πηγαίνει στις γαλλικές Αλπεις για σκι. Στη διάρκεια ενός γεύματος σε ένα εστιατόριο μια χιονοστιβάδα φέρνει τα πάνω κάτω. Τα φαγητά πετάγονται προς όλες τις κατευθύνσεις και η γυναίκα ζητάει τη βοήθεια του άνδρα της, καθώς προσπαθεί να προστατεύσει τα παιδιά τους. Ο άνδρας όμως τρέχει για να σώσει τον εαυτό του. Η καταστροφή τελικά δεν επήλθε και μετά την αναστάτωση επικρατεί αμηχανία. Η οικογενειακή ισορροπία έχει διαταραχθεί πλήρως. Η αναπάντεχη αντίδραση του συζύγου προκαλεί την επαναξιολόγηση των ρόλων στον γάμο,που κρέμεται από μια κλωστή,καθώς ο σύζυγος προσπαθεί να επανακτήσει τον ρόλο του αρχηγού της οικογένειας...

Αν βάλουμε τη Γερμανία στη θέση του συζύγου στην ευρωπαϊκή οικογένεια μπορούμε κινηματογραφικά να καταλάβουμε τις εξελίξεις που πυροδότησε ο κορονοϊός στην Γηραιά Ηπειρο. Αρχικά ο πατέρας -Γερμανία έτρεξε να σωθεί μόνος του όταν ενέσκηψε η πανδημία,απαγορεύοντας στις γερμανικές εταιρείες να εξάγουν προστατευτικές μάσκες και ιατρικό εξοπλισμό στις άλλες χώρες μέλη της ευρωπαϊκής οικογένειας. Στην πορεία όμως το Βερολίνο είδε να γιγαντώνεται το αντι-γερμανικό αίσθημα στην Ευρώπη .Η ίδια η ΕΕ άρχισε να αντιμετωπίζει μια εξίσου τεράστια κρίση εμπιστοσύνης ,μια θανατηφόρο χιονοστιβάδα. Και αποφάσισαν να βάλουν νερό στο κρασί τους.Για να διατηρήσουν τα σκήπτρα τους...

Το Βερολίνο -για την ακρίβεια η γερμανική οικονομική ελίτ- υποχρέωσε τώρα μετά από ώριμη σκέψη τους πολιτικούς να δούν το δάσος και όχι το δένδρο: Την μεγάλη αγορά της Ευρώπης για την οποία άλλωστε σχεδιάστηκε η ίδια η Ευρωπαική Ενωση. Η Γερμανία χρειάζεται δραματικά άλλωστε μια νέα αναδιάρθρωση της ευρωπαϊκής οικονομίας σε μια περίοδο που η αντιπαράθεση με τις άλλες δύο παγκόσμιες υπερδυνάμεις -Ηνωμένες Πολιτείες και Κίνα -αναμένεται να λάβει δραματικές διαστάσεις. Οι γερμανικές εταιρείες ελπίζουν βάσιμα ότι θα μπορέσουν να πάρουν την μερίδα του λέοντος στα προγράμματα που θα χρηματοδοτηθούν σε κάθε χώρα .Υπό την αυστηρή εποπτεία της Κομισιόν, να μην το ξεχνάμε αυτό! «Κάθε δισεκατομμύριο δίνει στην επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν λίγη περισσότερη επιρροή στην Ευρώπη. Είναι χρήματα στα οποία η Πρόεδρος της Κομισιόν θα μπορεί να βάλει τη σφραγίδα της, διότι θα διατεθούν μέσω προγραμμάτων της ΕΕ που διαχειρίζεται η Αρχή της»όπως έγραψε η Die Welt. Η ηλεκτροκίνηση των συγκοινωνιών,η πράσινη ενέργεια και η ψηφιακή οικονομία,είναι μερικοί από τους τομείς που οι γερμανικές εταιρείες ετοιμάζονται να ριχθούν στη μάχη,έχοντας τον πρώτο λόγο. Ηλεκτρικά αυτοκίνητα; Η Γερμανία! Ανεμογεννήτριες και Αιολικά πάρκα; Οι πραγματικά ωφελημένοι κατά 70% θα είναι οι γερμανικοί κολοσσοί που τα εξάγουν και κατά 20-25% οι Γάλλοι και οι Ιταλοί που τα λειτουργούν ...

