«Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα» (προβλήθηκε εκατοντάδες φορές στην τηλεόραση και πάντα ενώπιόν της την καταβρίσκω) με πρωταγωνιστές τον κ. Γ. Κωνσταντίνου και την κ. Μάρω Κοντού κ.α. αρίστους. Σ' αυτήν άκουσα με έμφαση λόγου και ταύτιση αντίστοιχου ρόλου, (προς δικηγόρον κατευθυνόμενη) την κάπως χαρίεσσα λέξη. Δεν μπόρεσα να δω, δε θυμάμαι δηλαδή, που ήταν στην μετάφραση, για να βρω και την αντίστοιχη αρχαία.
Σημαίνει αυτόν που όχι απλώς λέει χαζομάρες αλλά τις λέει μιλώντας ακατάσχετα.
Φέρνοντάς την στην σημερινή πολιτική, κοινωνική, οικονομική πραγματικότητα νομίζω πως η λέξη εφαρμόζει σχεδόν σφιχτά σε σημείο να δημιουργεί και ψυχική πλην από τη σωματική δυσφορία, στον β' αντιπρόεδρο της κυβέρνησης όλων εκείνων που μας κυβερνούν ανίδεοι αλλά κυρίως χορτάτοι, τόσα χρόνια -και τόσον επιτύχως ώστε κατάφεραν να χρεοκοπήσουν τον τόπο- και επί των οικονομικών μας αρμόδιον, τσάρον κατά δυσφημισμόν. Αρα υποψήφιον να έχει το αυτό πολιτικό, όχι βιολογικό, τέλος, με τον ύστερο Τσάρο πασών των Ρωσιών Νικόλαο Β' Ρομανόφ (18 Μαΐου 1868 – 17 Ιουλίου 1918) μεγάλη η χάρη Του, αφού αγιοποιήθηκε από τη Ρωσική Ορθοδοξία, μετά της πολυπληθούς οικογενείας του, εκτελεσθέντες άπαντες από τους απαισίους μπολσεβίκους.
Στην κατηγορία της χαζομάρας ανήκουν κι οι καλοσυνταγμένες πολιτικές και συνταγματικές πομφόλυγες πάσης υφής του εν λόγω κι αλίμονο στον εκόντα ή άκοντα, ακροατή τους.
Αυτή η βουλιμική αδολεσχία οδηγεί τον αντίπαλο ακροατή, τον οποίο δεν θέλει απλά να πείσει αλλά να κατισχύσει επ' αυτού, σε καταστάσεις κατατονίας εκ του αφόρητου άδειου της πάρλας. Δείχνει να λέει και να καταπίνει τις λέξεις με άφατον ηδονήν, να τις ξεκοκαλίζει έως μυελού τους.
Από τον μέχρι τώρα πολιτικό βίο, τις νομοθετικές του επιτεύξεις και πράξεις του, μένουν μόνον οι τυποκτόνες τροπολογίες στο νόμο περί τύπου τον οποίο ετοίμασε, έφερε στη Βουλή και ψήφισε όλη η πασοκική μαρίδα, πριν χρόνια, κατά της ελευθερίας του τύπου και των πολιτών αυτής της δύστηνης τελικά, χώρας.
Ο νόμος τούτος υπάρχει για να περιορίσει έως εξαφανίσεως την ελεύθερη γνώμη στα ΜΜΕ παρότι ο Ποινικός Κώδικας, ήταν κι είναι αρκετός για την τιμωρία τυχόν υβριστών και συκοφαντών. Προβλέπει την άσκηση αγωγής για προσβολή της προσωπικότητας, μια θανάσιμη αγωγή (θυμίζει τις υπηρεσίες των γραφείων τελετών όλο το κύκλωμα που κινείται γύρω απ' αυτές) με την οποία ο οιοσδήποτε θιγείς, στ' αλήθεια ή κατά νομιζόμενον λόγον, ελπίζει πως κάτι θα τσιμπήσει ως αποζημίωση από το δικαστήριο, αρκεί να φέρει ενώπιόν του έναν έως ενάμιση μάρτυρα, ο οποίος θα δηλώσει ενόρκως, ότι ο ενάγων ετρώθη δεινώς εις την προσωπική του τιμήν κ.λπ. εκ του τάδε, δημοσιογράφου συνήθως, ή άλλου κοινού θνητού, δημοσιολογούντα.
Μια φάμπρικα παρόμοιων αγωγών έχει στηθεί σε όλη την Ελλάδα της κρίσης, της αρπαχτής και της απελπισίας, για να τα οικονομήσουν τελικά σε βάρος της ελευθερίας του λόγου, διάφοροι τύπου ακόμα και του τύπου.
