απαρχή της σύγκρουσης στο Ντονμπάς, όλα αυτά δεν ήταν πόλεμος, ας τα πάρει η λήθη λοιπόν. Όπως και τους 14.000 ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους την οχταετία πριν από την εισβολή της Ρωσσίας και του Πούτιν ή τα εκατομμύρια που εκατέρωθεν εδιώχθησαν και εκπατρίστηκαν ήδη τότε. Η μνήμη είναι γνωστή αγύρτισσα. Θυμάται όσα θέλει.
Στην ουσία ο πόλεμος στην Ουκρανία ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του 1990, όταν ο Κλίντον και οι Αμερικανοί πήραν την μοιραία, ολέθρια απόφαση να διευρύνουν το ΝΑΤΟ προς Ανατολάς. Και δεν το λέω εγώ αυτό, κορυφαίοι Αμερικανοί παράγοντες το έλεγαν – από τότε… Και προειδοποιούσαν σε δραματικούς τόνους – από τότε…
Οι 50 προσωπικότητες, λ.χ., όλοι τους τρανταχτά ονόματα, πρώην υπουργοί, γερουσιαστές, πρέσβεις, στρατιωτικοί, πανεπιστημιακοί, που έστειλαν στον Κλίντον την 26η Ιουνίου 1997 εκείνη την ιστορική, πράγματι προφητική Ανοιχτή Επιστολή.
Αντιγράφω εδώ το εναρκτήριο τμήμα της με βαριά θλίψη για την πελώρια οδύνη που έπεσε πάνω στους λαούς της Ουκρανίας. Αλλά και με τη βεβαιότητα του Σίλλερ ότι η ανθρώπινη βλακεία είναι ανίκητη.
«Οι υπογράφοντες πιστεύουμε ότι η τρέχουσα απόπειρα διεύρυνσης του ΝΑΤΟ υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, η οποία βρέθηκε στο επίκεντρο των πρόσφατων συνόδων κορυφής του Ελσίνκι και του Παρισιού, αποτελεί πολιτικό λάθος ιστορικών διαστάσεων. Πιστεύουμε ότι η επέκταση του ΝΑΤΟ θα μειώσει τη συμμαχική ασφάλεια και θα διαταράξει την ευρωπαϊκή σταθερότητα για τους ακόλουθους λόγους:
– Στη Ρωσσία, η διεύρυνση του ΝΑΤΟ, η οποία συνεχίζει να βρίσκει αντίθετο όλο το πολιτικό φάσμα, θα ενισχύσει την αντιδημοκρατική αντιπολίτευση, θα υπονομεύσει όσους τάσσονται υπέρ των μεταρρυθμίσεων και της συνεργασίας με τη Δύση, θα ωθήσει τους Ρώσσους να αμφισβητήσουν εν γένει τη μεταψυχροπολεμική τάξη πραγμάτων και θα υποδαυλίσει την αντίσταση της Δούμας στις συνθήκες START II και III.
– Στην Ευρώπη, η διεύρυνση του ΝΑΤΟ θα χαράξει μια νέα διαχωριστική γραμμή μεταξύ των ”εντός” και των ”εκτός” της συμμαχίας, θα ενισχύσει την αστάθεια και τελικά θα μειώσει το αίσθημα ασφάλειας των χωρών που δεν θα περιλάβει η επέκταση.
– Στο ΝΑΤΟ, η διεύρυνση την οποία η Συμμαχία έχει δηλώσει ότι είναι ανοικτού πέρατος, θα υποβαθμίσει αναπόφευκτα την ικανότητά της να εκπληρώσει την πρωταρχική της αποστολή και θα θέσει ζήτημα εγγυήσεων ασφαλείας των ΗΠΑ σε χώρες που αντιμετωπίζουν σοβαρά συνοριακά και μειονοτικά ζητήματα και άνισο βαθμό ανάπτυξης του δημοκρατικού τους πολιτεύματος.
– Στις ΗΠΑ, η διεύρυνση του ΝΑΤΟ θα πυροδοτήσει μια μακρά συζήτηση ως προς το απροσδιόριστο, αλλά σίγουρα υψηλό, κόστος της και θα θέσει υπό αμφισβήτηση τη δέσμευση των ΗΠΑ στη Συμμαχία, που παραδοσιακά και δικαίως θεωρείται κεντρικό στοιχείο της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής.»
