Θα μπορούσαμε να έχουμε κι ένα κανάλι για κυβιστήσεις και στο τέλος της ημέρας να ψηφίζουν οι τηλεθεατές την καλύτερη τούμπα. Για όλα αυτά τα κανάλια θα μπορούσε βάσιμα να επιχειρηματολογήσει κάποιος για την αναγκαιότητα και την προσφορά τους. Η καλή μαγειρική κάνει υγιέστερους τους πολίτες και συνεπώς θα γλιτώσουμε λεφτά από το ΕΣΥ και ένα κανάλι για τη φροντίδα των ζώων θα ευαισθητοποιήσει πολλούς και όλοι θα ζήσουμε καλά και τα ζώα καλύτερα.
Μόνο που δεν ζούμε σε μια κοινωνία άπλετων πόρων. Αντιθέτως, έχουμε ένα χρεοκοπημένο κράτος και αλλοδαποί φορολογούμενοι πληρώνουν τα ήδη υπάρχοντα κανάλια. Συνεπώς, η ελληνική κοινωνία πρέπει να επιλέξει: ένα νοσοκομείο λιγότερο ή την ΕΤ1; Μια μονάδα κοινωνικής φροντίδας λιγότερη ή τις χαριτωμένες της εκπομπής «Escape»;
Η κατάσταση της οικονομίας, η ίδια η ζωή, δεν μας επιτρέπουν την πολυτέλεια της απάντησης «όλα τα παραπάνω». Εχει περάσει η εποχή των αλόγιστων δαπανών, οι οποίες στηρίζονταν στο δόγμα «λεφτά υπάρχουν». Είναι η εποχή των δύσκολων επιλογών. Θέλουμε έξι κανάλια και έκτακτες εισφορές ή θέλουμε λιγότερα κανάλια και ελάφρυνση του λογαριασμού της ΔΕΗ, διά του οποίου πλέον πληρώνουμε τα πάντα; Επιδόματα ή τη «Χάνα Μοντάνα» (ό,τι σειρά κι αν είναι αυτή).
Εκείνοι που ισχυρίζονται ότι είναι εφικτός ένας άλλος κόσμος, στον οποίο και ο σκύλος είναι εσαεί χορτάτος και η πίτα για πάντα ολάκερη, ή είναι ποιητές ή απλώς μας δουλεύουν. Οσο για το πολιτιστικό έλλειμμα που θα δημιουργήσει η απουσία της ΕΤ1, δεν έχουμε μόνο τον χρόνο να το αναπληρώσουμε αργότερα· θα μας απομείνουν επίσης ένας σκασμός κρατικά κανάλια για να το καλύψουν. Ορεξη για δουλειά να έχουν όσοι ανησυχούν.