Στα μέρη μας ο δημοσιογράφος κ. Σπύρος Κουταβάς ακριβής, τεκμηριωμένος και μετριοπαθής στην άσκηση του δημόσιου ρόλου του, διατελεί εναγόμενος και καλείται να πληρώσει ποσό των 760.000 ευρώ για να επανορθωθεί η τιμή («Η τιμή και το χρήμα» Κ. Θεοτόκης) του πολίτη κι ενάγοντα, ο οποίος με τον τύπο και τις εκδόσεις ασχολείται, διετέλεσε δε και επί του τύπου υπεύθυνος γενικών γραμματέων της δυτικομακεδονικής περιφέρειας. 'Οποιος ανακατώνεται όμως σε τέτοια εσχάτης ποιότητας αλλά κεδροφόρα εντούτοις πίτουρα, στο τέλος μπορεί να τον φαν οι κότες ή άλλοτε πάλι φαίνεται να γλείφει κάπως από το μέλι τους, λέει η λαϊκή σοφία -πάντα με τις εξαιρέσεις φυσικά. Γενικώς το λέμε. Και μόνο το ακριβές αλλά τόσο μεγάλο ποσό δια του οποίου «επιστρέφει» η «Χαμένη τιμή (της Κατερίνας Μπλούμ)» στον θιγέντα, δείχνει πως έχουμε απλά ευκαιρία για οικονομισιές, ελέω του κ. αντιπροέδρου και ελευθεροτυποφάγου πλέον. Θα ήταν παλικάρι πραγματικά όποιος εφ' όσον ήθελε να χρησιμοποιήσει τον τυποκτόνο νόμο, να ζητούσε συμβολικά 1 ευρώ ως ηθική αποζημίωση–ήταν ικανή αν δικαιωνόταν- που θα έκοβε ο δραγάτης της δικαιοσύνης στον υβριστή, και να αρκεστεί ακολούθως στην ποινική διεξαγωγή, η οποία έχει τα εχέγγυα της σοβαρότητας νόμου με διάρκεια κι όχι στη λογική του έκτακτου νομοθετήματος ολοκληρωτικής, καθεστωτικής νοοτροπίας.
Ομως, ο αντιπρόεδρος ήταν πιο αποφασιστικός στην πάταξη της ελευθερίας του λόγου και της αδέσμευτης γνώμης των Νεοελλήνων υπηκόων του. Τους επιφύλαξε αγωγή αγρίων προθέσεων με την οποία ο πάσα εις «Θιγείς» ζητά από τον θίξαντα αυτόν, τρελά χρηματικά ποσά ως αποζημίωσιν διότι γνωρίζει ο νομοθέτης του –κι από τις νυν επιδρομές στα τσέπες του λαού- πως μόνον εκεί πονά το ζήτημα.
Οι διώξεις αυτού του τύπου από ανθρώπους μάλιστα του τύπου σε ανθρώπους της ενημέρωσης έχουν κοινή κατάληξη. Αν σήμερα είσαι ο διώκτης αύριο θα έρθει η σειρά σου ως διωκόμενος ακόμα και δι' ασήμαντον αφορμήν. Η εφήμερη ελπίδα κέρδους από τη ζημία σε βάρος της ελευθερίας του λόγου θα πληρωθεί στο πολλαπλάσιο. Κανείς δεν θ' αποφύγει τα μέσα που μετέρχεται.
Το νόμο με τον οποίο νοσφίσθηκε ατομικών δικαιωμάτων ο εις αντιπρόεδρος, τον χρησιμοποιεί κι ο έτερος, της αυτής αισθητικής, ο οποίος κυνηγά με παρόμοιες της ελεύθερης γνώμης θανατερές αγωγές, τους νεοέλληνες μπλόκερ. Ταυτόχρονα ομού και οι δύο θέλουν να χωρέσουν τον πολίτη στο στενό μπουρί μιας καμινάδας υποβάλλοντάς τον σε άγρια διαρπαγή των υποστατικών του.
Αυτοί που αρπάζουν το φαΐ απ' το τραπέζι, κηρύχνουν τη λιτότητα.
Αυτοί που παίρνουν όλα τα δοσίματα ζητάνε θυσίες.
Οι χορτάτοι μιλάν στους πεινασμένους
για τις μεγάλες εποχές που θα 'ρθουν. (Μπέρτολτ Μπρεχτ)
Οι πολιτικές, ανθρώπινες λύσεις και οι ανοιχτές, πρόσωπο με πρόσωπο αντιπαραθέσεις συνήθως συνενώνουν τα διεστώτα.
Η δίωξη του δημοσιογράφου Σπ. Κτβ είναι και δίωξη κατά της ελευθερίας του τύπου. Ετσι πρέπει να εκληφθεί κι έτσι πρέπει ν' αντιμετωπιστεί ευρύτερα. Η σβούρα με την οποία παίζουν οι κρατούντες την αξιοπρέπειά μας και την κρατούν αιχμάλωτη παρακρατούντες βίαια ό,τι της απομένει, πάντα πέφτει στο «πάρτα όλα μας».
Σέρνομαι σαν άγκυρα στον πυθμένα της θάλασσας
Και τι δεν πιάνω που δεν χρειάζομαι
Κουρασμένη αγανάκτηση, πυρωμένη αυτοεγκατάλειψη.
Οι δήμιοι φέρνουν πέτρες, ο Θεός γράφει στην άμμο...
(Τούμας Τρανστρέμερ)