Αυτή είναι η ουσία του δεύτερου κύματος «διάσωσης» της Ευρώπης. Με το πρώτο κύμα «διάσωσης» του 2010, η Γερμανία θέλησε να εδραιώσει την ηγεμονία της με την πολιτική της λιτότητας που επέβαλε στην Ευρώπη.Προκαλώντας όμως μια τεράστια κρίση χρέους ,ενισχύοντας τις διαλυτικές τάσεις στην ΕΕ (Brexit) και ωθώντας τους περισσότερους Ευρωπαίους -δηλαδή τους «πελάτες»- να αντιμετωπίζουν το Βερολίνο με δυσπιστία ,καχυποψία,αν όχι με εχθρική διάθεση. Και αφού το μαστίγιο αποδείχτηκε καταστροφικό για τα ίδια τα γερμανικά συμφέροντα,τώρα το Βερολίνο καταφεύγει στο καρότο... Και το καρότο προς το συμφέρον των γερμανικών επιχειρήσεων θα είναι άλλωστε.Και μάλιστα χωρίς αντιδράσεις,καθώς πέφτει αρκετή στάχτη στα μάτια...

Ο Νόρμπερτ Ρέτγκεν,πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της γερμανικής Βουλής (Bundestag) είναι κατηγορηματικός: Το ευρωπαϊκό ταμείο ανασυγκρότησης θα χρηματοδοτεί μόνο συγκεκριμένα προγράμματα μεταρρυθμίσεων και ότι αυτό θα ελέγχεται επίσης από την Επιτροπή. Μόνο υπό αυτό το πρίσμα θα εξαρτάται πόσα χρήματα θα πηγαίνουν σε μια χώρα» δήλωσε ο Ρέτγκεν σε συνέντευξή του στην γερμανική εφημερίδα Die Zeit. Με απλά λόγια ; Η Κομισιόν θα ελέγχει σε ποιούς τομείς και πόσα χρήματα θα παίρνει κάθε χώρα μέλος από του χρόνου ως το 2027 ! Η κάθε χώρα θα υποβάλει λοιπόν το πρόγραμμά της στις Βρυξέλλες και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα ανάβει πράσινο ή κόκκινο. Γιατί δεν πρέπει να γελιόμαστε! Οι τέσσερις χώρες -δορυφόροι της Γερμανίας ( Αυστρία,Ολλανδία,Δανία,Σουηδία) θα βάλουν πολύ σκληρές προϋποθέσεις για να πούν το ναι σε μια συμβιβαστική πρόταση εκταμίευσης των κονδυλίων. Ο ευρωπαίος επίτροπος Γιοχάνες Χαν δεν θα μπορούσε επίσης να πεί πιο καθαρά: «Δεν πρόκειται για πράξη αλτρουϊσμού,αλλά για επενδύσεις» δήλωσε ο αρμόδιος για τον Προϋπολογισμό της ΕΕ ,αυστριακός επίτροπος σε συνέντευξή του που δημοσιεύτηκε στην El Pais,την Le Figaro και άλλες ευρωπαϊκές εφημερίδες ,κληθείς να σχολιάσει την απόφαση για ευρωπαϊκό πακέτο των 750 δισεκατομμυρίων ευρώ για την μετά τον κορονοϊό κρίση.«Η ΕΕ έπρεπε να διασφαλίσει την ομαλή λειτουργία της ενιαίας αγοράς, όχι μόνο τώρα αλλά και στο μέλλον. Η Αγκελα Μέρκελ δήλωσε πρόσφατα, ότι η Γερμανία είναι η βασίλισσα των εξαγωγών όχι μόνο στην Ευρώπη αλλά και στον κόσμο. Για να συνεχίσει να είναι πρέπει να έχει την αντίστοιχη αγορά. Χωρίς αγορά και χωρίς πελάτες , δεν μπορεί να εξαγάγει τίποτα και νομίζω, ότι η θέση της Γερμανίας δεν είναι απλά ανιδιοτελής. Η χορήγηση επιδοτήσεων πρέπει να θεωρηθεί ως επένδυση στη λειτουργία της ενιαίας αγοράς», δήλωσε ο Γιοχάνες Χαν ,κλείνοντας ταυτόχρονα το μάτι προς τους ηγέτες των χωρών του Βορρά, που επωφελούνται σημαντικά από την εσωτερική ευρωπαϊκή αγορά.

