είναι η επαμφοτερίζουσα και ερμαφρόδιτη στάση των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ για μια ακόμα φορά ! Όλα στο βωμό της καρέκλας. Τσίπα ανύπαρκτη, φιλότιμο στο καναβάτσο κι από επιχειρήματα για να δικαιολογήσουν τη στάση τους ; να φάνε κι οι κότες !!!

Η παραίτηση του κου Θ. Ρομπόπουλου και η μη ψήφιση του άρθρου 37 από την κα Λ. Κατσέλη, έρχονται να επιβεβαιώσουν, ακόμα πιο εμφατικά τα παραπάνω. Δημιουργεί πάντως, διάθεση λοιδορίας και εμπαιγμού το γεγονός, ότι ενώ διαφωνούν με την πολιτική της κυβέρνησης, εξακολουθούν να τη στηρίζουν. Το έκαναν μια με το Μνημόνιο. Το έκαναν δυο με την αναθεώρησή του. Το έκαναν τρεις με το φορολογικό νόμο. Το έκαναν τέσσερεις με την έκτακτη εισφορά. Το έκαναν πέντε με το Μεσοπρόθεσμο. Το έκαναν έξη με το τελευταίο Πολυνομοσχέδιο !!! Θεωρεί άραγε κανείς, πως υπάρχει τελειωμός σ αυτό τον κατήφορο, που έχουν υποβάλλει τη χώρα και την αξιοπρέπειά τους ;

Οι βουλευτές εκλέγονται για να υπηρετήσουν την εντολή των εντολέων τους για μια καλύτερη προοπτική της χώρας και των πολιτών. Σίγουρα πάντως, δεν εκλέγονται για να συμβάλλουν με την ψήφο τους στην βίαιη ανατροπή - με αγώνες χρόνων κεκτημένων - εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, δεν εκλέγονται για να στηρίξουν μια πολιτική που εκθέτει τη χώρα διεθνώς, που υποθηκεύει το παρόν και το μέλλον της, που εξαθλιώνει τους πολίτες, που οδηγεί σε τυφλή σύγκρουση την κοινωνία, που δημιουργεί θύματα, που γυρίζει τη χώρα δεκαετίες πίσω.

Το ΠΑΣΟΚ συνταράσσεται τριάντα χρόνια μετά, από περίεργες καταστάσεις. Καταστάσεις που μόλις δυο χρόνια πριν, με τη θριαμβευτική επικράτησή του στις εκλογές του 2009, ήταν αδύνατο να διανοηθεί. Έχοντας απολέσει πλήρως τη στήριξη της κοινωνίας, νιώθοντας πως ο κλοιός κλείνει γύρω του ασφυκτικά, μη έχοντας τίποτα άλλο πια να δώσει, έχει παραδοθεί αμαχητί στα κελεύσματα των αγορών και των δανειστών μας. Δεν παράγει πλέον πολιτική. Ως πιστός εντολοδόχος εφαρμόζει μια πολιτική που άλλοι χαράσσουν για μας ! Καμία πρωτοβουλία για να πείσει. Καμία πρόταση για να καταθέσει.

Και μπροστά σε όλα αυτά, οι βουλευτές του συμπαρατάσσονται (!!!) Αγκαλιάζοντας με μανία την καρέκλα τους. Ροκανίζοντας το χρόνο, γιατί γνωρίζουν καλά, πως οι περισσότεροι από αυτούς δεν πρόκειται να ξαναμπούν στη Βουλή. Κι εκεί είναι που αρχίζει ο «βιασμός» της λαϊκής εντολής. Η νόθευση της βούλησης του κόσμου. Η ανατροπή των συντεταγμένων, νόμιμων ή έστω νομιμοφανών διαδικασιών. Η ολοκληρωτική, φασίζουσα μη νομιμοποιημένη πια διαχείριση των Εθνικών μας θεμάτων. Το επαίσχυντο ξεπούλημα της χώρας και του ανεκτίμητου πλούτου της !!!

Η αιτιολογία της κομματικής πειθαρχίας, όταν διακυβεύονται τόσο σοβαρά ζητήματα δεν πείθει κανέναν. Η επίκληση της στήριξης μιας πολιτικής που αποδεδειγμένα έχει αποτύχει, το ίδιο. Τι απομένει λοιπόν, που να δικαιολογεί και να νομιμοποιεί αυτή τη στάση τους ; Η ιδιοτέλεια του καθένα χωριστά και η εξυπηρέτηση του στενού κομματικού συμφέροντος. Ούτε η πορεία της χώρας δείχνει να τους ενδιαφέρει, ούτε το στραπάτσο μιας κοινωνίας που αγωνίζεται να επιβιώσει, ούτε η καταβαράθρωση εννοιών όπως φιλότιμο, αυτοσεβασμός, εντιμότητα, εθνική αξιοπρέπεια κ ήθος ενός ολόκληρου λαού.

Πρόκειται για το άκρον άωτον του φαρισαϊσμού, της τομαροφιλίας και της πολιτικής αγυρτείας. Κρατάνε ζωντανό το σύστημα και τον αρχηγό τους, ευελπιστώντας σε κάποιο θαύμα, που θα μπορούσε σαν πολιτικά ζόμπι και πάλι να τους νεκραναστήσει !!! Πιθανώς δεν αντιλαμβάνονται, πως ο καιρός της νεράιδας του παραμυθιού, ο καιρός της θαυμάτων και της αντιστροφής της ροής των ποταμών , έχει περάσει ανεπιστρεπτί και πως μαζί τους, τέλειωσε οριστικά και αμετάκλητα και η υπομονή του κόσμου...Ενός κόσμου, που τίποτα άλλο πια δεν προσδοκά, από τη στιγμή, που με το στιβαρό του χέρι, θα συντρίψει αυτές τις συμπεριφορές και όσους εμπράκτως μέχρι και σήμερα τις υιοθετούν...

Εγγύς γαρ ο καιρός...Οι καθαρτήριες και εθνογερτήριες εκλογές, είναι προ των θυρών...