Η φετινή χρονιά φαίνεται διαφορετική από τις υπόλοιπες, ίσως και πιο δύσκολη (και πέρσι τώρα που το σκέφτομαι τα ίδια έλεγα, και πρόπερσι...). Ακόμα μερικές αλλαγές προστίθενται στο χώρο της εκπαίδευσης με σκοπό να τη βελτιώσουν και να την ανεβάσουν επίπεδο. Όμως οι μεγάλες αλλαγές που, σωστά επιχειρείται να συμβούν, θέλουν και καλή προετοιμασία, καλή οργάνωση. Σε αυτόν τον τομέα θα υστερούμε για πολύ καιρό ακόμα, από όσο φαίνεται.

Μία από τις αλλαγές που προωθήθηκε ιδιαίτερα φέτος ήταν αυτή για το «ηλεκτρονικό» βιβλίο. Το υπουργείο έκανε μια προσπάθεια να μετατρέψει τα παραδοσιακά χάρτινα βιβλία σε ψηφιακά βιβλία. Δηλαδή θα προμηθεύονταν CD στους μαθητές που θα περιείχαν όλα τα σχολικά τους εγχειρίδια. Η ηλεκτρονική μορφή των βιβλίων περιλαμβάνει θεωρία και ασκήσεις και δίνει τη δυνατότητα στο μαθητή να μαθαίνει μέσω υπολογιστή. Ίσως να είναι και πιο ευχάριστο για κάποιους, πιο βολικό. Για κάποιους ίσως και όχι, αφού ακόμα και σήμερα δεν έχει ολόκληρος ο πληθυσμός πρόσβαση σε ηλεκτρονικό υπολογιστή.

Παράλληλα όμως, θα δίνονταν και τα κλασσικά βιβλία για μία ομαλή μετάβαση στη ψηφιακή εποχή και στα σχολεία. Αμ δε! Ο οργανισμός που ήταν υπεύθυνος εδώ και πολλά χρόνια για την έκδοση των βιβλίων για κάποιο λόγο (συγχωνεύεται; Οικονομικά προβλήματα;) αδυνατούσε να εκτυπώσει βιβλία για τη φετινή χρονιά. Η εκτύπωση άρχισε μέσα στο μήνα Αύγουστο, πολύ αργά σε σχέση με άλλες χρονιές και οι αρμόδιοι λένε πως τα βιβλία θα παραδοθούν Νοέμβριο, ίσως και Δεκέμβριο. Άρα βιβλία καθόλου στον αγιασμό. CD τουλάχιστον; Μπα... ούτε για δείγμα. Στην Κοζάνη τουλάχιστον δεν πήρανε. Αυτά είναι. τα παιδιά χωρίς βιβλία για αρχή.

Ε, δεν πειράζει μέχρι να έρθουν τα βιβλία θα πάρουμε από παλιούς μαθητές, θα βγάζουμε φωτοτυπίες. Ή μήπως ούτε φωτοτυπίες. Από πληροφορίες άκουσα πως και οι φωτοτυπίες θα είναι μετρημένες. Μα καλά και φέτος που δε θα χουν βιβλία τα παιδιά, τι θα γίνει; Από όσα καταλαβαίνω όλοι προσπαθούνε να βρουν τρόπους να μειώσουν τις σπατάλες στο δημόσιο τομέα. Και η παιδεία μας είναι-ακόμα- βασικό κομμάτι του δημόσιου τομέα. Άρα πρέπει να προσέξουμε και την παραμικρή λεπτομέρεια. Ας είναι. Ας κάνουμε υποχωρήσεις. Μέχρι ένα σημείο όμως. Δε γίνεται συνεχώς να κόβουμε από την παιδεία και να ελπίζουμε να αλλάξουμε τα πράγματα. Οι νέοι θα τα αλλάξουν και για αυτό το λόγο χρειάζονται σωστή παιδεία και εκπαίδευση.

Δε θέλω να ξεκινήσω τη χρονιά με απαισιοδοξία και λυπάμαι που το κάνω. Και την αυριανή μέρα θα χτυπήσει το κουδούνι το πρωί για να καλέσει τους μαθητές σε μία ακόμα μέρα στο σχολείο. Και μετά από 12 ολόκληρα χρόνια δε θα είμαι εκεί φέτος! Περίεργο συναίσθημα, δε συμφωνείτε;

Καλή σχολική χρονιά σε όλους, μαθητές, καθηγητές, γονείς.