Ο Φωτόπουλος μας ενημέρωσε ότι έχει "ιερό σκοπό" και δεν τον απασχολεί αν θα παρέμβει εισαγγελέας, ενώ ορισμένοι από τους εργαζομένους στους ΟΤΑ πλάκωσαν στις γρήγορες κι ένα δήμαρχο, εφαρμόζοντας νέες μεθόδους στον απεργιακό αγώνα. Το πιο ωραίο, όμως, είναι ότι όλα αυτά συμβαίνουν εντός του ωραρίου εργασίας των "αγωνιστών", που συνέχιζαν να αμείβονται κανονικά – στο όνομα του κρατικοδίαιτου συνδικαλισμού τους και του τσαμπουκά τους. Φοβερό κόλπο: αντί να προκηρύξουν απεργία και να χάσουν το μεροκάματο, αποφάσισαν να αγωνιστούν για τα κεκτημένα τους (α! μην ξεχάσω, και για να προασπίσουν κάποια δικά μας δικαιώματα – θέλουμε δεν θέλουμε) με καταλήψεις και λοιπές μεθόδους, αλλά εξακολουθώντας να πληρώνονται.

Nόμιμο. Είναι και ηθικό; Αλήθεια, ποιός πληρώνει για να παίρνουν τους μισθούς τους; Οι φοροφυγάδες και οι έχοντες τα 600 δις στην Ελβετία, που λέει ο Φωτόπουλος, ή εμείς; Mήπως πληρώνουν και οι άνεργοι και οι χαμηλοσυνταξιούχοι και εμείς οι μισθωτοί, αλλά και οι υπόλοιποι δημόσιοι υπάλληλοι, που συμβαίνει να εργάζονται κανονικά – έχοντας υποστεί ανάλογες περικοπές;

Ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει το δικαίωμα του εργαζομένου στην απεργία. Ακόμη και σε μία απεργία που μοιάζει μάταιη για άλλους. Οι άνθρωποι βλέπουν με αγωνία τους μισθούς και τις συντάξεις να κόβονται, τα λεφτά να μη βγαίνουν στο ταμείο του σούπερ μάρκετ, τους φόρους να εξελίσσονται στον "μεγαλύτερο λογαριασμό του μήνα". Τί να τους πεις; Να μη βγουν στους δρόμους; Να μη φωνάξουν; Να μην παλέψουν;

Αυτό που έκαναν, όμως, οι "αγωνιστές" της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ και των ΟΤΑ δεν λέγεται απεργιακός αγώνας. Λέγεται αλλιώς. Η ευθύνη βαρύνει τους επαγγελματίες – συνδικαλιστές, που δεν ντράπηκαν να το παίξουν "αγωνιστές" με τα λεφτά των άλλων και αποδεικνύονται στην πράξη εντελώς "επαγγελματίες" και καθόλου "συνδικαλιστές".

πηγή: protagon.gr