Πρέπει να ορμάμε στο θησαυρό της ομορφιάς με όλη μας τη βάρβαρη απληστία. Να κλέβουμε ηλιοβασιλέματα και χρυσαυγές ν αρπάζουμε περιπάτους και διαδρομές.
Όπως οι πειρατές, να βγαίνουμε στη στεριά των επιθυμιών μας και να κουρσεύουμε ό,τι βρεθεί μπροστά μας πολύτιμα ρόπτρα, ημιπολύτιμα δευτερόλεπτα, ασημένια κηροπήγια και χρυσές στιγμές.
Δεν έχει αξία να φτάσεις στο σταθμό της πόλης και να τρυπώσεις στο βουστάσιο του ύπνο σου κι ας είναι και πολλών αστέρων. Όποια ώρα και να είναι, όσο κουρασμένος και να νιώθεις είναι σαν καταπάτηση ιερού όρκου να πας να ξεραθείς. Ναι μην δικαιολογείσαι κι ας βρέχει κι ας χιονίζει. Πρέπει να περπατήσεις για λίγο σ ένα δρόμο, μια πλατεία ή μια αδιέξοδη ψευδαίσθηση. Πρέπει να κλέψεις κάτι, μια εικόνα, ένα μισάνοιχτο χαμόγελο μια ημιπολύτιμη απόφαση. Πρέπει να εισπνεύσεις με μανία λίγη από την σκόνη, την ατμόσφαιρα της πόλης.
Έχει γυαλίσει το μάτι μας ε…
Με τόσους μήνες εγκλεισμού και πάλι καλά να λέτε.
Μην ακούτε την αχόρταγη πείνα γι άλλα μέρη κι άλλους τόπους, εξ άλλου είπαμε πειρατές, αλλά των αισθήσεων. Όπου πηγαίνουμε πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί, ιδιαίτερα ευγενικοί και επιμελείς, γιατί όλοι οι τόποι είναι σημαντικοί, όλοι οι τόποι είναι Άγιοι Τόποι. Δεν θέλουμε να είμαστε χαζοτουρίστες που ταλαιπωρούν τους ντόπιους συνανθρώπους μας, που ταλαιπωρούν το περιβάλλον και αναστατώνουν το σύμπαν γύρω τους από ανία και ανάγκη για χαβαλέ.
Δεν έχει σημασία αν περπατούμε δίπλα στις αποβάθρες του Σηκουάνα στο Παρίσι ή διασχίζουμε κάποιο γεφυράκι του Ληθαίου ποταμού των Τρικάλων, δεν έχει σημασία αν περπατάμε στην οδό Ρίτζεντ του Λονδίνου ή χαζεύουμε σ’ ένα σοκάκι της Καλύμνου. Το ταξίδι είναι προσκύνημα.
Με σεβασμό, λεπτότητα, διακριτικότητα και αγάπη πρέπει να φτάνουμε σ έναν τόπο και πρέπει ν αφήνουμε πίσω μας το αποτύπωμα που αφήνουν η σκιά και η σκέψη μας μόνο.
Άντε αφήνουμε πίσω μας και το κλικ της φωτογραφικής μας μηχανής, σαν φτερούγισμα κάποιου μηχανικού, μικρού, εξωτικού πουλιού.
Ποια φωτογραφική μηχανή δηλαδή, ένα απλό φτηνό κινητό κάνει μια χαρά τη δουλειά μας και δουλειά μας στα ταξίδια είναι να αρπάξουμε στιγμές, να κλέψουμε εντυπώσεις, να κουρσέψουμε το σύμπαν.
Δεν μας γοητεύουν οι ακριβές φωτογραφικές μηχανές, οι ογκώδεις φακοί, τα τρίποδα και τα τζατζαλα των επαγγελματιών. Όλα τα παραπάνω μας στερούν την αναγκαία ευκινησία και την απαραίτητη, συνεχή και ανεμπόδιστη επαφή με το χώρο και το περιβάλλον τα οποία τρέφουν τον ταξιδευτή και δίνουν νόημα στο ταξίδι. Καλύτερα να ‘’επενδύσουμε’’ στη γνώση μερικών βασικών αρχών της φωτογραφίας π.χ στη δημιουργία του κάδρου, στη χρήση του φωτός κ.ά, παρά να σέρνουμε μαζί μας του κόσμου τα συμπράγκαλα τα οποία λειτουργούν τελικά σαν ασήκωτες αλυσίδες.
Ταξιδεύοντας, φωτογραφίζουμε λοιπόν "στο φτερό" γιατί σκοπός δεν είναι η μία και εξαιρετική φωτογραφία, στο βωμό της οποίας θυσιάζουμε το ταξίδι. Φωτογραφίζουμε αρπάζοντας ό,τι μπορούμε, κλέβοντας στιγμιότυπα, γιατί αυτό που φιλοδοξούμε τελικά είναι να γίνουμε οι μικροί αφανείς "ιμπρεσιονιστές" του αιώνα μας. Το φτηνό κινητό μας και αυτό το υπογραμμίζω γιατί υπάρχουν κινητά που μπροστά τους τύφλα να ΄χουν οι καλές φωτογραφικές μηχανές, το κινητό μας λοιπόν, οι τηλεφακοί των οφθαλμών μας και ο ευρυγώνιος του μυαλού είναι τα τελάρα και οι χρωστήρες μας, αυτά είναι μια καλή και επαρκής βάση για το εγχείρημα μας.
Βάρβαροι λοιπόν κουρσάροι, πειρατές, άγριοι Βίκινγκς αλλά μόνο των αισθήσεων άντε και λίγων παραισθήσεων είναι οι αληθινοί ταξιδευτές, που κυνηγούν την πολύτιμη στιγμή και συλλέγουν ανεκτίμητες αναμνήσεις.
Α... και μην ξεχνάμε πως " η πιο όμορφη χώρα του κόσμου " δεν είναι η δική μας, δεν ούτε εκείνη η μεγάλη που ζηλεύουμε, ούτε η άλλη, η εξωτική, η πιο όμορφη χώρα του κόσμου είναι αυτή που ετοιμαζόμαστε να ταξιδέψουμε τώρα, η πιο όμορφη χώρα του κόσμου είναι αυτή που ονειρευόμαστε να ταξιδέψουμε.
https://www.youtube.com/watch?v=9eHxGzCZLZ0