~.~
Δεν είναι λογικό πράγμα η μεσολάβηση των Κινέζων στο ουκρανικό, δηλώνει ο Μπάιντεν, σβήνοντας εν τη γενέσει της κάθε, οσοδήποτε ασθενική, ακτίδα καταλλαγής. Και καταψύχοντας κάθε ελπίδα για αναστολή της σύρραξης, για κατάπαυση του πυρός επί τη βάσει του σημερινού status quo.
Προφανώς οι Αμερικανοί ως μόνη λύση βλέπουν πλέον μόνο την τελική, απόλυτη νίκη. Η Ουκρανία η ίδια δεν τους ενδιαφέρει. Τις Συμφωνίες του Μινσκ, που έδιναν αξιοπρεπή συμβιβασμό και ειρηνική διέξοδο στην εσωτερική σύγκρουση των δύο εθνοτήτων της χώρας, τις τορπίλισαν, με τη βοήθεια των Ευρωπαίων. Μέρκελ, Ολλάντ, Ποροσένκο, το έχουν δημοσίως επιβεβαιώσει. Τις διαπραγματεύσεις της Κωνσταντινούπολης πέρυσι τον Μάρτιο, όπως το ξέρουμε πλέον από τον πρώην Ισραηλινό πρωθυπουργό, προς την οποία έκλινε και ο ίδιος ο Ζελένσκι, μας το λένε και οι Τούρκοι, επίσης την τίναξαν στον αέρα. Προβλεπόταν επιστροφή στο status quo ante και αναβίωση των συμφωνιών του Μινσκ – απαράδεκτα πράγματα δηλαδή… Ο Μπόρις πήγε αυτοπροσώπως στο Κίεβο για να την αποτρέψει. Τώρα, ούτε η κινεζική πρωτοβουλία τούς κάνει. Ονειρεύονται, μεγαλόφωνα, την Κριμαία. Ο Ουκρανός υπουργός αμύνης μάλιστα λέει ότι θέλει να παρκάρει τα τανκς του στην Κόκκινη Πλατεία.
Το 1990 η Ουκρανία, κατά τη διάλυση της ΕΣΣΔ, είχε πάνω από 50.000.000 πληθυσμό. Τριάντα χρόνια άθλιας διακυβέρνησης, με ευθύνη των πολιτικών και των δύο εθνικών κοινοτήτων που τη συναπαρτίζουν (άντε να δούμε πότε μερικοί θα καταλάβουν ότι στην Ουκρανία κατοικούν και πολλά εκατομμύρια όχι ρωσσόφωνοι, αλλά Ρώσσοι κανονικοί ακόμη και το επίσημο Κίεβο παραδέχεται ότι το 17% δηλώνουν τέτοιοι· στην πραγματικότητα είναι πολύ περισσότεροι, έως και διπλάσιοι, και επί οχτώ χρόνια τουλάχιστον διωκόμενοι, με τα κόμματά τους –πρώτα απ’ όλα εκείνο της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης– και την εκκλησία τους και τη γλώσσα τους και την ιστορία τους υπό απαγόρευση), τριάντα χρόνια άθλιας εκατέρωθεν διακυβέρνησης λοιπόν και οχτώ χρόνια πολέμου την έκαναν να χάσει, σύμφωνα με ορισμένους υπολογισμούς, ίσως και 20.000.000 κατοίκους – στην προσφυγιά και τη μετανάστευση.
Η σφαγή των νεαρών ανδρών στο μέτωπο ίσως ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Από τους 1.160.000 άνδρες ηλικίας 20-29 ετών, το ποσοστό αυτών που θα αφήσουν τα κοκαλάκια τους σε κάποιο χαράκωμα, υπολόγιζε ο καθηγητής Γιώργος Μαργαρίτης τις προάλλες, θα είναι τρομακτικό, χειρότερο από τη λειψανδρία που προκάλεσε στη Γαλλία ο Α΄ Παγκόσμιος. Υπάρχουν λαοί που δεν συνέρχονται μετά από τέτοιες απώλειες, τόσο μεγάλη είναι η δημογραφική κατάρρευση.
