Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. 4752 αιτήσεις. Εγκρίθηκαν 1728 και απορρίφθηκαν 3024.

Το πρόγραμμα είχε προϋπολογισμό 40 εκατ. ευρώ.

Φανταστείτε να διατηρούσε τον αρχικό προϋπολογισμό των 10 εκατ. ευρώ. Θα είχαμε λιγότερες από 500 εγκεκριμένες προτάσεις. Σε αυτό το σημείο θυμηθείτε τι σας λέγανε, θεσμικοί και μη. “Ανεξάρτητα από τη βαθμολογία σας, κάνε μια αίτηση!‘’.

Ας έρθουμε στο σήμερα. Δεν θα έπρεπε να μας προκαλούν καμία έκπληξη τα αποτελέσματα.

Ένα πρόγραμμα που στήνεται εξ αρχής λάθος, νομοτελειακά θα οδηγήσει σε αυτά τα αποτελέσματα.

Το πρώτο και καθοριστικό λάθος είναι ότι επέτρεψαν σε επιχειρήσεις με ΚΑΔ (Κωδικός Αριθμός Δραστηριότητας) που τυπικά ήταν πληγείσες αλλά ουσιαστικά, πολλές από αυτές, ωφελήθηκαν από την πανδημία, να καταθέσουν αίτηση χρηματοδότησης.

Γιατί είναι λάθος; Γιατί η φιλοσοφία της συγκεκριμένης χρηματοδότησης έπρεπε να στοχεύει στη στήριξη των μικρών επιχειρήσεων που παρουσιάζουν ή θα παρουσιάσουν ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΒΙΩΣΙΜΟΤΗΤΑΣ. Δεν είναι ο σκοπός να δώσει, ανεξάρτητα από την οικονομική κατάσταση της επιχείρησης, πίσω τα χαμένα της πανδημίας.

Για παράδειγμα, ένας φούρνος που απασχολεί 25 άτομα, ακόμα και εάν διπλασίαζε το τζίρο και την κερδοφορία του, θα δικαιούταν τη χρηματοδότηση γιατί θα συγκέντρωνε βαθμολογία 25%.

Όπως επίσης θα δικαιούταν τη χρηματοδότηση με 23%, μια επιχείρηση που απασχολεί 8 άτομα προσωπικό και έχει μια ιδανική σχέση τζίρου-καθαρών κερδών για το έτος 2019, ακόμα και αν την επίμαχη περίοδο 10πλασιάζε το τζίρο της. Τέτοιες επιχειρήσεις είναι συνήθως όσες παρέχουν υπηρεσίες, γιατροί, λογιστές, δικηγόροι κτλ.

Από την άλλη μεριά, μια εμπορική επιχείρηση με 1 άτομο προσωπικό, με μια ικανοποιητική σχέση κερδοφορίας-τζίρου για το 2019, η οποία όμως έχασε το 50% του τζίρου της, θα συγκέντρωνε 21% και θα έμενε εκτός.

Από τα παραπάνω προκύπτει το δεύτερο λάθος. Εφόσον το πρόγραμμα στοχεύει στη στήριξη των επιχειρήσεων που επλήγησαν από τον Covid, δεν θα έπρεπε να δίνει το δικαίωμα να καταθέσουν αίτηση όσες επιχειρήσεις είχαν αύξηση τζίρου το επίμαχο διάστημα.

Θα μου πει κάποιος 25 άτομα προσωπικό στις μέρες μας είναι μεγάλη υπόθεση. Δεν διαφωνώ καθόλου. Απλά είναι άδικο να ανταγωνίζονται μεγάλες επιχειρήσεις τις μικρές με τους ίδιους όρους.

Επίσης θα μπορούσε το ποσό των 40.000 ευρώ να μειωθεί τουλάχιστον στο μισό. Τροποποίηση στο ποσό είχαν κάνει και άλλες περιφέρειες. Αυτό γιατί με ένα ποσό της τάξης των 20.000 ευρώ θα μπορούσαν περισσότερες μικρές επιχειρήσεις να καλύψουν μεγάλο μέρος της ζημίας της πανδημίας που θα αφορούσε στην πληρωμή ενοικίων, λογαριασμών ΔΕΚΟ, ρυθμίσεις δημοσίου, έκτακτα έξοδα κτλ καθώς και την επιβίωση του επιχειρηματία που μέχρι δεν ενδιαφέρει κανέναν.

Ας περάσουμε τώρα στις ευθύνες. Υπάρχουν πολιτικές ευθύνες στην Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας; Υπάρχουν στο βαθμό που ένας πολιτικός μπορεί να κατανοήσει τις ανάγκες της αγοράς και να παρέμβει διορθώνοντας τις γραφειοκρατικές αγκυλώσεις των θεοποιημένων “τεχνοκρατών“. Η επίκληση ενός λάθος κεντρικού σχεδιασμού δεν δικαιολογεί κανέναν, πόσο μάλλον στην Δυτική Μακεδονία που η αγορά μετά την δεκαετή κρίση και το τέρας της απολιγνιτοποίησης κινδυνεύει με αφανισμό.

Τέλος, δεν θα ήθελα να σταθώ στους σχολιασμούς σχετικά με τις επιχειρήσεις που εγκρίθηκαν, το κατά πόσο είναι ηθικό, γιατί νόμιμο είναι. Δεν θέλω να σταθώ γιατί πιστεύω ότι μεταφέρουμε τις ευθύνες από το πραγματικό γήπεδο, σε ένα άλλο που θα έχει σαν αποτέλεσμα να φαγωθούμε μεταξύ μας.

Την επόμενη φορά λοιπόν ας είμαστε όλοι πιο σοφοί στις επιλογές μας, γιατί όπως λέμε όλοι εμείς που παλεύουμε καθημερινά σε ένα εχθρικό περιβάλλον “Ουδέν λάθος αναγνωρίζεται μετά την απομάκρυνση από το ταμείο”.

 

*Ο Περικλής Αλειφέρης είναι Οικονομολόγος