και της κοινωνικής προστασίας. Επιστρέφουν δυναμικά πλέον οι ιδέες της δίκαιης διανομής του πλούτου, της εθνικοποίησης, της προστασίας του πλανήτη...
Όλες αυτές οι ιδέες που περιθωριοποιήθηκαν επανεμφανίζονται ως ένα σημείο καμπής. Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι ο Μακρόν ,τον οποίο ορισμένοι θεωρούν ότι είναι η ενσάρκωση του νεοφιλελευθερισμού, έθεσε ξανά επί τάπητος την έννοια της κυριαρχίας. Παρατηρούμε την αναβίωση μιας πολύ παλιάς ιδέας που αποτελεί μια από τις βάσεις της κοινωνικής σκέψης στη Γαλλία: την αλληλεγγύη...»
o Μιχάληw Ψύλος είναι δημοσιογράφος*
