Ίσως ακούγεται υπερβολικό όμως είναι αλήθεια.
Η προσβασιμότητα όλων στην ηλεκτρονική εκπαίδευση δεν είναι δεδομένη. Δεν έχουν όλοι lap, P.C., tablet∙ όλες τις μέρες, όλες τις ώρες αποκλειστικά διαθέσιμο, προσωπικό ψηφιακό μέσο.
Για ένα υπολογίσιμο ποσοστό εκπαιδευόμενων, σπουδαστών, φοιτητών, σε ποικίλες βαθμίδες, δεν είναι το πιο απλό πράγμα του κόσμου να εγκατασταθεί -και να συνεργαστεί- το Webex, να κοπιαριστεί το link του διδάσκοντα∙ να φτάσει κανείς εν τέλει στην πόρτα της ψηφιακής αίθουσας.
Και βέβαια τα ζητήματα είναι κι άλλα, πολλά. Όπως, ας πούμε, τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας του εκπαιδευτικού υλικού που ανεβαίνει στις πλατφόρμες, ο λόγος τού διδάσκοντα που την ίδια ή κάποια άλλη στιγμή μπορεί να βρεθεί σε, άσχετα με την εκπαιδευτική διαδικασία, ψηφιακά ή αναλογικά περιβάλλοντα.
Εντελώς ψιλά γράμματα.
Η ψηφιακή αίθουσα έχει πολλούς τρόπους να είναι μια sui generis επαυξημένη πραγματικότητα- augmented reality, όπως λέει ο ειδικός όρος.
Κάποια μέρα, στην τάξη, ο Χ. με πληροφόρησε πως “εκπροσωπεί” και την Α., που ήταν αδύνατο να συνδεθεί. Αρχικά, μου φάνηκε μια αστεία δήλωση. Όμως ήταν αληθινά συγκινητική. Ρώτησα “τί εννοείς;”
-“Μου είπε να σας πω ότι υπόσχομαι να της μεταφέρω το μάθημα..”. Θυμήθηκα τότε το μήνυμα της Β., που είχα λάβει πριν λίγες ώρες: “.. ελήφθησαν τα αρχεία και αν λείψουν από κάποιον θα τα μοιράσουμε μεταξύ μας”.
Σε κάθε Open Class - ασύγχρονη εκπαίδευση (κάποτε τελείως όμως), η παρουσία των συμμετεχόντων δηλώνεται κυρίως με τις απαντήσεις τους σε ασκήσεις. Απαντήσεις που θα πρέπει να αναρτούν σε εύλογη προθεσμία για να μη θεωρηθούν απούσες/απόντες.
Ο Μ. μου στέλνει ένα προσωπικό mail και μου γράφει για λογαριασμό της Ε: “Κυρία.. η Ε. δεν έχει lap, ούτε άλλη συσκευή για να στείλει τις απαντήσεις. Ψάχνει τον τρόπο και θα βρει μια λύση.. θα τη βοηθήσω κι εγώ”.
Την επόμενη μέρα, μπαίνω στο Open Class και βλέπω κάτι που θεωρώ -μόνη μου, έτσι θέλω- ήδη κομμάτι της ιστορίας της τηλεκπαίδευσης (!!??): ένα αρχείο JPG, φωτογραφία από κινητό. Το ανοίγω. Μπροστά μου ένα απολύτως επιμελημένο, χειρόγραφο κείμενο δύο σελίδων με τις -άψογες- απαντήσεις των ασκήσεων.
Ένα “χειρόγραφο πρόσωπο” μέσα στα link.
O Θ., αν και μου γράφει mail, είναι κι αυτός ένα “χειρόγραφο πρόσωπο”.
Η απόγνωσή του μπροστά στο άγχος της τηλεκπαίδευσης, μου κόβει τα πόδια:
“Κυρία.. Νομίζω δεν σας έστειλα την άσκηση, την οποία την είχα έτοιμη απο τις 23 Νοεμβρίου πιθανόν ήμουνα ανεπαρκής προς τις υποχρεώσεις μου. Σε περίπτωση που δεν σας την έχω στείλει, αν είναι εφικτό να υπάρχει μια κατανόηση. Για κάθε ενδεχόμενο σας στέλνω και μια φωτογραφία, η οποία αποδεικνύει ότι την είχα έτοιμη από τις 23 Νοεμβρίου. Σε κάθε περίπτωση σας ευχαριστώ για το χρόνο σας ..”
Ακολουθεί ένα αρχείο με τίτλο: image proof, όπου ο Θ. έχει κάνει print screen την ημερομηνία δημιουργίας του αρχείου, την οποία μου επισυνάπτει.
Ο Κ. με διαβεβαιώνει ότι θα μελετήσει οπωσδήποτε το υλικό. Η Γ. μου στέλνει με ηλεκτρονική ευχέρεια τις απαντήσεις της. Θα μπορούσαν να μην το κάνουν, συνοδεύουν ωστόσο την τυπική υποχρέωση με γενναιόδωρες, ευαίσθητες λέξεις -γραμμένες με πλήκτρα πιάνου παρά υπολογιστή- στα λευκά pixels του πεδίου “μηνύματα”: “καλό μήνα με υγεία πάνω απ’ όλα σας εύχομαι”, “να είστε καλά κι ευλογημένη”.
Καταφέρνω και “βλέπω” φευγαλέα τον Α., έτσι όπως διαβάζω το όνομά του στο πεδίο “Εργασίες”. Θυμάμαι τη θέση του στην τάξη, το βλέμμα, το πώς περνάει τα δάχτυλα στα μαλλιά του για να διώξει την κούραση.
Ο Α. είναι νοσηλευτής σε νοσοκομείο αναφοράς. “Λατρεύω τον πολιτισμό, τα μνημεία, την τέχνη, γι’ αυτό ήρθα να παρακολουθήσω το τμήμα, δε σκοπεύω να κάνω κάτι μετά με όλο αυτό..”. Ο Α. είναι γενναιόδωρος, εξαιρετικά σημαντικό για τη δουλειά του.
Κάνει και σε μένα τέλεια δώρα: αυτό το υπέροχο α΄ πρόσωπο και την αντωνυμία, ένα κομμάτι εαυτού που αφήνει στην ηλεκτρονική σελίδα, πριν αναπτύξει την απάντησή του:
“εγώ θα αναλύσω την οινοχόη του Διπύλου”
“..από τη μινωική τοιχογραφία εγώ θα διαλέξω τον ψαρά..”.
Πολλή ομορφιά πίσω από τα τζάμια.
Σπασμένα η άθικτα.
*Η κ. Τζένη Γεωργάκη είναι Δρ Αρχαιολόγος-Διπλ.Ξεναγός, Επιστ. Συνεργάτης Πολυτεχνικής Σχολής Α.Π.Θ.
το κειμενο δημοσιεύθηκε στο https://www.facebook.com/polyxeni.georgaki
