Κυρίως όμως είναι μια τεράστια πολιτική πρόκληση ενόψει του χαρακτήρα του διαβόητου τάγματος Αζόφ και μια χρονδροειδής προσπάθεια να μπουν όλα στο ίδιο τσουβάλι, με επικοινωνιακούς όρους (από την πλευρά τίνος πρέπει να διερευνηθεί και να απαντηθεί). Η αλληλεγγύη μας στο λαό της Ουκρανίας που μάχεται ηρωικά για την ανεξαρτησία του και την υπεράσπιση της χώρας του είναι αδιαπραγμάτευτη. Ο σεβασμός μας στην εκλεγμένη πολιτική και πολιτειακή του ηγεσία, ανεξάρτητα από πολιτικές διαφορές, επίσης αυτονόητος. Αλλά πέραν τούτου ουδέν. Κανείς να μην ελπίζει ότι με αυτή την αφορμή θα ξεπλυθεί και η διεθνής ακροδεξιά.

Το ερώτημα είναι αν στη Νέα Δημοκρατία είναι ανίκανοι να χειριστούν μια διαδικασία όπως η παρουσία ενός ξένου αρχηγού στη Βουλή και να κάνουν τις κατάλληλες συνεννοήσεις που θα προστατέψουν το κύρος του ανώτατου δημοκρατικού θεσμού στη χώρα ή τόσο αδίστακτοι και απορροφημένοι από μικροκομματικές σκοπιμότητες, που για κάποιον αρρωστημένο λόγο έκριναν ότι η παρέμβαση του τάγματος Αζόφ ήταν προς το συμφέρον τους επικοινωνιακά και επομένως έγινε εν γνώσει τους.

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, είναι θεσμικά απαράδεκτοι και πολιτικά επικίνδυνοι.

 

*Η Δανάη Κολτσίδα είναι Νομικός και πολιτική επιστήμονας. Διευθύντρια του Ινστιτούτου Νίκος Πουλαντζάς και μέλος του Δ.Σ. και Αντιπρόεδρος του δικτύου Transform! Europe