Ο Αυστριακός Επίτροπος προσπάθησε ταυτόχρονα να καθησυχάσει τους «τέσσερις αθλίους» του Βορρά , επισημαίνοντας ότι το σχέδιο ανάκαμψης έχει περιορισμένη διάρκεια για «τέσσερα χρόνια». Το ποιός θα ευνοηθεί πρωτίστως από το ευρωπαϊκό πακέτο ανάκαμψης φαίνεται μάλιστα στην ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα και αποκαλυπτική συνέντευξη που παραχώρησε ο Γάλλος υπουργός Οικονομικών ,Μπρουνό Λε Μέρ στην Le Monde. Ο Λε Μερ παραδέχεται ότι οι γερμανικές επιχειρήσεις ήταν αυτές που ουσιαστικά έσπρωξαν την καγκελάριο Μέρκελ να κάνει στροφή 180 μοιρών και να στηρίξει ένα ευρωπαϊκό σχέδιο ανακάμψης μετά τον κορονοϊό: «Ως προς τη στροφή της Καγκελαρίου έπαιξαν ρόλο αρκετά στοιχεία και πιο συγκεκριμένα, η προτροπή της γερμανικής επιχειρηματικής κοινότητας να αποδεχθούν την αρχή μιας κοινής ευρωπαϊκής απάντησης, καθώς οι γερμανικές εταιρείες παράγουν σε όλη την Ευρώπη και γνωρίζουν, πόσο εξαρτώνται από την καλή οικονομική υγεία των γειτονικών χωρών» τονίζει ο Λε Μερ . Ο Γάλλος υπουργός Οικονομικών προειδοποιεί μάλιστα -και σωστά- ότι «τα χρήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν θα δίνονται για τη χρηματοδότηση των ενοικίων υπουργείων ή γενικότερα των λειτουργικών εξόδων των κρατών μελών» .Που θα κατευθυνθούν τα κονδύλια; «Σε τομείς που πλήττονται σοβαρά από την κρίση, όπως η αυτοκινητοβιομηχανία και η αεροναυπηγική ,ο τουρισμός και να γίνουν επενδύσεις στο νοσοκομειακό σύστημα που πλήγηκε σοβαρά. Πρέπει επίσης να υποστηριχθεί μαζικά η καινοτομία και οι νέες τεχνολογίες χαμηλών εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, έτσι ώστε η Ευρώπη να μην μείνει πίσω από την Κίνα και τις Ηνωμένες Πολιτείες».

Η βορειοευρωπαϊκή ελίτ θα πρέπει να δεί προσεκτικά όμως και την νέα ταινία του Ρούμπεν Εστλαντ ,μέρος της οποίας πρόκειται να γυριστεί και στην παραλία της Χιλιαδού στην Εύβοια. Η ταινία εξελίσσεται σε ένα πολυτελές γιοτ, του οποίου ο καπετάνιος κάποια στιγμή, θέλοντας να εκδικηθεί τους κακομαθημένους επιβάτες του, θα τους σερβίρει ένα υπερβολικά πλούσιο γεύμα, στην διάρκεια μιας σφοδρής καταιγίδας. Οι επιβάτες του πλοίου θα βρεθούν ναυαγοί σε ένα έρημο νησί .Τι συμβαίνει τότε; Η ιεραρχία της εξουσίας αλλάζει ριζικά και το γενικό πρόσταγμα αναλαμβάνει μια μεσόκοπη Φιλιππινέζα καμαριέρα για να επιβιώσει η ομάδα...Μήπως λοιπόν ο καπετάνιος πρέπει να φοβάται την καμαριέρα;

*Ο Μιχάλης Ψύλος ειναι δημοσιογράφος και το αρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Δημοκρατία