Αλλά τι σημασία έχουν αυτά; Ο Πούτιν να ηττηθεί και η Φιλελεύθερη Δύση να θριαμβεύσει, αυτό μετράει. Δεν υπάρχει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη, δηλώνουν οι εγκέφαλοι που περιστοιχίζουν τη Νούλαντ και τους ρωσσοφάγους της Ουάσιγκτον, οι ίδιοι δικαιοθήρες που ευλόγησαν με τις βόμβες τους τη Γιουγκοσλαβία, το Ιράκ, το Αφγανιστάν, που αιματοκύλησαν τη Λιβύη και τη Συρία. Fiat justitia et pereat mundus! λοιπόν – στην κυριολεξία.
«Ζήτω η Ουκρανία», που λέει και η ΠτΔ μας, ανεμίζοντας το τραυλό της σημαιάκι. Εννοώντας προφανώς εκείνου του είδους τη ζωή που περιγράφει ο Μυριβήλης στο μεγάλο του βιβλίο. Την εν τάφω.
~.~
Σύμφωνα με δημοσκόπηση που διενεργήθηκε την περασμένη εβδομάδα από το Associated Press, για πρώτη φορά μετά την εισβολή της Ρωσσίας μόνο μια μειοψηφία των Αμερικανών τάσσεται πλέον υπέρ της αποστολής στρατιωτικής βοήθειας στην Ουκρανία: 48%, έναντι 60% τον Μάιο του 2022. Πολλοί επισημαίνουν την επιδείνωση της αμερικανικής οικονομίας, την προοπτική μιας βαθύτερης ύφεσης, τον επίμονο πληθωρισμό, τα συγκλονιστικά νέα στοιχεία του εθνικού χρέους και τα προβλήματα του ομοσπονδιακού προϋπολογισμού, για να υποστηρίξουν ότι οι αμερικανικές εσωτερικές ανάγκες υπερισχύουν της στρατιωτικής προσπάθειας της Ουκρανίας χιλιάδες μίλια μακριά, σε μέρη αμφίβολης σημασίας για τα συμφέροντα ασφαλείας των ΗΠΑ. Με την ενίσχυση των αναφορών περί ουκρανικής διαφθοράς επιπλέον, η σχετική πλειονότητα των Αμερικανών –38%– αντιτίθεται τώρα στην άμεση οικονομική βοήθεια προς την ουκρανική κυβέρνηση. Μόνο το 37% τάσσεται υπέρ της, ενώ το 23% παίρνει ουδέτερη θέση.
NEWSWEEK, 22.2.23
Οι Αμερικανοί είναι σχεδόν ισομερώς μοιρασμένοι ως προς το αν η Ρωσσία ή η Ουκρανία θα νικήσουν τελικά στη μεταξύ τους σύγκρουση, καθώς ο πόλεμος κλείνει πλέον ένα έτος, σύμφωνα με νέα έρευνα. Η δημοσκόπηση του Economist-YouGov έδειξε ότι το 26% των ερωτηθέντων πιστεύει ότι η Ρωσσία, η οποία εισέβαλε απρόκλητα στη γείτονα στις 24 Φεβρουαρίου του περασμένου έτους, θα βγει νικήτρια, ενώ το 27% πιστεύει ότι η Ουκρανία θα αποκρούσει τον επιτιθέμενο και θα εξασφαλίσει την τελική νίκη. Οι ερευνητές σημειώνουν ότι τα νέα ποσοστά διαφοροποιούνται σε σχέση με τους προηγούμενους μήνες. Τον Σεπτέμβριο του περασμένου έτους, το 32% των Αμερικανών ανέμενε ότι το Κίεβο θα νικήσει, έναντι 22% που πίστευαν το ίδιο για τη Μόσχα.
THE HILL, 22.2.23
Η υποστήριξή μας θα παραμείνει πάντοτε αταλάντευτη.
TZO ΜΠΑΪΝΤΕΝ (στο Κίεβο, 21.2.23)
πηγη: ΠΛΑΝΟΔΙΟΝ
*