Μα τι γυρεύουν οι ψυχές μας ταξιδεύοντας
πάνω σε καταστρώματα κατελυμένων καραβιών…
Τριμμένες από τους δίσκους των φωνογράφων
Δεμένες άθελα μ’ ανύπαρχτα προσκυνήματα
μουρμουρίζοντας σπασμένες σκέψεις από ξένες γλώσσες…
Πως αλλιώς, αν δεν σεβόμαστε τον τόπο, τους ανθρώπους, την προσφορά και τα επιτεύγματά τους, μπορεί να ερμηνεύσει κάποιος την έγκριση από το Υπουργικό Συμβούλιο του master plan Δυτικής Μακεδονίας;
Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς;
Το σχέδιο αυτό και το τι μέλλει γενέσθαι στην περιοχή;
Την απίστευτη δήλωση του Κυβερνητικού Εκπροσώπου κ. Στέλιου Πέτσα για την ορατότητα;
Το ψήφισμα του Περιφερειακού Συμβουλίου Δυτικής Μακεδονίας;
(Αλήθεια ποιος είναι ο ρόλος του Περιφερειακού Συμβουλίου σε μείζονα θέματα που αφορούν τη ζωή των πολιτών και το μέλλον της περιοχής; Τα ψηφίσματα ή οι αξιώσεις από την Κυβέρνηση;).
Την αφωνία των θεσμών και των φορέων της περιοχής;
Την αδιαφορία της κοινωνίας;
Ο Μόνος που έχει σχέδιο (αλλά προς όφελος ποιών άραγε ;)
Είναι ο κ. Μουσουρούλης, ο οποίος στην εισαγωγή του άρθρου του στις 30-11-2020 με τίτλο: «Η Δυτική Μακεδονία και η Μεγαλόπολη μετά τη «μονοκαλλιέργεια» του λιγνίτη – Πρώτες θετικές ενδείξεις» τα είπε όλα. «...Η δε έλλειψη ενδιαφέροντος και η απουσία σχεδίου για την επόμενη μέρα έρχονται να κλείσουν τον κύκλο των παραγόντων που διαμόρφωσαν την ταυτότητα των περιοχών αυτών...»
Υ.Γ.: τέταρτη μέρα αφωνίας.
AΘΑΝΑΣΙΑ ΒΑΚΩΝΑΚΗ-ΧΑΪΔΟΥ
Δικηγόρος, πρώην αντινομάρχης